Κατηγορία: διεθνή

Τα 43 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την 20η Ιουλίου του 1974, ημέρα που τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλλαν στην Κύπρο.

Προηγήθηκε το προδοτικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (το οποίο ενορχηστρώθηκε από την παραπαίουσα ελληνική χούντα), μια ιστορία που έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να το παίξει “εγγυητής” (όπως όριζαν μια σειρά από συμφωνίες που υπογράψαμε περίπου 15 χρόνια πριν από το 1974) και να εισβάλει με τη δικαιολογία ότι θα επαναφέρει τη συνταγματική τάξη στην Κύπρο.

Από τότε και για ένα διάστημα περίπου 30 ημερών έγιναν πάρα πολλά, μεταξύ αυτών η πτώση της χούντας στην Ελλάδα, η επάνοδος του Καραμανλή στην Αθήνα, η “παραίτηση” του Σαμψών (που τον είχαν ορίσει οι στρατιωτικοί πρόεδρο στη θέση του Μακαρίου) και τέλος ο δεύτερος Αττίλας, στις 14 Αυγούστου του 1974 (που έφερε τους Τούρκους στη σημερινή τους θέση).

του Μιχ. Ιγνατίου (από το mignatiou.com)

Ξαφνικά χθες, η κατοχική δύναμη Τουρκία, προχώρησε σε κλιμάκωση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ, και ενώ από την ημέρα της άφιξης του γεωτρύπανου της γαλλικής εταιρείας TOTAL είχε κρατήσει, θα έλεγα, χαμηλούς τόνους. Πέραν μερικών ανώδυνων προκλήσεων, η κατοχική δύναμη ήταν προσεκτική στις αντιδράσεις της, διότι αντιλήφθηκε γρήγορα ότι δεν έχει απέναντι της την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η Άγκυρα προχώρησε χθες σε δύο επιθετικές ενέργειες στις οποίες πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία -και πιστεύω ότι στην Αθήνα και τη Λευκωσία σήμανε «συναγερμός»:

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ, στο mignatiou.com

Στην Κύπρο βρίσκεται ο γνωστός (κυρίως στους παλαιότερους) “Φάκελος της Κύπρου”, στο Κοινοβούλιο του νησιού – και με προοπτική να ανοίξει το συντομότερο δυνατό.

Να ανοίξει λοιπόν, να σταματήσει αυτό το ατέρμονο παιχνίδι μεταξύ πολιτικών, ιστορικών και άλλων. Να κοπούν με τη μια επιτέλους οι όποιες εικασίες και να δούμε τα πρόσωπα και το μέγεθος των ευθυνών κάθε ενός από αυτά.

από το mignatiou.com

Όλα βαίνουν ομαλώς σε σχέση με την πλατφόρμα που θα πραγματοποιήσει τη γεώτρηση στο τεμάχιο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ, δήλωσε σήμερα ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος, κάνοντας παράλληλα έκκληση για «ψυχραιμία».

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό ότι κατά την πορεία του προς το Οικόπεδο 11, σε απόσταση 30 ναυτικών μιλίων εκτός του FIR Λευκωσίας, μεταξύ Κύπρου και Κρήτης, τουρκικό πολεμικό σκάφος που κυκλοφορεί στην περιοχή έκανε αναγνώριση στοιχείων του West Capella.

Με… “περίεργες” ιστορίες εξελίσσονται τις μέρες αυτές οι συνομιλίες για το Κυπριακό στην Ελβετία.
“Περίεργες” επειδή από όσα γίνονται γνωστά μέχρι τώρα οι διεθνείς παίκτες λένε πως για να βρεθεί λύση θα πρέπει όλα τα μέρη να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Η Διπλωματία είναι η υπέρτατη μορφή της τέχνης του παζαριού, το οποίο οφείλεις να φτάνεις στα όριά του.

Όταν όμως τα αυτονόητα δεν τηρούνται και δεν αναγνωρίζονται (όπως πχ εκκίνηση συνομιλιών από τη βάση του ότι μιλάμε για κλασσική περίπτωση εισβολής και κατοχής τμήματος χώρας αναγνωρισμένης διεθνώς), τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Τόσο απλά….

(μια υποσημείωση, ενδεικτικά και μόνο: ο Ιούλιος, ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβρης δεν ήταν ποτέ καλοί μήνες για τα εθνικά μας θέματα. Απ’ το Ιούλιο του 1974, μέχρι τον Αύγουστο του ’22 και τον Σεπτέμβρη του ’55).

Πάλι θα πούμε τα ίδια και θα θεωρηθούμε “κακοί” και ότι επαναλαμβανόμαστε (δυστυχώς όμως μιλάμε για την πικρή αλήθεια): δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτε απολύτως από το σημερινό Eurogroup.

Οι όποιες ελπίδες καλλιεργήθηκαν εντός της Ελλάδας από τους κυβερνητικούς εταίρους έγιναν ξεκάθαρα για επικοινωνιακούς σκοπούς. Οι όποιες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν ότι αν δεν κλείσουν όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα γίνει κάτι ουσιαστικό.

Τα ίδια ισχύουν και για τους κάθε είδους απίθανους της ΕΕ: ξέρουν ότι δεν θα γίνει τίποτε αλλά καλλιεργούν ελπίδες στον κόσμο, με δηλώσεις τους ήδη από τον Μάιο που μας πέρασε.

Στο κέντρο της ανατολικής Μεσογείου θα βρεθεί το διήμερο 14 και 15 Ιουνίου η Θεσσαλονίκη, αφού εκεί θα διεξαχθεί μια τριμερής συνάντηση (που αποκτά και νέο νόημα μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στον Περσικό).

Τώρα, αν πείτε ότι ουδεμία σχέση έχουν η Σαλονίκη, η ανατολική Μεσόγειος και ο Περσικός Κόλπος δίκιο θα ‘χετε. Γεωγραφικά! Γιατί γεωπολιτικά η τριμερής μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ (στην οποία θα συναντηθούν οι Τσίπρας – Αναστασιάδης – Νετανιάχου) είναι ύψιστης σημασίας και στέλνει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις.

Κύριο… πιάτο τα ενεργειακά, πρώτο και επιδόρπια οι τηλεπικοινωνίες, τα περιβαλλοντικά και η τεχνολογία (για να θυμηθούμε τι είχε πει κάποτε και ο Ισραηλινός Πρόεδρος, αναφερόμενος στην Ελλάδα και στο που θα πρέπει να εστιάσει – γιατί αποκλειστικά μόνο με τον τουρισμό ουδείς έκανε προκοπή).

“Ο κ. Σόιμπλε ως πραγματικός Ευρωπαίος θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της Γερμανίας” γράφουν τα ΜΜΕ ότι είπε σε συνέντευξή του στο Spiegel Online ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Με όλο τον σεβασμό κ. Πρόεδρε, ξαναπάρτο απ’ την αρχή….!!! Πάρ’ το αλλιώς…!!!

Γιατί από την εποχή του Βίλυ Μπράντ (άντε στην καλύτερη του Χέλμουτ Σμίντ) είναι παραπάνω από σίγουρο ότι δεν υπάρχει Γερμανός πολιτικός που να το βλέπει το θέμα απ’ τη σκοπιά της “Ευρωπαϊκής Γερμανίας”. Δυστυχώς βλέπουν μόνο τη “Γερμανική Ευρώπη”.

Δυστυχώς…

Επειδή, όπως γράφαμε προχτές η… αμμοθύελλα που ξέσπασε στη Μέση Ανατολή (με το Κατάρ στο στόχαστρο) είναι ισχυρή και λέγαμε για “Μια ιστορία που ουδείς γνωρίζει την κατάληξή της”, καλό θα ήταν να γίνει μια μικρή μόνο αναφορά στο σεισμό που θα μπορούσε να προκαλέσει η απομόνωση του μικρού αυτού Εμιράτου.

Το Κατάρ είναι μικρό μόνο στον γεωγραφικό χάρτη. Γιατί στον οικονομικό χάρτη μιλάμε για έναν γίγαντα τιτανοτεράστιων διαστάσεων: 335 δισεκατομμύρια δολάρια έχει επενδυμένα στο εξωτερικό το κρατικό επενδυτικό fund του Εμιράτου που ονομάζεται Qatar Investment Authority.

Θέλετε να έχετε μια ιδέα για το τι κατέχουν οι Εμίρηδες του Κατάρ σε διάφορες χώρες της Δύσης ή σε Ρωσία και Κίνα μέσα από διάφορα οικονομικά “οχήματα”;; Δείτε:

Μια ιστορία που ουδείς γνωρίζει την κατάληξή της (μια ιστορία που για την ώρα περνάει στα «ψιλά» των ελληνικών ΜΜΕ, αφού τα προβλήματα με την οικονομία, το τριήμερο, η τρομοκρατική επίθεση στη Βρετανία αλλά και η στάση του Τραμπ στο θέμα του περιβάλλοντος έχουν επισκιάσει πολλά πράγματα) εξελίσσεται τις τελευταίες ημέρες στον αραβικό κόσμο αλλά και στη διεθνή σκηνή.

Η ιστορία είναι παλιά, κρατάει από το 2014 (κι έχει και ολίγη ειρωνεία μέσα της) και έχει να κάνει με τη στάση που κρατούν έναντι του Κατάρ αρκετές αραβικές χώρες. Η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, οι Μαλδίβες, η Υεμένη καθώς και το καθεστώς που ελέγχει την ανατολική Λιβύη διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις το Κατάρ, με την κατηγορία ότι στηρίζει την τρομοκρατία.

Τελικά αυτό το G7 όπως φαίνεται θα καταλήξει σε… G6 σε πολλά θέματα.

Γιατί οι διαφωνίες που βγήκαν στον αφρό στο ιταλικό θέρετρο Taormina είναι αρκετές, άσχετα αν οι ΗΠΑ και ο Τράμπ για την ώρα έχουν κάνει μια ανακωχή στο θέμα του εμπορίου.
Στην επιφάνεια βγαίνουν πιο σημαντικά θέματα, όπως αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος και της συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή (του 2015). Και είναι περισσότερο από σίγουρο πως αν ο Τράμπ οδηγήσει τη χώρα του εκτός, θα ακολουθήσουν και άλλες “αποσύρσεις”, που στο τέλος τους θα σημάνουν και το τέλος του G7 (που θα γίνει – αν μείνει… – G6).

Μια ακόμη αποκάλυψη των γερμανικών προθέσεων σχετικά με το σαθρό οικοδόμημα που το λένε Ευρωπαϊκή Ένωση (τα έχουμε ξαναπεί αυτά, ας μην κουράζουμε το θεματάκι) καταγράφηκε σε εκδήλωση του κόμματος CDU στην οποία μίλησε ο Σόιμπλε.
Οι Γερμανοί, άσχετα με όσα λένε αριστερά και δεξιά, δεν είναι διατεθειμένοι με τίποτε να διαλύσουν την υφιστάμενη (προβληματική όσο δεν πάει) κατάσταση στην ΕΕ – μια κατάσταση που τους βολεύει αφάνταστα και από την οποία κερδίζουν δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, εις βάρος άλλων μελών της ευρωζώνης ή της ΕΕ. Η Γερμανο-κεντρική Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα (και αυτό ας το πάρουν επιτέλους είδηση κάτι “ευρωπαϊστές” της πλάκας που στην ουσία δεν είναι τίποτε περισσότερο από “ευρωλάγνοι” που καταπίνουν αμάσητο οτιδήποτε τους σερβίρουν).

Ο Σόιμπλε λοιπόν απέκλεισε (προς στιγμήν, αλλά ουδέν μονιμότερον του προσωρινού λέμε στην Ελλάδα – ειδικά αν κερδίζεις αβέρτα και είσαι το αφεντικό σε τόσες χώρες) τη σύσταση θέσης υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης. Προφανώς η κατάσταση είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμη μέσω Φρανκφούρτης…

Με ποσοστό που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται να ξεπεράσει το 65,5% ο 39χρονος Εμανουέλ Μακρόν αναδεικνύεται Πρόεδρος στη Γαλλία.
Ήδη έχουν συγχαρεί τον Μακρόν ξένοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων (όπως ο Τράμπ ή η Μέρκελ) ενώ μήνυμα στο twitter έχει γραφεί και στον λογαριασμό του Έλληνα Πρωθυπουργού.

Η αποχή αναμένεται να φτάσει το 25,3% – ποσοστό που είναι το υψηλότερο ποσοστό αποχής από τις εκλογές του 1969.

Εντός της Γαλλίας τόσο ο απερχόμενος πρόεδρος Φ. Ολάντ όσο και ο πρωθυπουργός συνεχάρησαν ήδη τον νικητή των εκλογών ενώ ο τελευταίος κάλεσε στη δημιουργία μιας πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο που θα στηρίξει τον Μακρόν.

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την ψηφοφορία για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας θα σας πρότεινα να διαβάσετε ένα εξαιρετικό κείμενο σχετικά με το θέμα της ΑΟΖ που έχει τον τίτλο “Το μεγαλείο της κυπριακής ΑΟΖ και η κατάρα της ελληνικής: Η “Μάνα” δεν παραδειγματίζεται από την “Κόρη””.

Όσον αφορά τη Σύμβαση, αυτή ήταν “προϊόν” διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν εννέα χρόνια (1973 – 1982) και στην ψηφοφορία συμμετείχαν 151 κράτη. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν τότε 130 υπέρ, 4 κατά και 17 αποχές. Τα τέσσερα κράτη που καταψήφισαν ήταν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ισραήλ και η Βενεζουέλα.