Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Στη Γερμανία ένα εκ των δυο σωμάτων που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε (για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας) τη θέσπιση κατώτατου ωρομισθίου 8,50 ευρώ. Η πρόταση για την υιοθέτηση ενός τέτοιου νόμου ήταν των εταίρων της Δωροθέας και ψηφίστηκε από 535 εκ των 601 ψηφισάντων.

.

Εν ολίγοις: από το 2015, αν εγκριθεί ο νόμος και από το δεύτερο Σώμα του Κοινοβουλίου, ένας εργαζόμενος στη Γερμανία θα παίρνει 8,5 ευρώ την ώρα, δηλαδή, με 40ωρη εργασία θα λαμβάνει 1360 ευρώ το μήνα το λιγότερο.

.

Μήπως τελικά το πρόβλημα στην οικονομία δεν είναι και τόσο οι μισθοί και τα ημερομίσθια (όπως μας λένε αυτοί που θέλουν να την κάνουν “ανταγωνιστική” και έχουν ξεσκιστεί στις περικοπές μισθών) αλλά ο τρόπος που είναι δομημένη;;

Νούμερα. Εντός ή εκτός εισαγωγικών, αυτό που πλέον τους ενδιαφέρει (και δεν διστάζουν να το ομολογήσουν δημοσίως) είναι …νούμερα.

Δυο, συγκεκριμένα: το 180 οι μεν, το 121 οι δε.

Οι πρώτοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν πρόκειται να ξαναέχουν την αποδοχή που είχαν, είτε στο πρόσφατο είτε στο απώτερο παρελθόν. Και τρέχουν να σωθούν

Οι δε γνωρίζουν πως έχουν πιάσει ταβάνι και αγωνίζονται να αποσείσουν το “μικρό” τους παρελθόν και να μετεξελιχθούν σε “μεγάλους”, ανοίγοντας πόρτες διεύρυνσης μήπως και ξεκολλήσουν.

Όπως και να ‘χει, ούτε οι μεν ούτε οι δε ασχολούνται με τους πραγματικούς αριθμούς που λένε την πικρή αλήθεια, που δείχνουν την πραγματική εικόνα μιας χώρας που είναι στη γωνία και στο έλεος των εντός και εκτός των τειχών της “σωτήρων”…

Και τι δεν γίνεται σήμερα – που για μια ακόμη Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά (όχι όλα, αυτά που πραγματικά αντέχουν να μένουν ανοιχτά 7 μέρες την εβδομάδα – δηλαδή τα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές αλυσίδες που μπορούν, γιατί οι μικρές και οι οικογενειακές επιχειρήσεις είτε δεν μπορούν είτε θα πρέπει να παίξουν πολλά για να μείνουν ανοιχτά).
.

Ένας πραγματικός πόλεμος γίνεται, αφού όπως είχαμε αναφέρει πριν από τουλάχιστον 2 χρόνια η Κερκόπορτα για την κατάργηση των κανόνων ήταν εκείνο το “πιλοτικό άνοιγμα καταστημάτων 3-4 Κυριακές το χρόνο, πέραν των …καθιερωμένων Κυριακών γύρω από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά”.
Πόσο πιλοτικό ήταν εκείνο το άνοιγμα φαίνεται τώρα!

.
Ο πόλεμος, στον οποίο αναφερόμαστε, έχει να κάνει με τις προσφορές που γίνονται προς τους καταναλωτές για να πάνε να ψωνίσουν τις Κυριακές. Όχι bonus για ψώνια την Κυριακή, όχι εκπτώσεις (που φυσικά δεν ονομάζονται έτσι) για ψώνια την Κυριακή, όχι πόντοι στις πιστωτικές, και τι δεν τάζουν στον απένταρο καταναλωτή!!!

Δηλαδή αν ο δάκος δεν “φάει” το φυτό στις ευρωεκλογές, τότε θα “επιζήσει” ο κυβερνητικός συνασπισμός;

Γιατί στην ουσία – και στο πολύ βάθος – αν την ψάξει κανείς τη δήλωση του μικρού εταίρου, ένα καταλαβαίνει: “ψηφίστε μας να μην πέσουμε”…

50 χρόνια! Δηλαδή, τα σπασμένα θα τα πληρώνουν ακόμη και τα παιδιά μας, όταν θα διανύουν ήδη στην 6η δεκαετία της ζωής τους. Αν και μέχρι τότε παίζει το σενάριο να αποφασιστεί να συνεχίσουν να πληρώνουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά…

.

Την αισιοδοξία του εκφράζουν οι “παράγοντες” της διεθνούς σκηνής (πέραν των δικών μας) για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Μακάρι να βγουν αληθινές οι προβλέψεις τους – αν και μέχρι τώρα το μόνο που βγαίνει αληθινό είναι η ανεργία, η φτώχεια, η διάλυση των τομέων με τους οποίους μέχρι σήμερα έχουν ασχοληθεί και οι “ιδωτικοποιήσεις” (που κάθε άλλο παρά τέτοιες είναι, αφού σε πολλές περιπτώσεις το κράτος πουλάει και οι ενδιαφερόμενοι είναι κρατικές επιχειρήσεις από άλλες χώρες).

Από χθες φοριέται πολύ το σενάριο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους όχι με κάποια διαγραφή ή κάτι παρόμοιο, αλλά μια “οικονομική ενίσχυση” με πρόσθετη χρηματοδότηση και με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, για μια περίοδο που θα φτάνει ακόμη και τα 50 έτη!

Ο Ζέφυρος βοήθαγε τον Οδυσσέα να φτάσει στην Ιθάκη. Επίτηδες τον είχε αφήσει ο Αίολος έξω. Οι υπόλοιποι άνεμοι ήταν καλά κλεισμένοι μέσα στον ασκό του Αιόλου. Όταν όμως ο ασκός άνοιξε…

.

Νατα, νάτα! Τα γράφαμε, τα λέγαμε (όχι μόνο εδώ, γιατί και εμείς αλλού – και μάλιστα σε πολλά μέρη – διαβάζουμε): αν αρχίσει η ιστορία με την Κριμαία, δεν πρόκεται να τελειώσει με μια ανακήρυξη ανεξαρτησίας της περιοχής της Κριμαίας αλλά το έργο θα επαναληφθεί και αλλού.
Λέγαμε λοιπόν ότι αν ξεκινήσει κάτι, αυτό θα επεκταθεί σε όλη την ανατολική Ουκρανία, στην οποία η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ρωσικής καταγωγής. Και οι Ρώσοι (ο Πούτιν δηλαδή) θα είναι αναγκασμένοι…

Σοκ (λέει) έχει δημιουργηθεί από μια κυρία που παρότι είναι 72 ετών έχει εμφάνιση 40άρας (χωρίς φυσικά να γίνεται κάποια αναγωγή αν η 72άρα = με μια 40άρα = με δυο 20άρες, όπως έλεγε και η αξέχαστη Ρίτα).
Μας έχουν κουράσει διαφημίσεις τέτοιου τύπου.

.
Επίσης είναι αξιοπρόσεκτο το γιατί δεν διαφημίζονται και οι εκατοντάδες χιλιάδες 40άρηδες / 40άρες που έχουν εμφάνιση 72άρηδων, λόγω των προβλημάτων που προκάλεσε η δίνη στην οποία έριξαν τη χώρα “σωτήρες”, “δανειστές” και τα ευαγή ιδρύματα με τα οποία οι τελευταίοι συνεργάζονται…

Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό η 22α Μαρτίου και είναι ίσως από τις ημέρες που θα πρέπει να έχουμε στο νου μας συνεχώς.

.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια – είτε “πειράματα”, είτε κανονική προσπάθεια, να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, η πηγή της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Σε κάποιες χώρες τα κατάφεραν, σε κάποιες άλλες όχι, ενώ σε ορισμένες άλλες – ΟΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ – η συζήτηση έχει αρχίσει και υπάρχουν πολλές ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η διαχείριση θα περάσει σε έλεγχο ιδιωτών. Μέγα λάθος και επικίνδυνη εξέλιξη (αν πραγματοποιηθεί η όποια ιδιωτικοποίηση), γιατί το νερό είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να υπόκειται αποκλειστικά και μόνο στο έλεγχο του κράτους ή της Τ.Α.. Κανενός άλλου!

Η ημέρα του νερού καθιερώθηκε το 1992, στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που είχε γίνει τη χρονιά εκείνη στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας. Τη σχετική απόφαση για τον ορισμό της σημερινής μέρας ως “Παγκόσμιας Ημέρας για το Νερό” πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Δεκέμβριο του 1992.

Πολλά ακούγονται εδώ και 2 ημέρες για την απόφαση της Μαρίας Βουλγαροπούλου, συμβούλου εκλεγμένης με το ψηφοδέλτιο του Μπάμπη Γκιόνογλου το 2010, να κατέλθει τελικά στις εκλογές του Μαΐου με το ψηφοδέλτιο του νυν δημάρχου Φώτη Δημητριάδη. Το “πολλά” σημαίνει και επικριτικά σχόλια αλλά και σχόλια που επικροτούν την απόφασή της αυτή. Η απόφαση όμως αυτή έχει δυο σκέλη που θα πρέπει, έστω και επιδερμικά, να τα δούμε λιγάκι.
Το πρώτο σκέλος είναι το προσωπικό, για το οποίο οφείλουμε να επισημάνουμε κάτι: η απόφαση ενός εκάστου για το που θα πάει, με ποιο ψηφοδέλτιο θα κατέβει στις εκλογές ή τι θα ψηφίσει είναι αποκλειστικά προσωπική του υπόθεση και δεν έχει ουδείς το δικαίωμα να πει οτιδήποτε. Ουδείς! Όποιος λέει τέτοια μπορεί άνετα να πάει μέχρι τη Βόρεια Κορέα, να ζήσει εκεί αγκαλίτσα με τον Κιμ Γιογκ Ουν και την υπόλοιπη παρέα του (ή αν δεν μπορεί τα μακρινά ταξίδια, ας πεταχτεί μέχρι τους ναζί της Ουκρανίας, που πέφτει πιο κοντά). Οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμες.
Το πολιτικό όμως μέρος είναι τελείως διαφορετικό.

Παλαβά πράγματα με αυτή την ιστορία που θέλει όσους είναι σήμερα στον ΟΓΑ να ενταχθούν υποχρεωτικά στον ΟΑΕΕ.

Ορθώς 30 βουλευτές ζητούν να ξαναρίξει το υπουργείο μια ματιά στο θέμα, γιατί έχει πολλές ασάφειες αλλά και πάρα πολλές αδικίες. Και στο κάτω-κάτω, αν δούμε λίγο καθαρά το θέμα του πληθυσμιακού κριτηρίου, τι διαφορά μπορεί να κάνει π.χ. στον τζίρο και στην κίνηση ενός καφενείου αν στο χωριό ζουν 2050 ή 2500 και όχι 2000 κάτοικοι; Θα πάει ο τζίρος του καφετζή στα …ουράνια;;;

Αν και το πραγματικό ερώτημα, είναι αλλού (μετά από τόσα που έχουν γίνει και έχουμε δει εντός Κοινοβουλίου): είναι ικανοί και αποφασισμένοι να στηρίξουν την άποψή τους ή πάλι θα γίνει κυβίσθηση;;