Κατηγορία: άρθρα

Γράφει ο Τάσος Μπαρτζώκας

Το βράδυ της 18ης Μαΐου ψηφίστηκε από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 4ο Μνημόνιο. Ένα Μνημόνιο που περιλαμβάνει 5 δις μέτρα και θα καθορίσει με τον πιο αρνητικό τρόπο τη ζωή των Ελλήνων για τα επόμενα χρόνια. Το 4ο Μνημόνιο τελειώνει την ελληνική κοινωνία.

Και είναι για δύο λόγους τραγική αυτή η βραδιά. Ο πρώτος λόγος είναι προφανής. Γιατί χάνονται για κάθε Έλληνα από 1-3 συντάξεις, ακόμη και για το συνταξιούχο των 650 ευρώ και ένας μισθός ακόμη και για τον εργαζόμενο των 700 ευρώ, με τη μείωση του αφορολόγητου. Γιατί καταργείται η έκπτωση στις ιατρικές δαπάνες, μειώνεται το επίδομα θέρμανσης και καταργούνται η έκπτωση του 1,5% που γίνεται στην παρακράτηση των μισθωτών και των συνταξιούχων, καθώς και κοινωνικά επιδόματα.

Πολεοδομική και εποικιστική δραστηριότητα των Ελλήνων στην Ανατολή (μέρος β’)

γράφει ο Γρηγ. Γιοβανόπουλος

Στο πρώτο μέρος αυτής της μελέτης είδαμε την οικιστική δραστηριότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από την Τρωάδα έως τον Ιαξάρτη με την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη και τον Υδάσπη με τις Νίκαια και Βουκεφαλία, αλλά και τις εκβολές του Ινδού.

Ο Αλέξανδρος ίδρυσε σύμφωνα με τον Πλούταρχο 70 πόλεις και έβαλε τις βάσεις για την δημιουργία του Ελληνιστικού κόσμου αλλά και του Ελληνοβακτριανού και του Ελληνοϊνδικού που θα κυριαρχήσουν στην Ασία για πολλούς αιώνες.
Οι πόλεις αυτές ήταν κέντρα οικονομικής και πολιτιστικής δραστηριότητας με μεγάλη σχέση με το εμπόριο τη βιοτεχνία αλλά και τη γεωργία.

Στην κεντρική Ασία πριν την Ελληνική κατάκτηση υπήρχαν μικρές αγροτικές κοινότητες, αλλά μετά την έλευση των Ελλήνων αρχίζουν να δημιουργούνται πόλεις …

Προς τα πού βαδίζει η Τουρκία;

Καταιγισμός αναλύσεων στα Δυτικά ΜΜΕ ακολούθησε τη νίκη του Ερντογάν στο τουρκικό δημοψήφισμα. Η εικόνα ήταν του «μεγάλου χαμένου». Στην Ελλάδα έγινε λόγος για «Πύρρειο νίκη» και μερικοί διείδαν την απαρχή της στρατηγικής καθίζησης της Τουρκίας.

Η αντίδραση του Χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης ήταν πολύ διαφορετική, καθώς συνέχισε την ανοδική πορεία των τελευταίων δύο μηνών. Ούτε η τουρκική λίρα έδειξε ανησυχίες για το μέλλον. Η επιχειρηματική τάξη της Τουρκίας, σε αντίθεση με τους διεθνείς αναλυτές, εμφανίζεται ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Η αποδοχή του Ερντογάν από το στρώμα αυτό είναι το κρυφό μυστικό της επικράτησής του.

Είναι γεγονός ότι η πραγματικότητα καθώς ανανεώνεται διαρκώς, τείνει να παραπλανήσει εκείνον που την παρατηρεί και συνεπώς είναι πάρα πολύ εύκολο για τον οποιοδήποτε ευκολόπιστο, καθημερινά, να γεννιούνται νέες αυταπάτες.
Οι αιτίες βέβαια είναι πολλές, αλλά ας αρχίσουμε από ένα ιστορικό γεγονός.

Η “πρώτη φορά αριστερά” εφαρμόστηκε ως δοκιμή σε κρατικό επίπεδο, το 1917, και πραγματοποιήθηκε μέσα σε μια χώρα που βρίσκονταν τότε, σε κατάσταση υποανάπτυκτη και βέβαια με πολύ χαμηλό, τσαρικού καθεστώτος, μορφωτικό επίπεδο.

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα….» που έλεγε ο Βάρναλης.
Γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σε κάθε επίπεδο άσκησης εξουσίας – από το τοπικό μέχρι το εθνικό επίπεδο.

Υπάρχουν δυο «δρόμοι» στην πολιτική, αν κάποτε θελήσει κανείς να ακολουθήσει πολιτική καριέρα θα πρέπει να τους θυμάται:
α) είτε συμβιβάζεσαι πλήρως με τους πάντες, έχοντας ως αποκλειστικό σκοπό σου την πολιτική σου επιβίωση και την ικανοποίηση των κάθε είδους ματαιοδοξιών ή κακών για το κοινό καλό σχεδίων που έχεις ή
β) χτυπάς το χέρι στο τραπέζι, έχοντας φυσικά εξαντλήσει όλα τα διαπραγματευτικά περιθώρια όποτε έχει να αντιμετωπίσεις «φίλους», εχθρούς, συνεργάτες, αντιπάλους.

Όταν κάποτε στην αρχαία Ρώμη ρώτησαν τον ΙΟΥΛΙΟ ΚΑΙΣΑΡΑ με ποιο τρόπο θέλει να πεθάνει, ο αυτοκράτορας απάντησε: “ προτιμώ έναν απροσδόκητο θάνατο”.

Όπως φαίνεται λίγα πράγματα έχουν τη δύναμη από μόνα τους να διαμορφώσουν την ιστορία και να βάλουν σε στέρεα βάση τα θεμέλια μιας καινούργιας εποχής, και ασφαλώς για την αρχαία Ρώμη ένα από αυτά ήταν το ότι ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ αγνόησε τις προειδοποιήσεις που προέρχονταν από τους “ειδούς του Μαρτίου” δηλαδή “τα σημάδια του Μάρτη” και το όνειρο της γυναίκας του, ΚΑΛΠΟΥΡΝΙΑΣ – το οποίο αναφερόταν στην δολοφονία του – το οποίο επίσης δεν έλαβε υπ’ όψη του.

Σήμερα οι πολίτες βιώνουν με το χειρότερο τρόπο την κατάρρευση του Συστήματος Υγείας. Συνεχίζουν ακόμη πιο έντονα τις θυσίες τους, πληρώνοντας υπέρογκους φόρους και εισφορές, χωρίς να υπάρχει ανταποδοτικότητα σε ένα από τα βασικότερα αγαθά, αυτό της υγείας. Η αναμονή για βασικές εξετάσεις, αλλά και για χειρουργικές επεμβάσεις, λόγω έλλειψης προσωπικού είναι πολύμηνη, θέτοντας στις περισσότερες των περιπτώσεων σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των πολιτών.

Ιατρικό προσωπικό και νοσηλευτές καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, στερούμενοι αναγκαίων υλικοτεχνικών υποδομών, αλλά και προσωπικού. Οι φωνές απόγνωσης, προς το αρμόδιο Υπουργείο, φαίνεται να μην εισακούγονται, με έναν Υπουργό, που τα βλέπει «όλα καλά».

Στις αρχές του 2010, η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) εισήλθε σε μια περίοδο κρίσης που υπέσκαψε την ύπαρξή της αλλά και την ύπαρξη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αναταραχή αυτή αποτελεί συνέχεια της παγκόσμιας κρίσης του 2007-9 που ξέσπασε αρχικά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ, και η οποία υποχώρησε σταδιακά στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλα μέρη του κόσμου, μετά από αποφασιστικές κρατικές παρεμβάσεις που στόχευσαν, πρώτα και κύρια, στην προστασία των χρηματοπιστωτικών συμφερόντων.

Στην Ευρώπη όμως, η κρίση απέκτησε καταστροφικό χαρακτήρα και διάρκεια λόγω της δυσλειτουργικής ΟΝΕ. Στο τέλος του 2016 η Ευρωπαϊκή κρίση παραμένει ουσιαστικά ανεπίλυτη. Από τη σύστασή της, η δομή της ΟΝΕ ήταν ανεπαρκής και το μέλλον της επισφαλές. Αποτελεί μια ιστορική αποτυχία και είναι εμφανές πως δεν μπορούν να γίνουν πολλά, σε θεσμικό ή πολιτικό επίπεδο, ώστε να διασωθεί. Ακόμα χειρότερα, η κρίση και οι πολιτικές αντιμετώπισής της έχουν υπονομεύσει την ίδια την ΕΕ.