Μέσα σε όλα τα “θαυμαστά” στη χώρα μας καταφέραμε τελικά και το μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά: να κλείσει μια καθετοποιημένη επιχείρηση η οποία είχε στη διάθεσή της τα πάντα γύρω από τη ζάχαρη, και μάλιστα από το χωράφι μέχρι το ράφι.
Για την ΕΒΖ ο λόγος, που διοικήθηκε ωσάν αμπέλι ξέφραγο ή σαν προσωπική επιχείρηση και κληρονομιά από τους παππούδες, μια τεράστια επιχείρηση στην οποία κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι (συνήθως αποτυχημένοι πολιτευτές που κάπου έπρεπε να βολευτούν!) έκαναν το… αγροτικό τους.
Από κοντά φυσικά και εμείς οι ψηφοφόροι, που κάναμε αυτό που η στρεβλή λογική του κράτους – λάφυρο επίτασσε, δηλαδή τι; Οι “ενδιαφερόμενοι” ψηφοφόροι και κομματόσκυλα πριμοδοτούσαν επί σειρά εκλογικών αναμετρήσεων με την ψήφο τους αυτόν ή αυτούς που θα τους εξασφάλιζαν εργασία για την “καμπάνια”.
Επικά είναι τα σχόλια και γνωστές στην περιοχή οι ιστορίες για υπεράριθμους που έκοβαν βόλτες με ποδήλατα στο χώρο, μέχρι να τελειώσει το οκτάωρο. Ή για προσωπικό (επιστημονικό και μη) που παρακολουθούσε χωράφια από απόσταση, πολλά χρόνια πριν να εφευρεθεί η τηλεμετρία. Τόσο μπροστά ήμασταν, και αυτό τώρα πληρώνουμε. Φυσικά υπήρχε και η πλειοψηφία, που εκεί μέσα άφησε τα νιάτα της και πολλή εργασία.
Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι αγρότες: που ήθελαν το κακό προϊόν τους να πουληθεί στο εργοστάσιο ως “αφρός” για να πάρουν 5 δραχμές παραπάνω στο κιλό, αδυνατώντας να κοιτάξουν λίγο μακρύτερα τόσο για τους ίδιους όσο και για την κοινωνία. Και έστηναν στις ράμπες και στις πλάστιγγες φασαρίες για την ποιότητα του προϊόντος.
Και με αυτά κι αλλά τέτοια και χειρότερα φτάσαμε στην απόφαση να κλείσουν τα εργοστάσια της ΕΒΖ.
Δηλαδή καταφέραμε να βάλουμε λουκέτο σε έναν μονοπωλιακό γίγαντα!
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, το εργοστάσιο της Λάρισας και εκείνο της Ορεστιάδας – με τον τρέχοντα σχεδιασμό – θα κλείσουν οριστικά. Ενεργά μένουν μόνο τα εργοστάσια στη Σερβία. Το εργοστάσιο του Πλατέος θα κλείσει για μια διετία/τριετία και μετά από εκσυγχρονισμό (γιατί άραγε και με ποιου τα λεφτά, γιατί ακόμη και η Τράπεζα έχει σωθεί με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων) θα επαναλειτουργήσει, με απώτερο σκοπό να πουληθεί σε όποιον ενδιαφέρεται (που δεν ενδιαφέρθηκε τώρα, ίσως επειδή θα έπρεπε ο ίδιος να βάλει τα λεφτά για τον εκσυγχρονισμό).
Άρα;; Άρα χαμένοι όλοι, μεταξύ αυτών εποχικοί εργαζόμενοι, αγρότες, καταστήματα της περιοχής που “δούλευαν” τόσο με το εργοστάσιο το ίδιο όσο και με τους τευτλοπαραγωγούς και φυσικά η αλυσίδα της τοπικής οικονομίας.
Πάλι λοιπόν θριαμβεύσαμε και καταφέραμε το ακατόρθωτο: να κλείσουμε ένα μονοπώλιο, μια μονάδα που ήταν ανάσα για την τοπική και την εθνική Οικονομία και στο ντουλάπι μας να καταλήξουμε να έχουμε ζάχαρη από ξένες χώρες…