Κατηγορία: διεθνή

Δεν θα πραγματοποιηθεί τελικά η συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντ. Τράμπ.
Αιτία η είδηση για την έναρξη των προβλημάτων που θα έχει ο Τράμπ, λόγω της έναρξης επίσημης έρευνας από τους Δημοκρατικούς της Βουλής των Αντιπροσώπων με το ερώτημα της παραπομπής του Αμερικανού προέδρου (για… περίεργες σχέσεις του με τον Ουκρανό Πρόεδρο).

Οι γνωρίζοντες μιλάνε για μια κίνηση “υψηλού ρίσκου” από πλευράς των Δημοκρατικών, ένα χρόνο και κάτι πριν από τις προεδρικές εκλογές. Γιατί θεωρούν ότι η έρευνα δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποπομπή του Τράμπ. Άσε που μπορεί να τον ενισχύσει κιόλας, με ότι αυτό σημαίνει για τα ελληνοτουρκικά (αφού ο Τραμπ πετάει αετό και στηρίζει την Τουρκία όσο λίγοι, οτιδήποτε κι αν κάνει, όπως πχ με τους S-400).

Μεγάλη πλάκα έχουν τελικά όσοι μιλάνε απλά για να μιλάνε, χωρίς να λένε κάτι ουσιαστικό ή χρήσιμο.
Ένα ακόμη παράδειγμα του άκρως αστείου αυτού φαινομένου (που πολλές φορές καταντάει εκνευριστικό) είναι οι δηλώσεις διαφόρων Ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων με αφορμή την πρόθεση της νέας προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να τοποθετήσει σε θέση αντιπροέδρου τον Έλληνα Επίτροπο Μαργαρίτη Σχοινά.

Ο κάθε ένας ερμηνεύει κατά το δοκούν την τοποθέτηση αυτή (που αναμένεται να επικυρωθεί άμεσα από το Ευρωκοινοβούλιο, ώστε ο Σχοινάς να αναλάβει τη θέση την 1η Νοεμβρίου).

Προκλητικοί οι Τούρκοι, με πρωτοστάτη τον Ερντογάν και “συμπαραστάτες” τους υπουργούς του συνεχίζουν να απειλούν την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.
Απειλούν ότι αν δε γίνουν αυτά που θέλουν, τότε θα “πλημμυρίσουν” την Ευρώπη με τα εκατομμύρια των προσφύγων που έχουν στη χώρα τους.

Πολλά έχουν γραφεί από προχθές για τον χάρτη που εμφανίζεται πίσω από τον Ερντογάν, τη στιγμή που αυτός υπογράφει στο βιβλίο επισκεπτών στο “Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας” της χώρας του.

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον επεκτατισμό της Άγκυρας, η οποία κατά παράβαση κάθε διεθνούς συνθήκης και της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας θέλει να εξαφανίσει τα δικαιώματα που προκύπτουν για τους γείτονές της και να μπει με το “έτσι θέλω” σε ξένα ύδατα.

Εντάξει, να μη λέμε ότι οι χοντράδες είναι αποκλειστικό… προνόμιό του!!! – η (φαεινή) ιδέα δεν είναι δική του αλλά μας έρχεται από παλιά, από τη δεκαετία του 1950.

Αμερικανικός ιστότοπος αναφέρει πως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ ρώτησε για να μάθει (για δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια της θητείας του) αν οι κυκλώνες που χτυπάνε τη χώρα του θα μπορούσαν να σταματήσουν με τη ρίψη πυρηνικών στο κέντρο τους, όσο βρίσκονται στη θάλασσα και σε πρώιμο στάδιο.

Για την παρέμβασή μας στο περιβάλλον, που ενισχύει τα έντονα/ακραία καιρικά φαινόμενα, ούτε σκέψη – προφανώς…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό το προβληματικό – όπως το έχουν καταντήσει – οικοδόμημα έχει ένα κάρο ζητήματα ανοιχτά.
Και ενώ ΟΛΑ αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε θεωρητικά να απασχολούν ΟΛΑ τα μέλη (άλλωστε τι σόι “Ένωση” είμαστε;;;), στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο: ο καθένας για την πάρτη του!

Ας πάρουμε δυο τυχαία γεωγραφικά άκρα της ΕΕ. Και θα καταλάβουμε ότις το προαναφερθέν ισχύει απόλυτα:

Εμείς έχουμε πρόεδρο γυναίκα (αν το πάμε αναλογικά)

Μπορεί να είμαστε όπως είμαστε – δηλαδή μια “ένωση” που κάθε άλλο παρά τέτοια είναι, που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αυτό που έπρεπε ακόμη κι αν περάσουν 100 χρόνια, όμως σε ένα πράγμα καταφέραμε να βρισκόμαστε ένα βήμα πιο μπροστά από τους Αμερικάνους.

Βγάλαμε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μια γυναίκα, την εξηντάχρονη Γερμανίδα Ούρσουλα Φον ντερ Λάϊεν. Μετά από μια σειρά “επαφών” και παρασκηνιακών συζητήσεων εξελέγη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ισχνή είναι η αλήθεια πλειοψηφία (383 υπέρ / 327 κατά / 22 αποχές) για θητεία 5 ετών.

Γνωστοί φίλοι της Ελλάδος (από αρχαιοτάτων χρόνων βεβαίως – βεβαίως, του Θεμιστοκλέους βεβαίως…), οι Βρετανοί βάζουν λέει εμπόδια στη λήψη μέτρων από την Ε.Ε. κατά της Τουρκίας που αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το θέμα είναι απλό: η συντριπτική πλειοψηφία των μελών θέλει να κλείνει το θέμα μια και καλή και να στείλει ηχηρό μήνυμα στον Ερντογάν (ευκαιρία έψαχναν για να κλείσουν την πόρτα της ΕΕ στην Τουρκία), η Κυπριακή Δημοκρατία ζητά να ληφθούν άμεσα μέτρα και οι Βρετανοί φίλοι μας (βεβαίως – βεβαίως) θέλουν να δώσουν και άλλο αέρα στον Ερντογάν και η ΕΕ να λάβει μέτρα αν συνεχιστούν οι παραβιάσεις απ’ τους Τούρκους. Δηλαδή να μεταθέσουν σε μεταγενέστερο χρόνο οτιδήποτε.

Μπορεί εδώ η Κυριακή 7 Ιουλίου να είναι ημέρα – ορόσημο λόγω εκλογών (και να έχουμε εμείς στην Ελλάδα τα … “δικά μας”), η ίδια όμως ημέρα είναι στην ουσία ημέρα – ορόσημο για τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο.

Και αυτό γιατί αν τηρηθεί το ήδη γνωστό χρονοδιάγραμμα, από την Κυριακή και μετά θα πρέπει να παραδοθεί απ’ την Ρωσία στην Τουρκία η πρώτη “παρτίδα” των S-400.

Αυτά που λέγαμε: ατέρμονες συζητήσεις και παζάρια, υποχωρήσεις από κάθε πλευρά, αδιαφορία για την ψήφο εκατομμυρίων Ευρωπαίων (μόλις πριν από 40 μέρες μίλησαν στις κάλπες).
Και στο τέλος καταλήγουμε σε μια “ηγεσία” που είναι παντελώς αδιάφορη στον μέσο Ευρωπαίο. Που είναι απαξιωμένη προτού καν δείξει έργο.
Που είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών, ελιγμών, διαπραγματεύσεων.

Που σίγουρα δεν έχει πάρει το “βάπτισμα” μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, που ΔΕΝ έχει εκλεγεί από τους Ευρωπαίους πολίτες αλλά είναι αυτό που “γεννήθηκε” μετά από συζητήσεις άγνωστου περιεχομένου πίσω από κλειστές πόρτες και βαριές κουρτίνες.

Μπορεί τα μάτια όλου το κόσμου να είναι στραμμένα στη συνάντηση μεταξύ Τράμπ και Κιμ (της Βόρειας Κορέας) και στη “βόλτα” του πρώτου στη χώρα του δεύτερου, αυτό όμως που θα πρέπει να απασχολεί καλοκαιριάτικα εμάς είναι άλλο: η άλλη συνάντηση, αυτή μεταξύ του Τράμπ και του Ερντογάν.

Διαβάστε το σημερινό (30/6) σχόλιο του Μιχάλη Ιγνατίου ΕΔΩ στο hellasjournal.com

(Ο τίτλος του σχολίου παραπέμπει στην όπερα. Παλιά έλεγαν πως ένα έργο στην όπερα δεν τελειώνει αν η “χοντρή κυρία” δεν τραγουδήσει την άρια. Συνήθως τότε οι σοπράνο είχαν κάποια κιλάκια παραπάνω, τώρα έχει σοπράνο που είναι χάρμα οφθαλμών – κανονικότατα μοντέλα! – αλλά η έκφραση ξέμεινε από παλιά και έχει νόημα)

Δεν μπόρεσε τελικά να αποφύγει την ήττα ο Ερντογάν στην Πόλη και έτσι ο “για κάποιο διάστημα” δήμαρχος Ιμάμογλου (αφού όντως ήταν για μικρό διάστημα δήμαρχος, μέχρι να ακυρωθεί η πρώτη εκλογή) αναμένεται να παραλάβει μέσα στην ημέρα τα χαρτιά που απαιτούνται και να πάει για να αναλάβει καθήκοντα.

Απ’ την άλλη, ο ηττημένος Ερντογάν – μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά – αναγνώρισε την ήττα του και έδωσε τα συγχαρητήρια του στον υποψήφιο της αντιπολίτευσης (ώρες – ώρες έχει εκλάμψεις “πολιτικού πολιτισμού” που όμως υπαγορεύονται από το αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν ήθελε να το κάνει, αυτά τα πράγματα ή τα ‘χει κάποιος ή δεν τα ‘χει στη γενικότερη πορεία του!).

Δεν του βγήκε τελικά του Ερντογάν η επανάληψη των δημοτικών εκλογών στην Πόλη (όπως ήταν αναμενόμενο απ’ τους περισσότερους σοβαρούς αναλυτές), και έτσι για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια η δημαρχία περνάει στα χέρια πολιτικών του αντιπάλων.

Το ποσοστό με το οποίο κέρδισε ο Ιμάμογλου (το νέο… αστέρι της πολιτικής σκηνής της γείτονος χώρας) είναι 54%, ένα ποσοστό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον Ερντογάν για να το ξαναμφισβητήσει και που δείχνει το διχασμό που υπάρχει στην τουρκική κοινωνία (ειδικά στα δυτικά της χώρας που ο κόσμος δεν είναι και τόσο φίλα προσκείμενος στον πρόεδρο της Τουρκίας, όπως συμβαίνει στο κέντρο και στην Ανατολία).

Κι αφού πλέον μας έχουν λυθεί οι απορίες σχετικά με το εάν οι Τούρκοι έκαναν ή δεν έκαναν γεώτρηση στα ανοιχτά της Κύπρου, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας (τις απορίες όλων τις έλυσε ο Τούρκος υπουργός ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, που είπε πως το τρυπάνι έφτασε σε βάθος 3.000 μέτρων και ότι η γεώτρηση θα ολοκληρωθεί τέλη Ιουλίου), τώρα αυτό που όλοι αναμένουμε είναι η αντίδραση των “συμμάχων”. Αν φυσικά αποδειχθεί ότι ο Τούρκος είπε την αλήθεια, γιατί και αυτό παίζει.

Τα έχουμε πει χίλιες δυο φορές, ας τα ξαναπούμε ακόμη μια: είμαστε μόνοι, ολομόναχοι. Εμείς, οι Κύπριοι και κανείς άλλος!

Οι υπόλοιποι: