Τις τελευταίες μέρες και ώρες διαβάζω πράγματα – ορισμένα πραγματικά τερατώδη – σχετικά με τα σχολεία που έκλεισαν ή “υποβιβάστηκαν” (έχασαν δηλαδή τάξεις και εκπαιδευτικούς).
Και από αυτά που διαβάζω καταλαβαίνω ένα πράγμα: ότι ερμηνεύουμε λάθος την κατάσταση.
Οι δυο φωτογραφίες δείχνουν το ίδιο ακριβώς πρόσωπο, στην ίδια ακριβώς περιοχή με μια μικρή χρονική διαφορά.
Η ανταποκρίτρια του CNN, Clarissa Ward, στο αριστερό κομμάτι της φωτογραφίας δίνει ανταπόκριση πριν από την είσοδο των Ταλιμπάν στην Καμπούλ και στο δεξί κομμάτι από δημόσιο χώρο μετά την είσοδό τους.
Αυτό, το να υπάρχει τοπικός βουλευτής και να εκπροσωπεί το κόμμα και τον πρόεδρό του κάποιος άλλος (από διπλανό νομό) λέει πολλά.
Τόσο για τις διαθέσεις της Αθήνας (που πιθανόν θέλει να κατευνάσει μια κατάσταση που δεν τη συμφέρει) όσο και για τις διαθέσεις που επικρατούν σε τοπικό επίπεδο (που δεν κρύβονται, ούτε καν για να τηρηθούν τα προσχήματα).
Εύλογο είναι το ερώτημα αν όντως χρειάζεται η έκδοση ευχαριστήριων ή ανακοινώσεων σχετικά με την έγκαιρη (είναι η αλήθεια) πληρωμή αποζημιώσεων στους αγρότες μας που επλήγησαν από τους παγετούς της άνοιξης.
(αν θέλετε μπορείτε να ακούσετε το περιεχόμενο της ανάρτησης, παρακάτω)
Τον Μπάιντεν δεν μπορεί ουδείς να τον χαρακτηρίζει ως “αριστερό” – ούτε το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Αμφότεροι είναι μια light εκδοχή ενός ξεκάθαρα συντηρητικού κατεστημένου, το οποίο έχει θεοποιήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Οι συνέπειες των πυρκαγιών που πλήττουν τη χώρα είναι ανυπολόγιστες: περιβάλλον, κοινωνία, οικονομία είναι τα πρώτα που πλήττονται – ίσως και ανεπανόρθωτα.
Θα κάνουν αρκετά χρόνια να συνέλθουν (αν ποτέ το καταφέρουν πλήρως) τόσο το φυσικό περιβάλλον και τα δάση μας όσο και οι τοπικές κοινωνίες αλλά και η οικονομική ζωή των περιοχών που επλήγησαν.
Οι Ολυμπιακοί δεν είναι μόνο φώτα, κάμερες και χορηγοί με πολλά λεφτά.
Είναι κυρίως ιστορίες της ζωής των αθλητών που τις περισσότερες φορές είναι ιστορίες δύσκολες και δυσάρεστες. Είναι και προπονήσεις, πολλές προπονήσεις. Και στερήσεις αυτού που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε “κανονικό” – ο πρωταθλητισμός δεν πάει παρέα με τσιμπούσια, ξενύχτια και καταχρήσεις.
Μπερδεύτηκε φαίνεται κάποιος απόστρατος Τούρκος αντιναύαρχος και κατηγορεί την Ελλάδα (μαζί με το κουρδικό PKK) ότι είναι υπεύθυνοι για τις πυρκαγιές που καίνε περιοχές της γείτονος.
Μπερδεύτηκε! Και ξεχνάει ότι η χώρα του ίσως και να έχει απευθείας σχέση με πάρα πολλές πυρκαγιές που κατέκαψαν την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια (συγκεκριμένα πριν από περίπου 25 χρόνια).
Για την εγκύκλιο που ενημερώνει ότι οι Τράπεζες απαλλάσσονται – μεταξύ άλλων – από την υποχρέωση προσκόμισης Αποδεικτικού Ασφαλιστικής Ενημερότητας (ΑΑΕ) του e-Ε.Φ.Κ.Α. το έχετε ακούσει ή διαβάσει.
Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε από το 2019 (επί ΣΥΡΙΖΑ) και τώρα βρίσκει πεδίο εφαρμογής.
Γράψτε δυο – τρία πράγματα και κρατήστε τα για τη συνέχεια. Θα χρειαστούν γιατί θα μας επηρεάσουν όλους.
Κούραση των lockdown, φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, λανθασμένες κομματικές αξιολογήσεις, δημοσιονομικά και αύξηση του χρέους στα 344 δις, αντιεμβολιαστικό συνονθύλευμα, σχέσεις με γείτονες και (το σημαντικότερο) απόπειρες για πολιτική/εκλογική κεφαλαιοποίηση.
19.866 ήταν τα μόρια που συγκέντρωσε στις Πανελλαδικές του 2021 η “πρώτη των πρώτων” (όπως συνηθίζεται να λέγεται), η Σοφία Βάγια.
Κι έγινε (πάλι) είδηση το αυτονόητο, δηλαδή μια πρόσκληση στο Προεδρικό Μέγαρο για να παρευρεθεί στην ετήσια δεξίωση, στις 24 Ιουλίου. Σε μια χώρα που αποδεδειγμένα η “αριστεία” (όπως την καταλαβαίνει ο μέσος νους) δεν επιβραβεύεται, είναι όντως είδηση.
Όμως ‘πρεπε να είναι;
Άνοιξε, σχεδόν σε όλες τις χώρες, μια “διπλή” συζήτηση: αν πρέπει να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός κι αν θα πρέπει τα εμβόλια που… “περισσεύουν” να αποσταλούν σε χώρες που σήμερα δεν μπορούν να τα αγοράσουν.
Αν το δούμε με βάση την ονομασία (και τη θεωρητική ημερομηνία διεξαγωγής) των διοργανώσεων, η Ιταλία ζει αυτό το διάστημα ότι ζήσαμε εμείς το 2004 και το 2005.
EURO στη μπάλα (υποτίθεται το EURO του 2020) και Eurovision (αυτό έγινε κανονικά, το 2021).
1. Τριπλασιάστηκαν λέει οι κρατήσεις Βρετανών στην Ελλάδα. Αυτή η αριθμητική είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο θα έρθει όταν θα πρέπει να υπολογιστεί η αναλογία των κρουσμάτων (βρετανικών κρουσμάτων ή ελληνικών που θα οφείλονται στα βρετανικά) προς το συνάλλαγμα που μπήκε στη χώρα.
Εδώ στην Περισκόπηση λατρεύουμε τους κάθε είδους τύπους που καβάλησαν ξαφνικά το καλάμι και που νομίζουν πως με περιττά λόγια, με ύφος εκατό καρδιναλίων και με δηλώσεις κατά πάντων (που είναι κενές νοήματος και ξεχειλίζουν από μαγκιά) θα καταφέρουν κάτι.
Τέτοιοι τύποι είναι η επιτομή της… συνεργατικότητας, το παράδειγμα “προς μίμηση” αν θέλουμε να πάμε κάτι 500 χρόνια πίσω. Γι’ αυτό τους λατρεύουμε!