Πολύς ντόρος για τα εγκαίνια του TAP, μιας ιστορίας παλιάς και αμφιλεγόμενης.
Θα αναφέρουμε μόνο μια ανάρτηση που είχαμε κάνει πριν από πολύ καιρό, το 2013.
Από τότε δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Ίσως το μόνο που άλλαξε να είναι τα πρόσωπα. Δείτε την ΕΔΩ (και τότε προσπαθούσαν να πείσουν έναν ολόκληρο λαό πως έχει ενδιαφέρον. Η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει και ολίγον ημαθιώτικο «άρωμα»).
Ας το πάμε από την αρχή για να γίνουμε κατανοητοί σε όσο το δυνατόν περισσότερους: η χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αλεξάνδρειας έστειλε και άλλα μηνύματα, πέραν αυτού της ωριμότητας που επέδειξαν στην πλειοψηφία τους όσοι μίλησαν.
Γίνονται πολλά το τελευταίο διάστημα, σε συνδυασμό με καταστάσεις που έρχονται από το παρελθόν (το απώτερο ή το κοντινό) αλλά θα επηρεάσουν όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε το μέλλον. Οπότε θα το πούμε με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια:
Η πολιτική (παντού και πάντοτε) είναι μια ιστορία που πέρα από την όποια ιδεολογία στηρίζεται και στις προσωπικές σχέσεις μεταξύ των εμπλεκομένων – πολιτικών με πολιτικούς, πολιτικών με ψηφοφόρους κ.ο.κ.
Οι κουμπαριές για παράδειγμα παίζουν και αυτές το ρόλο τους.
Για αυτό το λόγο…
Παρήλθε το «ορόσημο» (έτσι προσδιορίζονταν το Πάσχα) για τις εξελίξεις στα Οικονομικά και πλέον ήλθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Τόσο εντός, όσο και εκτός – ή μάλλον στις σχέσεις μας με τους «εκτός», που καθορίζουν και τα εσωτερικά μας.
Άρα, είμεθα εν αναμονή εξελίξεων, που μάλιστα θα λάβουν χώρα άμεσα.
Πάντως αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως όλοι οι «εντός», κυβερνητικοί και της αντιπολιτεύσεως, δραττόμενοι της ευκαιρίας και της χρονικής συγκυρίας, ομιλούν με παραβολές και με λογοπαίγνια όταν αναφέρονται στην Οικονομία, κάνοντας λόγο για Ανάσταση.
Ξεχνώντας εσκεμμένα (;;;), να αναφέρουν κάτι άλλο: πως της Αναστάσεως προηγήθη ο θάνατος…
(τον οποίο – έτσι όπως τα έχουν κάνει 6 χρόνια τώρα – θα πρέπει να κοιτάξουν να αποφύγουν, αλλιώς η Οικονομία δεν πρόκειται να αναστηθεί ποτέ!)
Αλλαγές σε αρκετούς σχεδιασμούς – τόσο σε τοπικό όσο και σε ημαθιώτικο επίπεδο – αναμένεται να προκαλέσει μετά το Πάσχα η συμμετοχή του δημάρχου Αλεξάνδρειας Παναγιώτη Γκυρίνη στην Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας και η πιο «βαθιά εμπλοκή» του με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Η συμμετοχή του δημάρχου Αλεξάνδρειας στο συγκεκριμένο κομματικό όργανο(1), μόλις 2 χρόνια μετά από την εκλογή του τον Μάιο του 2014, σε δημοτικές που δεν ήταν καν ο «επίσημος» υποψήφιος του κόμματος (αφού η εκλογή έγινε με ψηφοδέλτιο το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το λιγότερο «πολυσυλλεκτικό»), αλλάζει τα πολιτικά δεδομένα πρωτίστως στο χώρο της συντηρητικής παράταξης – σε συνδυασμό μάλιστα με το γεγονός πως από τον Οκτώβριο του 2014 έχει εκλεγεί στο Διοικητικό Συμβούλιο της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας.
Οι παντελώς αδύναμοι Ευρωπαίοι (γιατί ο καθένας κάνει ότι θέλει και τον βολεύει στην εξωτερική πολιτική της – υποτίθεται – «ενωμένης» ΕΕ) έχουν αντιληφθεί πως η πολυφωνία που παρουσιάζουν έχει καταστήσει τους Τούρκους ως «βασικούς παίχτες» στο θέμα του προσφυγικού. Για το λόγο αυτό γλύφουν πατόκορφα τους γείτονες, είτε με δηλώσεις, είτε με κινήσεις διπλωματικο-πολιτικές, είτε με επισκέψεις.
Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν οι Τούρκοι ζητούν ανταλλάγματα κάθε είδους, χωρίς φυσικά να έχουν σκοπό να σταματήσουν να ζητάνε κι άλλα ενώ συνεχώς υπενθυμίζουν στους Ευρωπαίους ότι μείωσαν τις ροές προς την Ελλάδα (αποδεικνύοντας ότι αν θέλουν, μπορούν ακόμη και να τις σταματήσουν) να εφαρμόζουν τη συμφωνία στο σύνολό της.
ενώ ακόμη υπάρχουν κάποιοι που εμμένουν ότι το ευρώ και τα Μνημόνια είναι η μόνη λύση…
Αν τελικά επιβεβαιωθούν και επίσημα οι πληροφορίες για την «επίτευξη» συμφωνίας για περαιτέρω αύξηση κατά 1% του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά, σε συνδυασμό με ασφαλιστικό και φορολογικό που θα έχουν πάρα πολλά «μείον» (όχι σε συντελεστές αλλά στο τελικό ποσό που θα απομένει στους ασφαλισμένους και στους φορολογούμενους), τότε θα μιλάμε για μια ακόμη… τεράστια διαπραγματευτική επιτυχία.
Με φόντο μια ρημαγμένη οικονομία, που σε 3 ημέρες έχει και επέτειο: κλείνει 6 χρόνια από την ημέρα που ο τότε πρωθυπουργός από το Καστελόριζο μας έλεγε τα μαντάτα…
(και να σκεφτεί κανείς πως οι Έλληνες αναμένουμε εδώ και αρκετά χρόνια να μπει αυτό το ρημάδι το 2ο εξάμηνο του έτους “Χ” για να έρθει η… ανάπτυξη, ενώ από το 2010 και μετά έχουν περάσει 6 πρωθυπουργοί – συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιακών – και 8 υπουργοί Οικονομικών)
Αν υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει να μας «μείνει» από την εμβληματική επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στη Λέσβο, αυτό είναι το μήνυμα που έστειλαν σε όλο τον πλανήτη ως ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου αλλά και στην Ευρώπη που έχει κλείσει στην ουσία τις πόρτες της και έχει «φορτώσει» το προσφυγικό στην Ελλάδα (που έχει τα δικά της τεράστια προβλήματα και προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα ακόμη).
Και όλα αυτά τη στιγμή που ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται και στα συρο-τουρκικά σύνορα συνωστίζονται χιλιάδες ακόμη ξεσπιτωμένοι, για να γλυτώσουν από τον εμφύλιο (στον οποίο πλέον έχουν εμπλακεί διάφοροι και έχει λάβει χαρακτήρα περιφερειακής πολεμικής σύγκρουσης) και από το Ισλαμικό Κράτος.
Τελικά, είναι να απορεί κανείς για αυτά που συμβαίνουν με την… «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας (που το κράτος δεν μπορεί, υποτίθεται, να αξιοποιήσει).
Μια ματιά στις ξένες εταιρίες – πολλές από τις οποίες είναι κρατικές – που αναφέρεται πως έχουν ήδη δείξει το ενδιαφέρον τους ή που αναμένεται να το δείξουν μόλις οι ίδιες κρίνουν επιχειρηματικά σκόπιμο, αρκεί για να καταλάβει κανείς την πραγματική (προστιθέμενη) αξία της περιουσίας που πάει προς πώληση, πχ. του λιμανιού της Θεσσαλονίκης ή των τρένων: ιταλικοί σιδηρόδρομοι, ρώσικοι σιδηρόδρομοι, COSCO, Alstom, Siemens, APM Terminals, International Container Terminal Services ICTS …