Κατηγορία: Τουρκία

Εν αναμονή της απόσυρσης των Αμερικανών από τις θέσεις τους, οι Τούρκοι – έχοντας τις ευλογίες του απίθανου Τράμπ και την ανοχή των Ρώσων που κάνουν κουμάντο στα τμήματα που ελέγχει ο Αλ Άσαντ – είναι έτοιμοι να εισβάλουν ανά πάσα στιγμή στη βόρεια Συρία (πάλι, σε διαφορετική όμως περιοχή απ’ ότι την προηγούμενη φορά).

Σε απλά ελληνικά: αν ο απίθανος Τράμπ δεν έδινε το ΟΚ στον Ερντογάν κι αν (ταυτόχρονα) δεν άφηνε έκθετους του Κούρδους που καθάρισαν την περιοχή από τον ISIS, οι Τούρκοι δεν υπήρχε περίπτωση να κουνηθούν. Γιατί απλά δεν μπορούσαν.

Προκλητικοί οι Τούρκοι, με πρωτοστάτη τον Ερντογάν και “συμπαραστάτες” τους υπουργούς του συνεχίζουν να απειλούν την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.
Απειλούν ότι αν δε γίνουν αυτά που θέλουν, τότε θα “πλημμυρίσουν” την Ευρώπη με τα εκατομμύρια των προσφύγων που έχουν στη χώρα τους.

Πολλά έχουν γραφεί από προχθές για τον χάρτη που εμφανίζεται πίσω από τον Ερντογάν, τη στιγμή που αυτός υπογράφει στο βιβλίο επισκεπτών στο “Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας” της χώρας του.

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον επεκτατισμό της Άγκυρας, η οποία κατά παράβαση κάθε διεθνούς συνθήκης και της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας θέλει να εξαφανίσει τα δικαιώματα που προκύπτουν για τους γείτονές της και να μπει με το “έτσι θέλω” σε ξένα ύδατα.

Δεν του βγήκε τελικά του Ερντογάν η επανάληψη των δημοτικών εκλογών στην Πόλη (όπως ήταν αναμενόμενο απ’ τους περισσότερους σοβαρούς αναλυτές), και έτσι για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια η δημαρχία περνάει στα χέρια πολιτικών του αντιπάλων.

Το ποσοστό με το οποίο κέρδισε ο Ιμάμογλου (το νέο… αστέρι της πολιτικής σκηνής της γείτονος χώρας) είναι 54%, ένα ποσοστό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον Ερντογάν για να το ξαναμφισβητήσει και που δείχνει το διχασμό που υπάρχει στην τουρκική κοινωνία (ειδικά στα δυτικά της χώρας που ο κόσμος δεν είναι και τόσο φίλα προσκείμενος στον πρόεδρο της Τουρκίας, όπως συμβαίνει στο κέντρο και στην Ανατολία).

Μπορεί το ενδιαφέρον σταδιακά να προσανατολίζεται στις εξελίξεις στα τοπικά θέματα (εκλογές, ομιλίες, συγκεντρώσεις κλπ), όμως το πραγματικό ενδιαφέρον πρέπει να στραφεί και σε δυο θέματα που αλλάζουν πολλά πράγματα σε διεθνές επίπεδο. Θα τις δούμε εν συντομία και με απλές κουβέντες, κατανοητές.

Το πρώτο θέμα έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο brexit. Το δεύτερο με τις εξελίξεις στα ρωσοτουρκικά και αμερικανοτουρκικά. Και τα δυο θέματα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα μας επηρεάζουν και μάλιστα πολύ.

Σε απλά λόγια, έχουμε να κάνουμε με το… γνωστό δίδυμο “ΈΟΚ και ΝΑΤΟ”, αν λάβουμε υπόψη το πρώτο μέρος του γνωστού παλιού συνθήματος.

“Αν η Τουρκία ολοκληρώσει την αγορά της του ρωσικού συστήματος S-400, διακινδυνεύει την αποβολή της από το πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35, πράγμα που θα κάνει κακό όχι μόνο στην τουρκική αμυντική ικανότητα αλλά θα πλήξει και πολλούς Τούρκους κατασκευαστές συστημάτων, που συνεισφέρουν σε αυτό το πρόγραμμα.
(….) Η Τουρκία πρέπει να επιλέξει: αν θέλει να μείνει σημαντικός εταίρος στην πιο επιτυχημένη συμμαχία της παγκόσμιας Ιστορίας ή να διακινδυνεύσει την ασφάλεια αυτής της εταιρικής σχέσης παίρνοντας απερίσκεπτες αποφάσεις που υπονομεύουν αυτή τη συμμαχία”.

Τα παραπάνω είπε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Ο οποίος ήταν σαφής, ίσως σαφέστερος από οποιαδήποτε άλλη φορά δημοσίως. Βάζει τον Ερντογάν προ των ευθυνών – αποφάσεων του και του θέτει το δίλημμα “ή με εμάς ή με τους Ρώσους”.
Και όλα αυτά στην ομιλία του για τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ, ενώπιον όλων.
Οι πιέσεις στον Ερντογάν εντείνονται και όπως φαίνεται, αν ο Ερντογάν δεν αναθεωρήσει τότε η δήλωση του Πενς θα είναι μόνο η αρχή μας δύσκολης εποχής για την Τουρκία.
Που πλέον καλείται να μην πατάει σε δυο βάρκες αλλά σε μια, σε αυτή του ΝΑΤΟ.