Ετικέτα: Κύπρος

Στην πρωτεύουσα της Κύπρου, στη Λευκωσία, θα βρεθεί τη Δευτέρα ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για συνομιλίες με τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, ενόψει της πενταμερούς διάσκεψης για το Κυπριακό που θα γίνει τον Μάρτιο.

Αργά το βράδυ, μετά τις 2 ώρα Ελλάδας της Παρασκευής 11/12 τελείωσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το οποίο ήταν σκέτη απογοήτευση.

Η Ελλάδα δεν πήρε τίποτε περισσότερο παρά κάτι δεσμεύσεις της πλάκας, ότι ο Μπορέλ θα το… ψάξει το θέμα και θα φέρει στο επόμενο Συμβούλιο προτάσεις. Δηλαδή, ότι έγινε τον Οκτώβρη έγινε και τον Δεκέμβρη του 2020: αναβλητικότητα και χάϊδεμα των Τούρκων.

Εξακολουθούν να παίζουν τα … “καλά παιδιά” οι Τούρκοι στην Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα είναι και προκλητικοί έναντι της χώρας μας και της Κύπρου.

Σίγουροι ότι δεν θα τους επιβληθούν κυρώσεις για τη συμπεριφορά τους από την Ευρώπη – αφού έχουν την απροκάλυπτη προστασία των Γερμανών συνεταίρων τους – και ενισχυμένοι από την αμερικανική απάθεια, εξακολουθούν να διεκδικούν ότι ΔΕΝ τους ανήκει και να ενισχύουν τη θέση τους σε αυτά που ήδη κατέχουν.

Η Ε.Ε. μένει σε “καταδίκες” και σε ευχολόγια για συνέχιση διαλόγου με την Τουρκία.

Δεν θα ασχοληθούμε με εκφράσεις της πλάκας, όπως το “καρότο και μαστίγιο” που θα ακούμε και θα διαβάζουμε συνεχώς από σήμερα το πρωί και μετά.

Τα πράγματα είναι απλά: η Ε.Ε., που θα έπρεπε να προχωρήσει σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας (επειδή αμφισβητεί και απειλεί την κυριαρχία δυο κρατών-μελών της) δεν το έκανε!

Καμιά φορά ακούμε τη φράση “ο πανδαμάτωρ χρόνος”. Αραιά, όχι όπως παλαιότερα. Όμως όποτε την ακούμε όλοι σκεφτόμαστε το γνωστό “θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν πράγματα, θα ξαναμπούμε στην καθημερινότητα”.

Όμως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν ξεχνιούνται, που μένουν ως ανοιχτές πληγές. Ένα από αυτά είναι και η προδοσία της Κύπρου, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή του μισού νησιού.

Πολλά ερωτηματικά έχει προκαλέσει όχι μόνο για τη χρησιμότητά της αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο στήθηκε η συνάντηση μεταξύ Ελληνικής και Τουρκικής αντιπροσωπείας στο Βερολίνο τις προηγούμενες ημέρες, λίγο μετά από τις ανακοινώσεις Ερντογάν για την Αγία Σοφία.

Θα το πάρουμε λίγο απ’ την αρχή, επειδή κάποια πράγματα είναι παρεξηγημένα: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε πως “στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται”.

Την ώρα που όλοι μιλάνε για τις προσπάθειες του Δένδια στην Αίγυπτο για μια συμφωνία με τον Σίσι για οριοθέτηση ΑΟΖ, ξεχνάμε το βασικότερο όλων: το ότι η ελληνική και η κυπριακή ΑΟΖ έχουν σημείο επαφής!

Αντί λοιπόν η ελληνική πολιτική ηγεσία να συζητάει αποκλειστικά και μόνο με τους Αιγύπτιους (που όντως είναι κλειδί για την ανατολική Μεσόγειο) καλό θα είναι – επειδή η δουλειά μας δεν γίνεται – να στραφεί επιτέλους στο προφανές και σ’ αυτό στο οποίο τόσες φορές αναφέρεται και ακόμη περισσότερες ξεχνάει: στο διεθνές δίκαιο.

Επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη η Ελλάδα να προχωρήσει όσο πιο σύντομα γίνεται στη μονομερή ανακήρυξη των περιοχών της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της, ώστε να θωρακίσει με τον πιο ενδεδειγμένο (και νόμιμο) τρόπο τα συμφέροντά της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, σε πρώτη φάση.

Όπως όλα δείχνουν είναι θέμα χρόνου ο ΟΗΕ να κάνει το κέφι της Τουρκίας, να αποδεχθεί το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει η Τουρκία με μια από τις Κυβερνήσεις της Λιβύης (του Αλ Σάραζ) και να προχωρήσει στην ανάρτηση των συντεταγμένων της “τουρκικής” ΑΟΖ – όπως αυτές καταγράφονται στο προαναφερθέν Μνημόνιο.