Για την εγκύκλιο που ενημερώνει ότι οι Τράπεζες απαλλάσσονται – μεταξύ άλλων – από την υποχρέωση προσκόμισης Αποδεικτικού Ασφαλιστικής Ενημερότητας (ΑΑΕ) του e-Ε.Φ.Κ.Α. το έχετε ακούσει ή διαβάσει.
Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε από το 2019 (επί ΣΥΡΙΖΑ) και τώρα βρίσκει πεδίο εφαρμογής.
Τότε, το 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ψηφίσει ώστε να είναι υποχρεωτική η προσκόμιση ασφαλιστικής ενημερότητας σε μία σειρά πράξεις. Μεταξύ αυτών των πράξεων ήταν και οι μεταβιβάσεις ακινήτων (πώληση, γονική παροχή ή δωρεά).
Κάπου όμως μέσα στον νόμο (4611/2019) ο ΣΥΡΙΖΑ είχε … ξεχάσει ένα παράθυρο ανοιχτό!
Το παράθυρο ήταν η δυνατότητα ο εκάστοτε υπουργός με μια απλή απόφαση να καθορίζει ποιοι θα απαλλάσσονται από την προσκόμιση ασφαλιστικής ενημερότητας.
(δεν ξέρω αν εσάς αυτό σας θυμίζει κάτι, εμένα πάντως με θυμίζει έντονα αυτό το τελευταίο με την υπουργική απόφαση και τους εμβολιασμούς – ό,τι κι αν πεις, μια ομοιότητα την έχει! Και μη μας πει κάποιος ότι η τότε Κυβέρνηση το παραθυράκι το άφησε για πρακτικούς λόγους, αλλιώς και η τωρινή Κυβέρνηση θα μας πει τα ίδια για τους εμβολιασμούς).
Ας συνεχίσουμε την αφήγηση:
Γίνονται εκλογές, κερδίζει η ΝΔ κι αλλάζει και ο υπουργός και βγάζει την απόφαση (εις διπλούν μάλιστα). Στο μεταξύ μπαίνει στο… αυλάκι και το θέμα των πλειστηριασμών των ακινήτων, που όμως παρέκκλινε ολίγον της πορείας λόγω κορωνοϊού. Αλλά οι πλειστηριασμοί είναι εδώ. Και ποιος ενδιαφέρεται για τα ακίνητα που βγαίνουν στο σφυρί; Συνήθως τα “αναγνωρισμένα στην Ελλάδα πιστωτικά ιδρύματα”. Τα οποία θα μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε πράξη θέλουν, αφού είναι νόμιμα απαλλαγμένα από την υποχρέωση να προσκομίσουν ενημερότητες.
Και πάνε εσύ μετά να πουλήσεις ένα χωράφι ή να γράψεις στο παιδί σου ένα σπίτι ή τράβα να ζητήσεις δάνειο πάνω από 5-6 χιλιάρικα. Και πες στους αρμόδιους ότι “ξέχασες” τις ενημερότητες. Θα γελάνε και οι πέτρες με την αφέλειά σου, γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να το πεις τέτοιο πράγμα.
Τα “αναγνωρισμένα στην Ελλάδα πιστωτικά ιδρύματα” όμως μπορούν να το πουν, και μάλιστα νόμιμα…!
*κάτι τέτοια γίνονται (που γίνονται συνεχώς) και στο τέλος ο κόσμος αρχίζει να πιστεύει ψεκασμένες ιστορίες, ακραίους κι αυτόκλητους “σωτήρες” και τα κόμματα κάνουν ημερίδες με θέμα την εμπιστοσύνη του κόσμου στο πολιτικό σύστημα και στους πολιτικούς…