Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Αυτή την ιστορία που ακούμε εδώ και λίγες μέρες στα κανάλια, ότι δηλαδή υπάρχει… χάσμα μεταξύ Δωροθέας και Σόιμπλε στο θέμα της περαιτέρω αντιμετώπισης της Ελλάδας δεν είναι δυνατόν να την πιστεύει κάποιος που θεωρεί εαυτόν νοήμονα.

Σε τέτοια επίπεδα και σε τέτοιας σημασίας γεγονότα (όπως ας πούμε μια πιθανή ελληνική έξοδος – όχι επειδή θα το θέλαμε αλλά επειδή θα μας έδιωχναν οι ίδιοι οι «εταίροι») δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να υπάρχει ο «καλός» και ο «κακός» της υπόθεσης.

Τον ίδιο σκοπό έχουν αμφότεροι, απλά ΙΣΩΣ να ακολουθούν άλλο δρόμο – φυσικά κατόπιν συνεννόησης (βλέποντας και λίγο και την προσωπική μελλοντική τους πορεία).

Γιατί δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε χώρα. Στη Γερμανία αναφερόμαστε, η οποία κάθε της βήμα το προγραμματίζει από σήμερα για να το κάνει το 2055…

Υποθέτουμε πως στα τέλη Μαΐου τα βρίσκουν Κυβέρνηση και «θεσμοί» και έρχεται μια συμφωνία – δηλαδή ένα μνημόνιο – στο Κοινοβούλιο προς ψήφιση (2^η υπόθεση).

Τι θα πρέπει να κάνει ένα μέλος του Κοινοβουλίου που από το 2010 βλέπει μπροστά του μνημόνια;;

Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα ενός βουλευτή, ας πούμε της ΝΔ:

• όταν ο Παπανδρέου έφερνε Μνημόνια προς ψήφιση, τότε ως αντιμνημονιακό το κόμμα έδινε γραμμή να καταψηφιστούν τα Μνημόνια. Αν ο βουλευτής ψήφιζε, διαγράφονταν.
• κανά-δυο χρόνια μετά, όταν η ΝΔ ήταν στην Κυβέρνηση ο ίδιος βουλευτής καλούνταν να υπερψηφίσει παρόμοια κείμενα. Αν ο βουλευτής δεν ψήφιζε, διαγράφονταν.
• τώρα, τι; αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιλέξει να φέρει μια υποτιθέμενη συμφωνία στη Βουλή (και δεν πάει π.χ. σε δημοψήφισμα), ο βουλευτής του παραδείγματος τι θα κάνει; Θα εξακολουθήσει να παραμένει στο μνημονιακό στρατόπεδο ή θα πρέπει να γίνει ξανά αντιμνημονιακός;

Δηλαδή…, έλεος! Στις ειδήσεις ακούμε πως ο Πούτιν έπαιξε σε αγώνα χόκεϊ στο Σότσι (ένα δύσκολο και σκληρό άθλημα είναι η αλήθεια) και η ομάδα του κέρδισε. Ο ίδιος σημείωσε τα 8 από τα γκολ της ομάδας του και ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας (που έπαιξε στην ίδια ομάδα) ακόμη τρία.

Μα καλά – όσο παιχτούρες κι αν είναι οι δυο τους, υπήρχε περίπτωση να χάσει ομάδα στην οποία παίζει ο Βλαδίμηρος και ο υπουργός Άμυνας;;; Ποιος αμυντικός θα ρισκάρει πραγματικά ή ποιος τερματοφύλακας δεν θα κοιτάει την οροφή τη στιγμή του σουτ;;;

Διαστάσεις έχει πάρει το πρόβλημα με τα αδέσποτα που κυκλοφορούν στα χωριά σε μεγάλες ομάδες και που κατά καιρούς γίνονται επικίνδυνα.

Φυσικά τα αδέσποτα δεν «φύτρωσαν» μόνα τους! Σε πολλές περιπτώσεις τα έχουν αφήσει στην τύχη τους «φιλόζωοι» ιδιοκτήτες, όταν τα βαρέθηκαν. Αυτά, λόγω έλλειψης προγραμμάτων στείρωσης αλλά και επειδή επί πολλά χρόνια δεν υπήρχε δημοτικός χώρος να φιλοξενηθούν, πλήθυναν σε τέτοιο βαθμό που έγιναν μικρές αγέλες που περιφέρονται εντός των οικισμών.

Στην Αλεξάνδρεια υπάρχει μια ύφεση στο φαινόμενο το τελευταίο διάστημα ενώ στα χωριά, όπως μας επισημάνθηκε από φίλους της Περισκόπησης, το πρόβλημα υφίσταται και μάλιστα είναι μεγάλο – ειδικά τώρα που τα σχολεία θα κλείσουν και τα μικρά παιδιά θα αρχίσουν γυρίζουν με τα ποδήλατα στους δρόμους τα πράγματα μπορεί να γίνουν επικίνδυνα για τους μικρούς ποδηλάτες.

Πρέπει να το δει το θέμα η διοίκηση του Δήμου, και μάλιστα άμεσα.

Ρίχνοντας μια ματιά στα θέματα της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου της Παρασκευής, μας δημιουργήθηκε εκ νέου – αφού την προηγούμενη φορά θεωρήσαμε πως έγινε εκ παραδρομής – μια απορία που έχει να κάνει με το 21^ο θέμα (Σύνδεση της εγκατάστασης στην πλατεία Αγίου Αρσενίου στο Πλατύ με το δίκτυο Χαμηλής Τάσης του ΔΕΔΔΗΕ»).

Υπάρχει «Πλατεία Αγίου Αρσενίου» στο Πλατύ;;;;;

Κι αν ναι, που βρίσκεται; Γιατί η πλατεία στην οποία πάει ο νους μας έχει άλλο όνομα, που αναφέρεται σε ένα ιστορικό για το Πλατύ κτίριο που δυστυχώς κατεδαφίστηκε πριν από αρκετά χρόνια: το παλιό Δημοτικό Σχολείο Πλατέος. Άλλωστε υπήρχε και πινακίδα που υποδείκνυε το παραπάνω.

Αν άλλαξε όνομα, αυτό πότε ακριβώς έγινε η αλλαγή και για ποιον λόγο;

Πως το είπε προχθές;;;

«Δεν δυσκολεύομαι. Ευρώ πάση θυσία γιατί ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της κόλασης» είπε ο Σταύρος και συνέχισε: «Και κακώς η κυβέρνηση δεν εξηγεί ποιος είναι ο άλλος δρόμος. Υπάρχει και το περιβάλλον της κόλασης και δεν διστάζουμε να πούμε ότι είναι ένα: το περιβάλλον της δραχμής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πας σκληρά στη διαπραγμάτευση».

Ευρώ πάση θυσία λοιπόν – κι ας οδηγούμαστε, λόγω της εφαρμογής των πολιτικών της υπεράσπισης του ευρώ (αλλά όχι της χώρας) στο σημείο όπου το ευρώ δεν θα υπάρχει ούτε για δείγμα στις τσέπες των περισσότερες Ελλήνων.

Κι ας χτυπάμε 27άρια στην ανεργία, με το 33% των Ελλήνων στη φτώχια και με μηδενική αναπτυξιακή προοπτική. Όλα για το ευρώ…

Άλλη μια υποβάθμιση ήρθε από γνωστό οίκο αξιολόγησης («Οίκο», πως λέγανε παλιά «σπίτια» και εννοούσαν το… ξέρετε τι;;; Τέτοιο οίκο!).

Μας κατέταξαν στην κατηγορία Caa2 – από Caa1 – με αρνητική προοπτική, με την αιτιολογία ότι υφίσταται αβεβαιότητα για την πορεία των συνομιλιών που θα οδηγήσουν σε συμφωνία με τους «θεσμούς».

Ολομέτωπη η πίεση, εδώ και καιρό (δεν είναι προνόμιο της Κυβέρνησης Τσίπρα τέτοιες καταστάσεις). Να δούμε πότε θα την πάρουν είδηση αυτή τη συμπεριφορά ακόμη κι οι τελευταίοι των… τροϊκανών.

«Το ένα χέρι νίβει το άλλο, και τα δυο το πρόσωπο» έλεγαν οι παλαιότεροι και (σαφώς) σοφότεροι ημών…

…όμως πόσο θα τηρηθούν οι κανόνες, σε ποιο βαθμό θα γίνουν σεβαστοί οι πεζοί και τα δικαιώματά τους, θα “ελευθερωθούν” τα παγκάκια για τα χρησιμοποιούν αυτοί που θέλουν απλά να κάνουν τη βόλτα τους ή να βλέπουν τα παιδιά τους στην παρακείμενη παιδική χαρά;;;

Επίσης, θα τελειώσει κάποτε ο παραλογισμός “του μέτρου” και “της μεζούρας”, ώστε και τα μαγαζιά (όχι μόνο στον πεζόδρομο αλλά οπουδήποτε) να έχουν χώρο που θα είναι ανάλογος αυτού που έχουν μπροστά ή στο πλάι;;

Ίδωμεν.

Ποιο πρόβλημα ίσως προκύψει; Μην τυχόν αυτή η αλλαγή στάσης αποτελέσει τελικά ένα μεγαλειώδες Βατερλώ για τη χώρα, το θέμα γυρίσει επάνω μας σαν μπούμερανγκ φτιαγμένο από αβορίγινα της ανατολικής Αυστραλίας, βρεθούμε χειρότερα στριμωγμένοι και στο τέλος όλοι μαζί θα αναζητούμε τις λογικές και τις διαπραγματευτικές μεθόδους του Γιάνη…

Τελικά μήπως οδεύουμε προς «ηρωϊκή» έξοδο από το πλαίσιο των προεκλογικώς υπεσχημένων, δια μεγαλοπρεπούς κωλοτούμπας;;

Δύσκολο το ερώτημα, ακόμη δυσκολότερη η απάντηση.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: οι άνθρωποι τα λάθη τους τα ονομάζουν εμπειρίες και (υποτίθεται) διδάσκονται από αυτά για να μην τα ξανακάνουν. Μια εμπειρία ακόμη λοιπόν η τρίμηνη πορεία στις διαπραγματεύσεις, που ίσως να δείχνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.

Μια γρήγορη ανασκόπηση της 5ετίας (με 281 λέξεις)

Συμπληρώνονται σήμερα 5 ολάκερα χρόνια από τη μέρα που ο Γιώργης ήταν στο Καστελλόριζο και (με φόντο τα καραβάκια και την παραλία) μας ανακοίνωνε την προσφυγή σε ΔΝΤ και στα άλλα καλά παιδιά.

Τότε κάτι ακούγαμε για προσφυγή με …τριετή διάρκεια, για αναμόρφωση (υπάρχει χώρα που είδε αναμόρφωση προς το καλύτερο με το ΔΝΤ στο κεφάλι της;;) και κάτι άλλα ωραία τέτοια.

Μέσα σε πέντε χρόνια από το ΔΝΤ (μόνο) περάσαμε στην Επιτροπεία, από τους δανειστές στους… θεσμούς, στο μεσοδιάστημα άλλαξαν 5-6 Κυβερνήσεις και ισάριθμοι υπουργοί Οικονομικών (και ένας Θεός ξέρει πόσες ακόμη θα καταπιεί η ύφεση και η εξαθλίωση), όμως…

…πως μπορείς να κάνεις παζάρια ακόμη και με “δράκους” ή “ατσαλάκωτους” και “σκληρούς”.

Τελικά, το θέμα δεν είναι τι παρουσιάζεις. Είναι πως ακριβώς το παρουσιάζεις στο ευρύ κοινό.

Παράδειγμα επίκαιρο: η διαδήλωση που έγινε στην Αθήνα. Με τη χρήση, φυσικά, προσεκτικής φρασεολογίας μέσα από τα ΜΜΕ.

Όλα είναι θέαμα μάρκετιγνκ λοιπόν…

Ένα όμορφο ανοιξιάτικο απόγευμα το σημερινό στο Πλατύ. Ο καιρός ζέστανε λίγο, η φύση “αναγεννιέται” σιγά-σιγά, μπουμπούκια εμφανίζονται, τα δένδρα πρασινίζουν και τα πουλάκια κελαϊδάνε.

Και ξαφνικά, από το πουθενά, σου ΄ρχεται να προσκαλέσεις για καφέ στην αυλή σου ανθρώπους άγνωστους σε εσένα, από άλλα σημεία της Ημαθίας και της Κεντρικής Μακεδονίας, για να χαρούν μαζί σου την ηρεμία και όλα όσα μπορεί να προσφέρει ένα ανοιξιάτικο απόγευμα σε ένα χωριό στη μέση του μακεδονικού κάμπου.

Μόνο όμως αυτή την ηρεμία; Και μόνο αυτό το ανοιξιάτικο σκηνικό; Όχι, όχι μόνο αυτά! Γιατί θα ήθελες να τους τα προσφέρεις όλα αυτά, μαζί όμως με κάτι ακόμη: μαζί με το… προνόμιο να “απολαύσουν” ευωδιές που είχες καιρό να “απολαύσεις” και εσύ! Αγνώστους ανθρώπους που αποφάσισαν να επιτρέψουν να συνεχίσουμε για λίγο καιρό (αρχικά;;;) να “απολαμβάνουμε” αυτές τις ευωδιές – σε αντίθεση με αυτό που τους εισηγήθηκε ο Δήμος να κάνουν.

Αναμένει να δούμε αν υπάρξει και συνέχεια αύριο. Πάντως η κατάσταση είναι πραγματικά αφόρητη…

Η οικογενειοκρατία (ή αλλιώς νεποτισμός) δεν είναι τελικά Ελληνικό “προνόμιο”.

Όλοι – αν όχι όλοι, άντε οι περισσότεροι – μιλάμε για την οικογενειοκρατία στην Ελλάδα και για τις γνωστές καταστάσεις όπου ο μπαμπάς, η μάμα ή θείοι αφήνουν (μαζί με τα υπάρχοντα τους) μια θεσούλα στους υιούς, στις θυγατέρες τους ή στα ανήψια τους.

Στη συζήτηση μετά μπαίνουν και άλλες παράμετροι, όπως π.χ. το αν πραγματικά αξίζει ο γόνος ή ο συγγενής να ασκήσει εξουσία, γιατί μπορεί και να αξίζει. Σε κάποιες περιπτώσεις αξίζει. Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις – όπως και στο Χόλυγουντ – αν γίνει μια σύγκριση μεταξύ της πρώτης “έκδοσης” και του σήκουελ, πάντα κερδίζει είναι η πρώτη “έκδοση”.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις τελευταίες εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, δυο ονόματα είναι αυτά που παίζουν στις ειδήσεις αυτό τον καιρό:

Με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Η Ελλάδα ίσως να πέταξε την καλύτερη ευκαιρία της για συμφωνία επί του χρέους” βγήκε σήμερα με άρθρο του το Reuters.

Στο άρθρο υπάρχει και μια λέξη-έκφραση που “φοριέται” πολύ εσχάτως: “εμπιστοσύνη” (και η… απώλειά της).

Ας γίνουμε ολίγον κυνικοί:

το αν όντως υπήρξε τέτοια περίπτωση, ελέγχεται. Είναι γνωστό πλέον το τι γίνεται στη διεθνή σκηνή, οπότε καλό θα είναι από τα 500 που διαβάζουμε να κρατάμε πραγματικά τα 5 – και πολλά είναι.

Στο δια ταύτα; Την ευκαιρία για μια καλή (για εμάς) συμφωνία για το χρέος την έχουμε χάσει πολλές φορές, με κυριότερες τις 2-3 ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν την περίοδο 2009 – 2011.