Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Όλη η ιστορία θα μπορούσε να έχει τον τίτλο “πάρε και εσύ ένα αεροδρόμιο, μπορείς!”
.

Γιατί; Γιατί στην ουσία το αεροδρόμιο που θα πάρεις θα στο πληρώσουν οι ίδιοι οι χρήστες και αυτό θα μείνει στην κατοχή σου – η χρηματοδότηση των έργων αναβάθμισης των αεροδρομίων φαίνεται πως θα βγει από ένα τέλος που θα πληρώνουν οι επιβάτες. Οπότε εσύ πληρώνεις για το “τώρα” και διαχειρίζεσαι μια σύγχρονη αεροδρομιάρα που θα γίνει με ξένα λεφτά.
Τι από τα παραπάνω δεν θα μπορούσε να κάνει το κράτος και τα δίνει λοιπόν (ελέω Μνημόνιων και “αναπτυξιακών” σχεδιασμών) στους ιδιώτες;;;;
Για μια πενταετία οι επιβάτες θα πληρώσουν 14,5 ευρώ το… κεφάλι και στη συνέχεια για μια 20ετία θα πληρώνουν περίπου ένα εικοσάρικο (ανά επιβάτη, εννοείται).
.

Θυμίζει και λίγο “σπατόσημο” η όλη ιστορία, αφού και εκεί από το 1996 μέχρι την 31 Οκτωβρίου φέτος όσοι διακινούνται από τα Σπάτα πληρώνουν επιβάρυνση 12 ευρώ για πτήσεις εσωτερικού και 22 για πτήσεις εξωτερικού. Από Νοέμβριο η συγκεκριμένη χρέωση θα γίνει 3 ευρώ.

Η δικαίωση για τον Ιδρυτή της ΝΔ έρχεται τον καιρό αυτό (και πολλά χρόνια μετά από την ημέρα που το είπε), αφού εκείνο το “Η χώρα μετεβλήθη σε ένα ατέλειωτο φρενοκομείο” βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ τώρα, στις μέρες μας.

.

Μια μικρή ανασκόπηση της κατάστασης:

1. δεν έφτανε η ατυχία η χώρα να έχει Κυβέρνηση που δεν τραβάει, έχει και αντιπολιτεύσεις που θα μπορούσαν να κάνουν πολλά αλλά αναμένουν την κυβέρνηση να πέσει σαν ώριμο σύκο, μιλώντας για πολιτικές που δε συμβαδίζουν με τη διεθνή πραγματικότητα και ασκώντας ανέξοδη κριτική που είναι πιο light και από το γάλα με 0% λιπαρά (με συνέπεια να χάνεται πολύτιμος χρόνος και ο τόπος να βουλιάζει).

.

2. έχει ένα κόμμα στο οποίο βουλευτής προκαλεί τον πρόεδρό του να τη διαγράψει, αυτός δεν το κάνει, και πλέον μιλάνε με εξώδικα. Τόσο καλά για κόμμα που εδώ και 1,5 χρόνο βλέπει την Κ.Ο, του να αποσυντίθεται!

Τον ένα μήνα στην Διοίκηση του Δήμου Αλεξάνδρειας έκλεισαν την Τετάρτη που μας πέρασε η δημοτική παράταξη “Ώρα Ευθύνης” και ο Δήμαρχος Παναγιώτης Γκυρίνης.

.

Η παράταξη – κατά γενική ομολογία – επελέγη από τους δημότες λόγω και του κυρίαρχου συνθήματός της κατά την προεκλογική περίοδο του Μαΐου του 2014, που έκανε λόγο για ριζική και συνολική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του ΟΤΑ που ονομάζεται “Δήμος Αλεξάνδρειας”, με ταυτόχρονη δημοσιοποίηση όλων των καταστάσεων που πιθανόν να ζημίωσαν το Δήμο (αλλά και το σύνολο των Δήμων που συνέστησαν το 2010 τον ενιαίο πλέον Δήμο Αλεξάνδρειας).

.

Την εποχή που τα πάντα είναι θέμα χρόνου – του χρόνου που τρέχει αμείλικτος για άπαντες, δεν υπάρχει χρόνος προσαρμογής ή η λεγόμενη “περίοδος χάριτος”.

Τα παρακάτω είπαμε να τα αναφέρουμε με αφορμή όσα δημοσίευσε η ΔΟΕ αλλά και τη σημερινή ημέρα, την “Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία”.

.

Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) το 48% των ανθρώπων σε συντάξιμη ηλικία (παγκοσμίως) δεν λαμβάνουν καμιά σύνταξη ενώ για το 52% που λαμβάνει τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά.
Ειδικά δε στην Ευρώπη, οι πολιτικές λιτότητας που ακολουθούνται έχουν επιφέρει τη μείωση των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων, οδηγώντας τους συνταξιούχους σε καταστάσεις φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού.
.

Στη χώρα μας, μετά από το μπαράζ των Μνημονίων τα πράγματα δεν είναι καλύτερα:

Η κατάσταση στην Τ.Α. δεν είναι και η καλύτερη. Αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αφού πέραν όλων έχουν κοπεί πόροι και έχουν δοθεί επιπλέον αρμοδιότητες στους Δήμους (χωρίς αυτές να… συνοδεύονται από τα αντίστοιχα κονδύλια).
.

Αυτό όμως που έγινε με τις παιδικές χαρές των Δήμων, από το 2009 και έπειτα, είναι ανεπανάληπτο. Από το 2009 και μετά ήταν όλοι τους ενήμεροι για τις παιδικές χαρές. Από τότε υπήρχε απόφαση που καθόριζε τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές για την κατασκευή και τη λειτουργία των παιδικών χαρών των ΟΤΑ.

.
Όσοι ασχολήθηκαν με την Τ.Α. την περίοδο 2009-2014 είναι είτε στο σπίτι τους (μετά τις εκλογές του Μαΐου) είτε επανεκλέχτηκαν και παραμένουν στα Δημαρχεία διαμαρτυρόμενοι για “τα στενά χρονικά περιθώρια” που είχαν το καλοκαίρι. Στο μεταξύ όμως, από το 2009 και μετά δεν ήταν λίγες οι παιδικές χαρές που κατασκευάστηκαν (ή ανακατασκευάστηκαν) και σήμερα κρίνονται ως ακατάλληλες για χρήση από τα παιδάκια. Σε κάθε περίπτωση,

Τα …σαράντα τους γιορτάζουν την εποχή αυτή τα δυο κόμματα που διαμοιράστηκαν την εξουσία από το 1974 και έπειτα. Πως τα βρίσκουμε τα κόμματα αυτά, με 2 κουβέντες;

* Το ΠΑΣΟΚ είναι στη γωνία, με ποσοστά που πλέον θυμίζουν 1974 – σε ρόλο μικρού εταίρου και με τον αρχηγό του να προσπαθεί να πείσει πως όλα γίνονται για το καλό του τόπου και πως αν δεν ήταν αυτός θα κατέρρεε το σύμπαν. Το κόμμα-κίνημα έχει πιάσει τα δεξιά όρια του κέντρου, έχει πολλούς αστέρες της πολιτικής που πάνε αδιάβαστοι και ψηφίζουν ό,τι νά ΄ναι, ακόμη περισσότερους που έχουν επιδοθεί χρόνια τώρα σε αποτιμήσεις και όχι σε εξεύρεση λύσεων και με μια ιδιάζουσα αίσθηση του “σοσιαλισμού”, τον “σοσιαλισμό αλά γκρέκα” (στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν επίσης τη δική τους άποψη για τον “σοσιαλισμό” – και με πολλούς σώγαμπρους να τη διαμορφώνουν εσχάτως – την οποία αναμένεται να δούμε οσονούπω!).

* Η ΝΔ είναι μεν στο προσκήνιο, σωμένη από την “εκλογική οργή” των Ελλήνων στις εκλογές, όμως αυτό γίνεται απλά και μόνο επειδή στον “χώρο της” δεν υπάρχει κάποιος άλλος που να αρθρώνει σοβαρό πολιτικό λόγο. Φυσικά το 2012 βγήκε λιγότερο λαβωμένη από το ΠΑΣΟΚ.

Αυτά μόνο στην Ελλάδα.

Λες και το Κράτος ή οι Δήμοι καταστρέφονται ή καταλύονται όταν αλλάξει Κυβέρνηση (ή Δήμαρχος) και θα πρέπει να μηδενίζονται τα πάντα και να ξεκινούν από την αρχή.

.
Κρίθηκε λοιπόν σκόπιμο να εκδοθεί στις 15 Σεπτεμβρίου εγκύκλιος από το ΥΠΕΣ που θα λέει τι;;; Ότι οι αριθμοί πρωτοκόλλου των αποφάσεων των συλλογικών και μονομελών οργάνων των Δήμων συνεχίζουν και μετά την 1η Σεπτεμβρίου του 2014, ημερομηνία κατά την οποία εγκαταστάθηκαν οι νέες δημοτικές αρχές…

.

Δεν μπορεί να το έκαναν μόνοι τους στο ΥΠΕΣ, όλο και κανά τσακάλι θα τους έστειλε ερώτημα (ίσως και κατόπιν εντολής νεοεκλεγέντα που θα θέλει να αλλάξει ακόμη και τη χρονιά και να γράφουν στις αποφάσεις “απόφαση 001 της α΄χρονιάς του πολυχρονεμένου).

Τα πενηντάχρονα ενός γάμου είναι πάντοτε μια καλή ευκαιρία για γλέντι. Άλλωστε, το “χρυσό” έχει και αυτό την αίγλη του και η ευχή όλων είναι τα 50 να γίνουν 60, 80 ή 100.
.

Τι γίνεται όμως σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (με τα κουτσά και τα στραβά της!) όταν στα 50χρονα του γάμου ενός έκπτωτου μονάρχη εμφανίζονται από το πουθενά θρόνοι που έχουν πάνω τους εθνόσημα, παπάδες που ευλογούν τους “βασιλείς” και ανοίγουν κατ’ εξαίρεση εκκλησίες και φυσικά ένας ολάκερος συρφετός που τρέχει από πίσω για να προβληθεί από τα γνωστά διαπλεκόμενα (και καταχρεωμένα στους πάντες) ΜΜΕ και να διατυμπανίσει παλιές φιλίες και σχέσεις που δεν ξεχνιούνται;
.

Όσο για τις προσπάθειες “αναβάπτισης” πρωταγωνιστών θλιβερών στιγμών της Ελληνικής Ιστορίας; Αυτές μακάρι να μείνουν προσπάθειες, αφού η Ιστορία έχει μεν καταγράψει τη δράση της αλλά στην εποχή που ζούμε, το μαύρο μπορεί να γίνει γκρι ή άσπρο σε χρόνο dt.

Ένα από τα κακά των πολιτικών στην Ελλάδα είναι ότι θεωρούν το πόστο τους – όποιο κι αν είναι αυτό – βιλαέτι τους.
Ειδικά δε με τα υπουργικά “βιλαέτια”, το κακό έχει παραγίνει. Ο καθείς θέλει να αφήσει τη… σφραγίδα του, λες και είναι υποχρεωμένος από το νόμο να το κάνει ή λες και θα πρέπει ντε και καλά το Πανελλήνιο να τον θυμάται και να τον μνημονεύει επί δεκαετίες για το τεράστιο έργο που (υποτίθεται) πως προσέφερε κατά τη διάρκεια της σύντομης ή μακροχρόνιας θητείας του.

.
Έτσι, ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος ανατρέπει τα πάντα (στο βωμό της σφραγίδας που επιδιώκει να αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές), ακόμη και όταν αυτά τα πάντα που βρήκε είναι υποτυπωδώς στραμμένα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και φέρνει το χάος, εκεί που όλα υποτίθεται πως έχουν μπει σε μια πορεία. Φυσικά στο τέλος το μάρμαρο λόγω των συνεχών αλλαγών το πληρώνει ο κόσμος.

.

Προφανώς η πλειοψηφία τους κάνει πως δεν έχει ακουστά αυτό που ονομάζεται “μακροχρόνιος προγραμματισμός”…

Δεν αποφύγαμε την τηλεοπτική εικόνα που για πολλούς έχει κάτι το εφιαλτικό: την κοσμοκράτειρα και… ευρωκράτειρα Μέρκελ να χειροκροτεί γκολ της Γερμανίας. Φυσικά δικαιολογημένα. (…)

Ήταν ένα θαυμάσιο Μουντιάλ, με έντονες συγκινήσεις, μεγάλα παιχνίδια, αλλά όχι και μεγάλες ομάδες. Η Γερμανία πολύ καλή, ξεχώρισε μέσα σε ένα σύνολο μετρίων. Ήταν το ψηλό παιδί της τάξης που ρίχνει δυο κεφάλια στους συμμαθητές του και ξεχωρίζει. Ομάδα μεθοδική, πλήρης, με «βαθύ» ρόστερ. Μια ομάδα… ομάδα, αλλά όχι μεγάλη. (…)

Το «Μουντιάλ της φαβέλας» είχε πολύ δάκρυ στους αγωνιστικούς χώρους, στις κερκίδες, αλλά και στις παραγκογειτονιές. Δάκρυα συγκινήσεων και δάκρυα από δακρυγόνα και το ξύλο. (…)

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ