Σήμερα έχουμε… επέτειο! Ή μήπως «επαίτιο»;;

Μια γρήγορη ανασκόπηση της 5ετίας (με 281 λέξεις)

Συμπληρώνονται σήμερα 5 ολάκερα χρόνια από τη μέρα που ο Γιώργης ήταν στο Καστελλόριζο και (με φόντο τα καραβάκια και την παραλία) μας ανακοίνωνε την προσφυγή σε ΔΝΤ και στα άλλα καλά παιδιά.

Τότε κάτι ακούγαμε για προσφυγή με …τριετή διάρκεια, για αναμόρφωση (υπάρχει χώρα που είδε αναμόρφωση προς το καλύτερο με το ΔΝΤ στο κεφάλι της;;) και κάτι άλλα ωραία τέτοια.

Μέσα σε πέντε χρόνια από το ΔΝΤ (μόνο) περάσαμε στην Επιτροπεία, από τους δανειστές στους… θεσμούς, στο μεσοδιάστημα άλλαξαν 5-6 Κυβερνήσεις και ισάριθμοι υπουργοί Οικονομικών (και ένας Θεός ξέρει πόσες ακόμη θα καταπιεί η ύφεση και η εξαθλίωση), όμως…

 … όμως ακόμη χαΐρι δεν κάναμε, η χώρα το μόνο που ζει είναι φτώχια, ανεργία, εξαθλίωση, ύφεση, μείωση του ΑΕΠ (μόνο σε περίοδο πολέμου τέτοιες αρνητικές επιδόσεις!!!), λουκέτα, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που θυμίζουν Μεσοπόλεμο και Δημοκρατία της Βαϊμάρης, ανεπαρκή ρευστότητα στο Κράτος και μηδενική στις περισσότερες οικογένειες, λάθος συντελεστές που εφαρμόστηκαν στου κασίδη το κεφάλι, ξεπουλήματα που βαφτίζονται “επενδύσεις” και “ιδιωτικοποιήσεις”, “αναμόρφωση του Κράτους” που δεν ήρθε ποτέ- έστω αυτή (προφανώς η εκλογική πελατεία είναι σημαντικότερη της αναμόρφωσης του μηχανισμού).

Επίσης έχουμε και υπογεγραμμένα 2-3 Μνημόνια, τα οποία διέπονται από ξένο δίκαιο – αυτά μην τα ξεχνάμε!

Εσχάτως δε έχουμε και απειλές για grexit ή graccident & σενάρια τρόμου για επιστροφή στη δραχμούλα.

Τι δεν έχουμε;

Δεν έχουμε πλέον και πολλά να διαπραγματευτούμε. Και έτσι έχουμε έρθει στο αμήν, με τους δανειστές να λειτουργούν “περίεργα” και να έχουν κλείσει τις κάνουλες χρήματος από το φθινόπωρο (δεν περίμενε κανείς και κάτι άλλο, αφού θέλουν να βάλουν χέρι στα πάντα και λειτουργούν σχεδόν εκβιαστικά…), πορευόμενοι στο μέλλον με βάρκα την ελπίδα μπας και πάρουμε κανά φράγκο από τον Πούτιν, ώστε να κερδίσουμε χρόνο για να πάμε “πιο δυνατοί” σε μια διαπραγμάτευση που οι συναλλασσόμενοι με εμάς ίσως και να θέλουν να αποτύχει.

Γιατί πλέον αυτοί έχουν το πάνω χέρι. Εμείς ήμασταν του κλίματος “yes-men” όταν μπορούσαμε κάτι να κάνουμε…