Καμιά φορά ακούμε τη φράση “ο πανδαμάτωρ χρόνος”. Αραιά, όχι όπως παλαιότερα. Όμως όποτε την ακούμε όλοι σκεφτόμαστε το γνωστό “θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν πράγματα, θα ξαναμπούμε στην καθημερινότητα”.
Όμως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν ξεχνιούνται, που μένουν ως ανοιχτές πληγές. Ένα από αυτά είναι και η προδοσία της Κύπρου, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή του μισού νησιού.
Πολλά ερωτηματικά έχει προκαλέσει όχι μόνο για τη χρησιμότητά της αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο στήθηκε η συνάντηση μεταξύ Ελληνικής και Τουρκικής αντιπροσωπείας στο Βερολίνο τις προηγούμενες ημέρες, λίγο μετά από τις ανακοινώσεις Ερντογάν για την Αγία Σοφία.
Θα το πάρουμε λίγο απ’ την αρχή, επειδή κάποια πράγματα είναι παρεξηγημένα: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε πως “στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται”.
Την ώρα που όλοι μιλάνε για τις προσπάθειες του Δένδια στην Αίγυπτο για μια συμφωνία με τον Σίσι για οριοθέτηση ΑΟΖ, ξεχνάμε το βασικότερο όλων: το ότι η ελληνική και η κυπριακή ΑΟΖ έχουν σημείο επαφής!
Αντί λοιπόν η ελληνική πολιτική ηγεσία να συζητάει αποκλειστικά και μόνο με τους Αιγύπτιους (που όντως είναι κλειδί για την ανατολική Μεσόγειο) καλό θα είναι – επειδή η δουλειά μας δεν γίνεται – να στραφεί επιτέλους στο προφανές και σ’ αυτό στο οποίο τόσες φορές αναφέρεται και ακόμη περισσότερες ξεχνάει: στο διεθνές δίκαιο.
Οι αρχηγοί κρατών, τώρα με τον κορωνοϊό έχουν να αντιμετωπίσουν πράγματα που συνήθως δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη. Πρέπει επίσης να απαντούν και σε όσα τους θέτουν οι πολίτες των χωρών τους.
Δείτε στη συνέχεια 2 βίντεο, που σίγουρα θα τα θυμόμαστε όταν λήξει η ιστορία με τις απαγορεύσεις και τις καραντίνες. Ένα με τον Ιταλό Πρόεδρο Ματαρέλα και ένα με τον Κύπριο Πρόεδρο Αναστασιάδη.
Επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη η Ελλάδα να προχωρήσει όσο πιο σύντομα γίνεται στη μονομερή ανακήρυξη των περιοχών της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της, ώστε να θωρακίσει με τον πιο ενδεδειγμένο (και νόμιμο) τρόπο τα συμφέροντά της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, σε πρώτη φάση.
Όπως όλα δείχνουν είναι θέμα χρόνου ο ΟΗΕ να κάνει το κέφι της Τουρκίας, να αποδεχθεί το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει η Τουρκία με μια από τις Κυβερνήσεις της Λιβύης (του Αλ Σάραζ) και να προχωρήσει στην ανάρτηση των συντεταγμένων της “τουρκικής” ΑΟΖ – όπως αυτές καταγράφονται στο προαναφερθέν Μνημόνιο.
Η ύπαρξη ενός τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου ανακοινώθηκε στη Λευκωσία την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου.
Παρουσία του αντιπροέδρου της αμερικανικής Exxon Mobil ο υπουργός Ενέργειας της Κυπριακής Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι στο στόχο που φέρει ο όνομα “Γλαύκος” και βρίσκεται στο “Οικόπεδο 10” της κυπριακής ΑΟΖ ανακαλύφθηκε φυσικό αέριο που σύμφωνα με τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις είναι κάπου μεταξύ 5 έως 8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια – Tcf (που σημαίνει από 142 μέχρι 227 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα).
Οι τελευταίες κινήσεις των Τούρκων στο “Τεμάχιο 4” της Κυπριακής ΑΟΖ (δηλαδή οι… βόλτες που έκανε το ερευνητικό σκάφος τους που φέρει το όνομα “Μπαρμπαρός” εντός της ΑΟΖ της Κύπρου, συνοδεία πολεμικών σκαφών της Τουρκίας) δείχνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που λέει οποιοσδήποτε άνθρωπος σκέφτεται λογικά:
ότι πρακτικά δεν θα υπάρξει ποτέ ουδεμία βοήθεια από ξένους, είτε προς την Κύπρο είτε προς την Ελλάδα, αν οι ξένοι δεν έχουν άμεση εμπλοκή (με οποιονδήποτε τρόπο) και ξεκάθαρο οικονομικό συμφέρον.
Το “Τεμάχιο 4” της κυπριακής ΑΟΖ είναι “άδειο”, δεν υπάρχει κάποια ξένη πετρελαϊκή εταιρία που να έχει δείξει (ακόμη) ενδιαφέρον για αυτό.
Στην παλιά τους τέχνη, αυτή της προσπάθειας του “γκριζαρίσματος” περιοχών που δεν τους ανήκουν βάσει του διεθνούς δικαίου, επιδίδονται οι γείτονες Τούρκοι.
Για πολλοστή φορά στήνουν σκηνικά έντασης στην ανατολική Μεσόγειο, στην περιοχή μεταξύ Κρήτης – Καστελόριζου – Κυπριακής ΑΟΖ και θέλουν να επιβάλλουν τους όρους τους, σε αντίθεση με οποιονδήποτε διεθνή κανόνα και λογική.
Πέρασαν 44 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μη ξεχνάμε, γιατί όποιος ξεχνάει είναι καταδικασμένος να ξαναπάθει τα ίδια…
(όσο για τον λεγόμενο “Φάκελο της Κύπρου”, οι πολιτικοί μας κάποτε θα πρέπει να το πάρουν απόφαση και να τον ανοίξουν, με οποιοδήποτε κόστος. Για να αποκατασταθεί η αλήθεια, για να μαθευτεί η αλήθεια, αλλά και για να ησυχάσουν επιτέλους οι ψυχές όσων “έφυγαν” τότε και όσοι γονείς αγνοούμενων απόμειναν και ζουν ακόμη με τον καημό των παιδιών τους που δεν γύρισαν ποτέ).