Στο αποκλεισμό της εισόδου του εργοστασίου της Vivartia προχώρησαν από νωρίς το πρωί της Τρίτης 18 Ιουνίου οι εργαζόμενοι σε αυτό, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τον σχεδιασμό της εταιρίας να προχωρήσει στο κλείσιμο της μονάδας στο Πλατύ, στη διακοπή της λειτουργίας του και στο πρόγραμμα για εθελούσια έξοδο των εργαζομένων.
Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα κατά την οποία οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απαντήσουν αν αποδέχονται τελικά το σχέδιο της εθελούσιας εξόδου που τους έχει προτείνει η εταιρία.
Ο βουλευτής Ημαθίας Χρήστος Αντωνίου είχε συνάντηση χθες 9/6/2019, με το σωματείο εργαζομένων του εργοστασίου παραγωγής συμπυκνωμένου γάλακτος VIVARTIA-ΔΕΛΤΑ (πρώην NESTLE) και τον νομικό τους εκπρόσωπο.
Αποφασίστηκαν από κοινού ενέργειες με το σωματείο, προκειμένου να αποτραπεί η παύση της λειτουργίας του εργοστασίου, το οποίο απασχολεί 76 εργαζόμενους.
Κανονίστηκε και θα πραγματοποιηθεί συνάντηση αύριο Τρίτη 11/6/2019 με τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας Ανδρέα Νεφελούδη.
Μέσα σε όλα τα “θαυμαστά” στη χώρα μας καταφέραμε τελικά και το μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά: να κλείσει μια καθετοποιημένη επιχείρηση η οποία είχε στη διάθεσή της τα πάντα γύρω από τη ζάχαρη, και μάλιστα από το χωράφι μέχρι το ράφι.
Για την ΕΒΖ ο λόγος, που διοικήθηκε ωσάν αμπέλι ξέφραγο ή σαν προσωπική επιχείρηση και κληρονομιά από τους παππούδες, μια τεράστια επιχείρηση στην οποία κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι (συνήθως αποτυχημένοι πολιτευτές που κάπου έπρεπε να βολευτούν!) έκαναν το… αγροτικό τους.
Σε καθεστώς προστασίας από τους πιστωτές τέθηκε η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, καθώς η αίτηση της εταιρίας που κατατέθηκε (και αφορούσε την υπαγωγή της στο άρθρο 106α παρ.6 του ν.3588/2007 και την άρση της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών της) συζητήθηκε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.
Η δικάσιμος της αίτησης θα συζητηθεί την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018.
Όπως πολλάκις έχει δημοσιευτεί από το καλοκαίρι, η εταιρία χρωστά σε διάφορους (τράπεζες, μεταφορείς, προσωπικό, ΔΕΠΑ κλπ) λίγο περισσότερα από 246 εκατ. Ευρώ.
Είναι να αναρωτιέται κανείς πως διάολο καταφέραμε σε αυτή τη χώρα να καταντήσουμε προβληματική μια καθετοποιήμενη βιομηχανία ζάχαρης, που επιπλέον κατείχε και το μονοπώλιο – επι δεκαετίες – σε ένα από τα βασικά είδη διατροφής…
(Και το φταίξιμο δεν είναι αποκλειστικό “προνόμιο” των πολιτικών που διόριζαν και διοικούσαν. Ε;)