Κατηγορία: Οικονομία

Με το μυαλό στο να βρεθεί μια πολιτική λύση (αφού είναι πλέον παραδεκτό από όλους πως ένα πιθανό grexit/χρεοκοπία θα κοστίσει τουλάχιστον 1 τρις ευρώ) ξεκίνησε μια τελευταία (;) προσπάθεια στις Βρυξέλες ώστε να βρεθεί μια χρυσή τομή και να λυθεί το πρόβλημα της χρηματοδότησης της Ελλάδας χωρίς να χρειαστεί η Ελληνική Κυβέρνηση να στριμωχτεί περισσότερο – αφού οι αντιδράσεις στο εσωτερικό των κοινοβουλευτικών ομάδων των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θα είναι απρόβλεπτες – αλλά με την προϋπόθεση να γίνουν και πολλές παραχωρήσεις από την πλευρά της (ώστε να προχωρήσει το θέμα τόσο από πλευράς δανειστών όσο και από πλευράς Κοινοβουλίων που θα χρειαστεί να ψηφίσουν μια εξτρά χρηματοδότηση).

Γράψτε κάτι και θυμηθείτε να το ψάξετε, μην τυχόν και χρειαστεί (ειδικά αν το θέμα στραβώσει): «IOUs».

Κάποιοι το έχουν δοκιμάσει (η Καλιφόρνια για παράδειγμα), όμως ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν εύκολα λόγω του μικρού χρόνου που υιοθετήθηκε αλλά και των συνθηκών – που δεν ήταν καθόλου ίδιες με αυτές στις οποίες η Ελλάδα κινείται.

συμφώνησαν στο ότι πρέπει να βρεθεί… συμφωνία – 9μηνη επέκταση της υφιστάμενης δανειακής συμφωνίας ζήτησε η Ελλάδα;

Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το αποτέλεσμα της χθεσινοβραδινής δίωρης συνάντησης μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και των Μέρκελ – Ολάντ που έγινε στο περιθώριο της συνόδου της Ε.Ε. και των κρατών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC), που διεξάγεται στις Βρυξέλλες.

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι πως οι φίλοι «δανειστές» αλλάζουν συνεχώς στάση και τόνο στο δημόσιο λόγο τους, αφού εσχάτως – και μετά από ένα διήμερο σκληρών δηλώσεων και επικοινωνιακού παιχνιδιού – το παίζουν τώρα συγκαταβατικοί και ότι κατανοούν πλήρως τη θέση της χώρας μας.

Θα το κάνουν οι δικοί μας; ήδη πρότειναν αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από 11% στο 12%

Κλασσικές περιπτώσεις εκβιαστών αποδεικνύονται πως είναι, κάθε μέρα που περνάει, οι «φίλοι» και «δανειστές».

Και ενώ υπάρχει στο πρόγραμμα συνάντηση του Τσίπρα με τη Μέρκελ και τον Ολάντ (στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής Ευρώπης – Λατινικής Αμερικής, που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη και την Πέμπτη στις Βρυξέλλες), ο πολύς Ντάισελμπλουμ σε συνέντευξή του σε ολλανδικό κανάλι για πολλοστή φορά ζητά να ληφθούν επιπλέον μέτρα, μέτρα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση αρνούνταν να υιοθετήσει μέχρι σήμερα. Αλλιώς λεφτά δεν έχει!

Όσο για τον χρόνο, παίζει και αυτό το χαρτί: υπενθυμίζει ότι ο χρόνος είναι λίγος και τα μέτρα πρέπει να ληφθούν άμεσα και χωρίς πολλές καθυστερήσεις.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης αντιπροσωπεύουν έναν πολύ επώδυνο συμβιβασμό και πρέπει οπωσδήποτε να γίνει εσωτερική συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ – Η ευρωπαϊκή ελίτ έχει καλούς τρόπους και μιλάει ευγενικά, αλλά δεν υπάρχουν «φίλοι» μας.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο θέμα της διαπραγμάτευσης ήταν ιδιαίτερα πυκνά: κατάθεση προτάσεων από την ελληνική πλευρά, διαρροή των υποτιθέμενων αντιπροτάσεων των δανειστών, απόρριψη τους από τον Έλληνα πρωθυπουργό, συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως στη Βουλή – όπου και πάλι ο πρωθυπουργός απέρριψε διαρρήδην τις αντιπροτάσεις – και άρνηση πληρωμής της δανειακής δόσης στο ΔΝΤ στις 5 του Μάη.

Είναι φανερό ότι είμαστε σε κρίσιμη καμπή.

Πλέον η 30^η Ιουνίου είναι η νέα ημερομηνία μέχρι την οποία θα κριθούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ • Θα παιχτεί όχι μόνο η μετέπειτα κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και η παραμονή του ευαγούς ιδρύματος στην ΕΕ (δεν το θέλουν στα πόδια τους ούτε οι Ευρωπαίοι)

Για τα τέλη Ιουνίου θα πάει τελικά η δόση της 5^ης Ιουνίου που ήταν να καταβληθεί προς το ΔΝΤ.

Σχετικό αίτημα εστάλη στο ΔΝΤ και αυτό με τη σειρά του ανακοίνωσε ότι το αίτημα που κατατέθηκε γίνεται δεκτό και επίσης αναφέρει ότι η καταβολή του συνόλου των δόσεων πρέπει να γίνει στις 30 Ιουνίου, κι όχι στις 19 Ιουνίου που είναι η ημερομηνία καταβολής της τελευταίας δόσης.

Οι πιο μπασμένοι στα κόλπα από εμάς αναφέρουν πως η «γλώσσα του σώματος» (στάση, κινήσεις κλπ) είναι ο απόλυτος καθρέπτης αυτού που πολλές φορές θέλουμε να πούμε αλλά τελικά δεν το λέμε – για διάφορους λόγους.

Οπότε, λέει πολλά μια προσεκτικότερη ματιά στον τρόπο με τον οποίο στις 3 Ιουνίου ο Γιούνκερ πέρασε στα… ιδιαίτερα τον Έλληνα Πρωθυπουργό (για να του πει τα καθέκαστα περί της νέας συμφωνίας στην οποία υποχρεούται από τους «φίλους» και «δανειστές» να υποκύψει).

Σε συνδυασμό δε και με αντίστοιχη φωτογραφία του προηγούμενου Φεβρουαρίου, οι εικόνες λένε πολλά (τόσο για τις προθέσεις όσο και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και για το που αλλά και το πως θέλουν να μας πάνε)…

Πόσο μπορεί να απέχουν η Λουζάκα από την Αθήνα;

Πιθανόν όχι τόσο όσο φαίνεται στο χάρτη, αλλά ίσως και λιγότερο – με μια διαφορά όμως τριών δεκαετιών.

Και τούτο ελέω ΔΝΤ, το οποίο εξετάζει (έστω και ανεπίσημα) το ενδεχόμενο να «μεταφερθεί» χρονικά η καταβολή της δόσης της 5^ης Ιουνίου για λίγο αργότερα, ώστε να «αγοραστεί χρόνος» από την Αθήνα για να κλείσει μια συμφωνία με τους πιστωτές στο σύνολό τους χωρίς την πίεση που επιφέρει η 5^η Ιουνίου – αν φυσικά το πράμα φτάσει στο αμήν.

*κάτι παρόμοιο («σύμπτυξη» δόσεων) έχει γίνει και με την Ζάμπια πριν από περίπου 30 χρόνια. Μεταφορά του χρόνου καταβολής δόσης, ώστε να μην θεωρηθεί πως χτύπησε φαλημέντο, αφού δεν μπορούσε να πληρώσει το ευαγές ίδρυμα. Για την Ελλάδα σημειώνεται πως τα χρήματα της δόσης είναι εξασφαλισμένα και απομένει η έγκριση για τη μεταφορά τους στο ΔΝΤ.

Στη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) είχαμε αναφερθεί πριν από λίγο καιρό – δείτε ΕΔΩ.

Συζήτηση για τη συμφωνία έγινε και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου. Συζήτηση, μην πάει ο νους μας σε κάτι πραγματικά βαθύτερο.

Φυσικά για τη συζήτηση δεν έγιναν και πολλά γνωστά από τα ΜΜΕ. Δεν… πουλάει το θέμα! Όμως είναι τεράστιας σημασίας, αφού θα αφορά πάνω από 800 εκατομμύρια κόσμο, δεκάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, τεράστιο τμήμα της διεθνούς οικονομίας και του παγκόσμιου εμπορίου αλλά και τις ελευθερίες που σήμερα υφίστανται σε πολλούς τομείς.

Πολύς ο λόγος για την επικείμενη συμφωνία, με το βάρος όμως στραμμένο (έντεχνα άραγε;;;) όχι τόσο στο περιεχόμενό της όσο στο χρόνο που αυτή θα συναφθεί. Το ότι η συμφωνία δεν θα έχει καμιά σχέση με όσα ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλονταν προεκλογικά, αυτό είναι δεδομένο και πλέον ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό.

Το θέμα έφτασε στο… αμήν (ενδεικτική είναι η τελευταία απόφαση – μόλις χθες Τρίτη 26 Μαΐου – για τη μεταφορά από εμπορικές τράπεζες σε λογαριασμό του δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος των διαθεσίμων των φορέων της Κεντρικής Κυβέρνησης που βρίσκονται σε 1.193 αδρανείς τραπεζικούς λογαριασμούς με υπόλοιπο ως 99,99 ευρώ και το κλείσιμο τους), οπότε πλέον αυτό που απομένει είναι να δούμε πως θα μας… μιλήσουν για το νέο Μνημόνιο.