Δηλαδή, έπρεπε να φτάσει το ρημάδι το ευρώ σε αναλογία $1,32 ή η απόδοση των γερμανικών ομολόγων κάτω από το 1% και μετά να αποφασίσουν να κινηθούν;;
Οι προβλέψεις των Γερμανών για το επόμενο 12μήνο φέρνουν το ενιαίο νόμισμα μέχρι το $1,22.
Τα διετή βελγικά ομόλογα έχουν πλέον αρνητική απόδοση (πτώση υπάρχει και στις αποδόσεις πολλών άλλων ομολόγων κρατών της ευρωζώνης).
Και οι “μεγάλοι” σκέπτονται πλέον να “ξε-φύγουν” από την πολιτική λιτότητας που πλέον πλήττει και τους εμπνευστές της (λέγε με Γερμανία) και να αρχίσουν να τυπώνουν και χρήμα…
Προβληματισμό – που το ΥΠΑΑΤ με ανακοίνωσή του σπεύδει να κλείσει – προκαλούν τα ανακοινωθέντα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τις αποζημιώσεις (ύψους 125 εκατ. ευρώ) που θα καταβληθούν από την ΕΕ σε αγρότες που έχουν πληγεί από το ρωσικό εμπάργκο.
Όντας ο μοναδικός υποψήφιος για τη θέση του πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (σιγά μην και δεν τα έβρισκαν τα κόμματα της Ευρωβουλής – μην τρώτε το παραμύθι, στην ουσία η ΕΕ είναι ένα τεράστιο παζάρι που δίνεις κάτι για να λάβεις κάτι άλλο), τελικά ο Γιούνκερ εξελέγη.
Μια “έκκληση” που μπορεί να βάλει φωτιά στα (σάπια) θεμέλια του ευρώ έρχεται από το ΔΝΤ, το οποίο διακρίνει αυτό που οι Γερμανοί και η οικονομική ολιγαρχία που ελέγχει την ΕΕ αρνούνται να δουν: η σφιχτή οικονομική πολιτική, η οποία τον μόνο που ευνόησε είναι η Γερμανία, δεν μπορεί να τραβήξει άλλο.
Στη Γερμανία ένα εκ των δυο σωμάτων που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε (για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας) τη θέσπιση κατώτατου ωρομισθίου 8,50 ευρώ. Η πρόταση για την υιοθέτηση ενός τέτοιου νόμου ήταν των εταίρων της Δωροθέας και ψηφίστηκε από 535 εκ των 601 ψηφισάντων.
Συνέντευξη τύπου – η οποία τελείωσε στις 18:55 της Παρασκευής – παραχώρησαν ο Σαμαράς μαζί με τους Βαν Ρομπάι και Μπαρόζο.
Ένα βήμα πριν από την ανακήρυξη του κράτους του Κουρδιστάν – με ότι κι αν αυτό σημαίνει, αφού η περιοχή του Κουρδιστάν δεν περιορίζεται μόνο στο Ιράκ αλλά σε ακόμη τρεις χώρες (Συρία, Ιράν και Τουρκία) – φαίνεται πως βρίσκονται οι αρχές της αυτόνομης επαρχίας του βορείου Ιράκ.
Την ώρα που στο Ιράκ οι ακραίοι ισλαμιστές προελαύνουν, στη Συρία η κατάσταση χειροτερεύει και η χώρα έχει βυθιστεί στο χάος που σκορπούν τα τάγματα θανάτου, στην Ουκρανία οι ρωσώφωνοι (και ρωσώφιλοι) ρίχνουν αεροπλάνα και οι Ρώσοι στηρίζουν, στη Δύση κάποιοι – ακόμη και θεωρητικά “πολιτικά ξοφλημένοι” αλλά βολεμένοι σε άλλες θεσούλες όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλέρ ή εν ενεργεία αξιωματούχοι όπως ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φο Ράσμουσεν – προετοιμάζουν το έδαφος για να δεχθεί η διεθνής κοινή γνώμη ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις (που όπως φαίνεται δεν θα γνωρίζουν σύνορα και περιορισμούς). 
Ο φόβος του μαυρίσματος φυλάει τα …αντίπαλα ψηφοδέλτια.
Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι όταν, δύο χρόνια πριν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε την ACTA. Αλλά η μηχανή των ισχυρών συμφερόντων (λόμπι) ποτέ δεν ξεκουράζεται, οι μεγάλες εταιρίες θα χρησιμοποιήσουν κάθε ευκαιρία για να εισάγουν τους ίδιους όρους σε κάθε άλλη διεθνή εμπορική συμφωνία που θα υπογράφουν οι κυβερνήσεις μας.
Εκλογές δεν είναι μόνο οι δημοτικές ή οι περιφερειακές, είναι και και οι ίδιας (αν όχι μεγαλύτερης) ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, στις οποίες ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν δίνουμε τη σημασία που τους αρμόζει. Ας το ξεκινήσουμε από εκεί το θέμα, γιατί σε ποσοστό πάνω από 81% – κατά μέσο όρο – οι νόμοι που ισχύουν στις χώρες της ΕΕ δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από “εναρμονίσεις” ευρωπαϊκής νομοθεσίας στα εθνικά δίκαια.
Γνωστά ονόματα συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο του Καζάκη
“Ηρθε” τελικά και η επίσημη ανακοίνωση από τη EUROSTAT ότι υπάρχει τελικά πρωτογενές πλεόνασμα (“Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;;”) σε μια χώρα στην οποία τα χρέη της ανήλθαν το 2013 στα 318,703 δισ. ευρώ και το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης στα 23,109 δισ. Ευρώ: το πρωτογενές πλεόνασμα έφτασε τα 3,4 δισ. ευρώ κατά την Eurostat και στο 1,5 δισ. ευρώ σύμφωνα με το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής (και εδώ φαίνεται ότι υπάρχουν άπειροι τρόποι να υπολογίσεις οτιδήποτε, βάζοντας ή βγάζοντας ό,τι θέλεις).
Συμφωνία της πλάκας φαίνεται πως ήταν αυτή της Γενεύης για την Ουκρανία, αφού όπως δείχνουν τα γεγονότα έγινε “για τα μάτια του κόσμου”.