Μέσα σε όλα τα “θαυμαστά” στη χώρα μας καταφέραμε τελικά και το μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά: να κλείσει μια καθετοποιημένη επιχείρηση η οποία είχε στη διάθεσή της τα πάντα γύρω από τη ζάχαρη, και μάλιστα από το χωράφι μέχρι το ράφι.
Για την ΕΒΖ ο λόγος, που διοικήθηκε ωσάν αμπέλι ξέφραγο ή σαν προσωπική επιχείρηση και κληρονομιά από τους παππούδες, μια τεράστια επιχείρηση στην οποία κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι (συνήθως αποτυχημένοι πολιτευτές που κάπου έπρεπε να βολευτούν!) έκαναν το… αγροτικό τους.
Δύσκολη ημέρα η Πέμπτη 24 Ιανουαρίου.
Οι σημερινοί 80άρηδες τα θυμούνται λόγω του ότι τα έζησαν, κάπου στη δεκαετία του 1960.
Γενικότερες εξελίξεις στην τοπική πολιτική σκηνή δρομολογεί η πρώτη συγκέντρωση υποψηφίου δημάρχου μέσα στο εκλογικό 2019.
Θλίψη αλλά ουδεμία έκπληξη μου προκάλεσε η ανάγνωση της είδησης ότι σε κάποια εκκλησία ιερέας αρνήθηκε να τοποθετήσει τον γνωστό σε όλους μας “κουμπαρά του Χαμόγελου του Παιδιού” – και μάλιστα ενώ το είχαν ζητήσει συγγενείς ανθρώπου που απεβίωσε, ώστε τα λεφτά αντί για στεφάνια να πάνε στην οικονομική ενίσχυση ενός οργανισμού όπως το Χαμόγελο του Παιδιού.
Πολλές φορές όποτε εμείς οι πολίτες συζητούμε για τη στάση πολιτικών και πολιτικής θεωρούμε ότι η “σταθερότητα” σε μια σειρά από ενέργειες είναι το σωστό και το ζητούμενο, αφού αυτή είναι που δίνει μια αίσθηση σιγουριάς, συνέχειας, αξιοπιστίας.