Κατηγορίες
γνώμη - σχόλιο επικαιρότητας

Ολοταχώς προς ένα νέο Μνημόνιο (αν δεν αλλάξει κάτι την τελευταία στιγμή)

3ikalogΓια Βρυξέλλες θα οδεύσει ο Αλέξης, ώστε να συζητήσει με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους (αλλά… «εξαιρετικούς») «φίλους» και «δανειστές» της χώρας μας τις λεπτομέρειες του επόμενου Μνημονίου – και Αφροξυλάνθη να το βαφτίσουν, πάλι Μνημόνιο θα είναι. Ίσως και να μην συζητήσει καν, και να του το ανακοινώσουν απλά, βάζοντας του (πλέον) δύσκολα διλλήματα.

Αν υπήρχε μια ευκαιρία να γίνει κάτι και να ανατραπεί η αρρωστημένη κατάσταση που ξεκίνησε από το 2010 (και τις 5-6 κυβερνήσεις που έχουν αλλάξει από τότε), κι αυτή χάθηκε. Χάθηκε με τον ίδιο τρόπο που χάθηκε και η δυναμική που θα είχε στις συνομιλίες η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από την επομένη των εκλογών, τότε που αποτελούσε τον απρόβλεπτο παράγοντα που θα μπορούσε να κάνει πολλά.

Πλέον τα πράγματα έχουν λάβει άλλο δρόμο, η χώρα κατά πως φαίνεται θα παραμείνει στα (παραδεκτά με ξεδιάντροπο τρόπο από τους ίδιους τους εμπνευστές τους) αποτυχημένα «προγράμματα διάσωσης», θα εξακολουθήσει να χρωστάει στο διηνεκές χωρίς να έχει προοπτική εξόφλησης εντός των επόμενων 100 ετών, θα εξακολουθήσει να βλέπει το χρέος της να μην μειώνεται αλλά να αυξάνεται (όπως γίνεται από το 2010 και έπειτα, και παρά τα haircuts για τα οποία επαίρεται ο Μπένυ), θα βλέπει τους μακροχρόνια άνεργους να αυξάνονται συνεχώς (4% αύξηση ανακοινώθηκε επίσημα), θα βλέπει να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι ουδείς και να χάνονται γενιές Ελλήνων στο βωμό της ατολμίας να επέλθει ρήξη – που απαραίτητα δεν σημαίνει και έξοδο από την ΕΕ (η ευρωζώνη είναι άλλη ιστορία, μη σας μπερδεύουν άδικα) που θα φέρει την πραγματική αλλαγή και ελπίδα.

Δεν ξέρει κανείς αν η απόλυτη ρήξη με τα ευαγή ιδρύματα και τη γιαλαντζί ένωση (που κατέληξε να είναι ένας τεράστιος μηχανισμός προώθησης συμφερόντων) θα έφερνε κάτι καλό ή κάτι ακόμη χειρότερο από ότι ήδη ζει αυτή η χώρα.

Αυτό όμως που σίγουρα ξέρει είναι πως οποιοδήποτε νέο Μνημόνιο δεν θα φέρει κάτι νέο, δεν θα κάνει την Οικονομία να ανακάμψει και τη χώρα να ανασάνει.

Απλά θα τη ρίξει για μια ακόμη φορά στη δίνη των δανεικών και στη μήνα προς μήνα αγωνία για την αποπληρωμή των «δανειστών» της.