Εβδομάδα εξελίξεων αυτή που ξεκίνησε τη Δευτέρα 12 Απριλίου 2021 για τα θέματα της ανατολικής Μεσογείου – και ειδικότερα για τα ελληνοτουρκικά.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας θα βρεθεί στη Λιβύη (λίγες ημέρες μετά τη μετάβαση Μητσοτάκη) για συνομιλίες με αξιωματούχους της χώρας αυτής της βόρειας Αφρικής ενώ την ίδια στιγμή ο Λίβυος προσωρινός πρωθυπουργός θα βρίσκεται στην Τουρκία.
Με το βλέμμα στραμμένο στο Δεκέμβριο ορίστηκαν στη Λιβύη, ενώπιον του Κοινοβουλίου, τα μέλη μιας νέας Κυβέρνησης που (τυπικά) θα έχει τον έλεγχό της. Η ορκωμοσία πραγματοποιήθηκε στο Κοινοβούλιο που εδρεύει στην πόλη Τομπρούκ, στα ανατολικά της Λιβύης.
Το να είναι η Γερμανία ενδοτική στις διακρατικές της σχέσεις με την Τουρκία είναι κάτι που αφορά την ίδια. Δικές τους σχέσεις είναι, ότι θέλουν ας κάνουν! Άλλωστε είναι γνωστοί φιλότουρκοι εδώ και αιώνες, η Ιστορία αυτό μας δείχνει.
Η Τουρκία προχώρησε ένα βήμα παραπάνω στον Ο.Η.Ε. (και παρά τις αντιδράσεις που έχουν εκφράσει με διπλωματική νότα που κατέθεσαν από κοινού η Ελλάδα, η Κύπρος, το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος στις αρχές Ιουλίου του 2020) το θέμα του γνωστού Μνημονίου (M.O.U.) που είχε υπογράψει με τη Λιβύη στα τέλη Νοεμβρίου του 2019.
Εξελίξεις στη Λιβύη αλλά – και όχι μόνο στη Λιβύη – προκαλεί η πρόθεση του Αλ Σάραζ να παραιτηθεί. Ο Αλ Σάραζ είναι ο πρόεδρος της Κυβέρνησης που αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Κοινότητα, ελέγχει την δυτική Λιβύη και στηρίζεται από την Τουρκία.
Την ώρα που ο Γερμανός ΥΠΕΞ επισκέπτεται Ελλάδα και Τουρκία (με τους γνωστούς σκοπούς, δηλαδή να σύρει την Ελλάδα σε μια διαπραγμάτευση), δημοσιογράφοι από τη χώρα του βγάζουν στη φόρα μια από τις πολλές μπίζνες που γίνονται με την Τουρκία – και που όλοι τις ξέρουν αλλά κάνουν την παλαβή.
Με τίτλο στο πρωτοσέλιδο “Αγία Σοφία, Συρία, Λιβύη, Μεσόγειος … Ο Πόλεμος στις πόρτες μας” και με βασική θεματολογία “το νεο-οθωμανικό σχέδιο του Ερντογάν” το γαλλικό περιοδικό Le Point δείχνει το δρόμο και είναι για την ώρα το μοναδικό δυτικό ΜΜΕ που δίνει στην πραγματική τους διάσταση μια σειρά από γεγονότα που οι πολιτικές ελιτ που κυβερνούν τη Δύση αδυνατούν ή δεν θέλουν (κυρίως το δεύτερο) να αντιληφθούν.
Επίσης γίνεται αναφορά στη γαλλο-τουρκική σύγκρουση και στους λόγους που την προκαλούν (France-Turquie, les raisons d’un clash) ενώ όπως αναφέρει “η μάχη για το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο συνεχίζεται”.
“Ο λύκος την τρίχα του αλλάζει, το χούι δεν το αλλάζει” αναφέρει ο λαός και πρόκειται για μια έκφραση που ταιριάζει απόλυτα σε όλους αυτούς τους Τούρκους αξιωματούχους που με κάθε ευκαιρία και σχεδόν καθημερινά υπενθυμίζουν τις παράλογες (και παράνομες) αξιώσεις της χώρας τους στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο.
Σειρά είχε αυτές τις ημέρες ο Τσαβούσογλου, ο οποίος πάλι αμφισβητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πάλι αμφισβητούσε το αναγνωρισμένο από Διεθνείς Συνθήκες δικαίωμα νησιών κάθε μεγέθους να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (ας μην πανηγυρίζουν κάποιοι επειδή το δικαίωμα αυτό το στήριξαν ορισμένοι Αμερικάνοι – στο τέλος μόνοι μας θα είμαστε!), πάλι έβγαλε τους γνωστούς χάρτες της “γαλάζιας πατρίδας” του που ονειρεύεται να φτιάξει…
Σε μια ακόμη επίδειξη των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας προχώρησε τη Δευτέρα 8 Ιουνίου ο πρόεδρός της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε τηλεοπτική εμφάνιση που έκανε.
Κλιμακωτή είναι η αντίδραση της Ελλάδας σε διπλωματικό επίπεδο σε σχέση με τις τουρκικές ενέργειες για τις “άδειες” για έρευνα και εκμετάλλευση σε περιοχές που ανήκουν στη χώρα μας, σε περιοχές που βρίσκονται όχι μόνο εντός της ΑΟΖ αλλά και εντός των στενών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Όποτε μιλάει κανείς για διεθνείς σχέσεις πρέπει να έχει στο νου του τρία πράγματα:
1. ότι δεν υπάρχουν “φίλοι” και “σύμμαχοι” παρά μόνο συμφέροντα (τα οποία, κατά περίπτωση, είναι είτε κοινά συμφέροντα είτε αντίθετα),
2. ότι ο καλύτερος σύμμαχος μιας χώρας είναι ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός ενός βασικού κορμού κατευθύνσεων – που η χώρα τις ακολουθεί πιστά όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση της,
3. ότι το σωστό timing και η προσαρμογή στις συνθήκες κάθε εποχής είναι βασικός πυλώνας στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Ως αβάσιμες χαρακτηρίζει το ιταλικό υπουργείο των Εξωτερικών τις διακινούμενες “πληροφορίες” από ΜΜΕ διαφόρων χωρών ότι υπάρχει συνεργασία – διαπραγμάτευση μεταξύ της Ιταλίας και της Τουρκίας με σκοπό τη συνεκμετάλλευση πετρελαίων στα ανοιχτά της Λιβύης, στο πλαίσιο του πρόσφατου MoU που υπέγραψαν η Άγκυρα και η Τρίπολη (αναφέρεται στο Μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και μιας εκ των Κυβερνήσεων που υπάρχουν πλέον στη Λιβύη).
Πρόκειται για ισχυρισμούς του Ερντογάν, που πάρα πολλά ελληνικά ΜΜΕ έσπευσαν να τους αναπαράγουν.
Δεν μας κάλεσαν λέει (οι Γερμανοί το λένε…) στο Βερολίνο επειδή στη διάσκεψη θα ασχοληθούν με άλλα θέματα και όχι με θέματα θαλασσίων συνόρων ή δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στη Μεσόγειο.
Δούλεμα ψιλό γαζί δηλαδή…
Πρέπει να είναι παντελώς αφελής κάποιος για να τους πιστέψει, αφού και στο τραπέζι της διάσκεψης να μην τα πουν, θα τα πουν σε διμερείς συναντήσεις που αναπόφευκτα γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Στην Αθήνα εκτάκτως (και με άφιξη που έγινε υπό άκρα μυστικότητα – όπως δηλαδή πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις) βρίσκεται από το βράδυ της Πέμπτης 16 Ιανουαρίου ο ένας εκ των δυο βασικών “παικτών” της Λιβύης, ο στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ. Ο Χαφτάρ είναι ο αντίπαλος του Αλ Σαράζ, αυτού δηλαδή που υπέγραψε το “σύμφωνο” με τον Ερντογάν.
Στην ανατολική και στην κεντρική Μεσόγειο γίνεται του κουτρούλη ο γάμος και οι περισσότεροι μεγάλοι ή πιο μικροί “παίκτες” προσπαθούν να λάβουν θέση – όπως λέγαμε ΕΔΩ.
Τα λεφτά είναι πολλά, τα πετρέλαια (της Λιβύης) ακόμη περισσότερα και μάλιστα φτηνά, ενώ το παιχνίδι της ενεργειακής – γεωπολιτικής/στρατιωτικής εδραίωσης (με φόντο τη δεκαετία που ξεκινά σε λίγες ημέρες) είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Η ώρα που οι “παίκτες” λαμβάνουν τη θέση τους στη σκακιέρα έχει έρθει.
Μέσα στις επόμενες ημέρες θα κριθούν πολλά, όχι μόνο για την ίδια τη Λιβύη αλλά και για την ανατολική Μεσόγειο γενικότερα. Πράγμα που σημαίνει πως η Ελλάδα επηρεάζεται άμεσα και για τα επόμενα πολλά χρόνια (ειδικά μετά και την είδηση που βγήκε ότι θα υπάρξει αποδοχή τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας από την κυβέρνηση της δυτικής Λιβύης).