Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Η κατάσταση στην Τ.Α. δεν είναι και η καλύτερη. Αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αφού πέραν όλων έχουν κοπεί πόροι και έχουν δοθεί επιπλέον αρμοδιότητες στους Δήμους (χωρίς αυτές να… συνοδεύονται από τα αντίστοιχα κονδύλια).
.

Αυτό όμως που έγινε με τις παιδικές χαρές των Δήμων, από το 2009 και έπειτα, είναι ανεπανάληπτο. Από το 2009 και μετά ήταν όλοι τους ενήμεροι για τις παιδικές χαρές. Από τότε υπήρχε απόφαση που καθόριζε τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές για την κατασκευή και τη λειτουργία των παιδικών χαρών των ΟΤΑ.

.
Όσοι ασχολήθηκαν με την Τ.Α. την περίοδο 2009-2014 είναι είτε στο σπίτι τους (μετά τις εκλογές του Μαΐου) είτε επανεκλέχτηκαν και παραμένουν στα Δημαρχεία διαμαρτυρόμενοι για “τα στενά χρονικά περιθώρια” που είχαν το καλοκαίρι. Στο μεταξύ όμως, από το 2009 και μετά δεν ήταν λίγες οι παιδικές χαρές που κατασκευάστηκαν (ή ανακατασκευάστηκαν) και σήμερα κρίνονται ως ακατάλληλες για χρήση από τα παιδάκια. Σε κάθε περίπτωση,

Τα …σαράντα τους γιορτάζουν την εποχή αυτή τα δυο κόμματα που διαμοιράστηκαν την εξουσία από το 1974 και έπειτα. Πως τα βρίσκουμε τα κόμματα αυτά, με 2 κουβέντες;

* Το ΠΑΣΟΚ είναι στη γωνία, με ποσοστά που πλέον θυμίζουν 1974 – σε ρόλο μικρού εταίρου και με τον αρχηγό του να προσπαθεί να πείσει πως όλα γίνονται για το καλό του τόπου και πως αν δεν ήταν αυτός θα κατέρρεε το σύμπαν. Το κόμμα-κίνημα έχει πιάσει τα δεξιά όρια του κέντρου, έχει πολλούς αστέρες της πολιτικής που πάνε αδιάβαστοι και ψηφίζουν ό,τι νά ΄ναι, ακόμη περισσότερους που έχουν επιδοθεί χρόνια τώρα σε αποτιμήσεις και όχι σε εξεύρεση λύσεων και με μια ιδιάζουσα αίσθηση του “σοσιαλισμού”, τον “σοσιαλισμό αλά γκρέκα” (στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν επίσης τη δική τους άποψη για τον “σοσιαλισμό” – και με πολλούς σώγαμπρους να τη διαμορφώνουν εσχάτως – την οποία αναμένεται να δούμε οσονούπω!).

* Η ΝΔ είναι μεν στο προσκήνιο, σωμένη από την “εκλογική οργή” των Ελλήνων στις εκλογές, όμως αυτό γίνεται απλά και μόνο επειδή στον “χώρο της” δεν υπάρχει κάποιος άλλος που να αρθρώνει σοβαρό πολιτικό λόγο. Φυσικά το 2012 βγήκε λιγότερο λαβωμένη από το ΠΑΣΟΚ.

Αυτά μόνο στην Ελλάδα.

Λες και το Κράτος ή οι Δήμοι καταστρέφονται ή καταλύονται όταν αλλάξει Κυβέρνηση (ή Δήμαρχος) και θα πρέπει να μηδενίζονται τα πάντα και να ξεκινούν από την αρχή.

.
Κρίθηκε λοιπόν σκόπιμο να εκδοθεί στις 15 Σεπτεμβρίου εγκύκλιος από το ΥΠΕΣ που θα λέει τι;;; Ότι οι αριθμοί πρωτοκόλλου των αποφάσεων των συλλογικών και μονομελών οργάνων των Δήμων συνεχίζουν και μετά την 1η Σεπτεμβρίου του 2014, ημερομηνία κατά την οποία εγκαταστάθηκαν οι νέες δημοτικές αρχές…

.

Δεν μπορεί να το έκαναν μόνοι τους στο ΥΠΕΣ, όλο και κανά τσακάλι θα τους έστειλε ερώτημα (ίσως και κατόπιν εντολής νεοεκλεγέντα που θα θέλει να αλλάξει ακόμη και τη χρονιά και να γράφουν στις αποφάσεις “απόφαση 001 της α΄χρονιάς του πολυχρονεμένου).

Τα πενηντάχρονα ενός γάμου είναι πάντοτε μια καλή ευκαιρία για γλέντι. Άλλωστε, το “χρυσό” έχει και αυτό την αίγλη του και η ευχή όλων είναι τα 50 να γίνουν 60, 80 ή 100.
.

Τι γίνεται όμως σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (με τα κουτσά και τα στραβά της!) όταν στα 50χρονα του γάμου ενός έκπτωτου μονάρχη εμφανίζονται από το πουθενά θρόνοι που έχουν πάνω τους εθνόσημα, παπάδες που ευλογούν τους “βασιλείς” και ανοίγουν κατ’ εξαίρεση εκκλησίες και φυσικά ένας ολάκερος συρφετός που τρέχει από πίσω για να προβληθεί από τα γνωστά διαπλεκόμενα (και καταχρεωμένα στους πάντες) ΜΜΕ και να διατυμπανίσει παλιές φιλίες και σχέσεις που δεν ξεχνιούνται;
.

Όσο για τις προσπάθειες “αναβάπτισης” πρωταγωνιστών θλιβερών στιγμών της Ελληνικής Ιστορίας; Αυτές μακάρι να μείνουν προσπάθειες, αφού η Ιστορία έχει μεν καταγράψει τη δράση της αλλά στην εποχή που ζούμε, το μαύρο μπορεί να γίνει γκρι ή άσπρο σε χρόνο dt.

Ένα από τα κακά των πολιτικών στην Ελλάδα είναι ότι θεωρούν το πόστο τους – όποιο κι αν είναι αυτό – βιλαέτι τους.
Ειδικά δε με τα υπουργικά “βιλαέτια”, το κακό έχει παραγίνει. Ο καθείς θέλει να αφήσει τη… σφραγίδα του, λες και είναι υποχρεωμένος από το νόμο να το κάνει ή λες και θα πρέπει ντε και καλά το Πανελλήνιο να τον θυμάται και να τον μνημονεύει επί δεκαετίες για το τεράστιο έργο που (υποτίθεται) πως προσέφερε κατά τη διάρκεια της σύντομης ή μακροχρόνιας θητείας του.

.
Έτσι, ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος ανατρέπει τα πάντα (στο βωμό της σφραγίδας που επιδιώκει να αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές), ακόμη και όταν αυτά τα πάντα που βρήκε είναι υποτυπωδώς στραμμένα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και φέρνει το χάος, εκεί που όλα υποτίθεται πως έχουν μπει σε μια πορεία. Φυσικά στο τέλος το μάρμαρο λόγω των συνεχών αλλαγών το πληρώνει ο κόσμος.

.

Προφανώς η πλειοψηφία τους κάνει πως δεν έχει ακουστά αυτό που ονομάζεται “μακροχρόνιος προγραμματισμός”…

Δεν αποφύγαμε την τηλεοπτική εικόνα που για πολλούς έχει κάτι το εφιαλτικό: την κοσμοκράτειρα και… ευρωκράτειρα Μέρκελ να χειροκροτεί γκολ της Γερμανίας. Φυσικά δικαιολογημένα. (…)

Ήταν ένα θαυμάσιο Μουντιάλ, με έντονες συγκινήσεις, μεγάλα παιχνίδια, αλλά όχι και μεγάλες ομάδες. Η Γερμανία πολύ καλή, ξεχώρισε μέσα σε ένα σύνολο μετρίων. Ήταν το ψηλό παιδί της τάξης που ρίχνει δυο κεφάλια στους συμμαθητές του και ξεχωρίζει. Ομάδα μεθοδική, πλήρης, με «βαθύ» ρόστερ. Μια ομάδα… ομάδα, αλλά όχι μεγάλη. (…)

Το «Μουντιάλ της φαβέλας» είχε πολύ δάκρυ στους αγωνιστικούς χώρους, στις κερκίδες, αλλά και στις παραγκογειτονιές. Δάκρυα συγκινήσεων και δάκρυα από δακρυγόνα και το ξύλο. (…)

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ

Στη Γερμανία ένα εκ των δυο σωμάτων που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε (για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας) τη θέσπιση κατώτατου ωρομισθίου 8,50 ευρώ. Η πρόταση για την υιοθέτηση ενός τέτοιου νόμου ήταν των εταίρων της Δωροθέας και ψηφίστηκε από 535 εκ των 601 ψηφισάντων.

.

Εν ολίγοις: από το 2015, αν εγκριθεί ο νόμος και από το δεύτερο Σώμα του Κοινοβουλίου, ένας εργαζόμενος στη Γερμανία θα παίρνει 8,5 ευρώ την ώρα, δηλαδή, με 40ωρη εργασία θα λαμβάνει 1360 ευρώ το μήνα το λιγότερο.

.

Μήπως τελικά το πρόβλημα στην οικονομία δεν είναι και τόσο οι μισθοί και τα ημερομίσθια (όπως μας λένε αυτοί που θέλουν να την κάνουν “ανταγωνιστική” και έχουν ξεσκιστεί στις περικοπές μισθών) αλλά ο τρόπος που είναι δομημένη;;

Νούμερα. Εντός ή εκτός εισαγωγικών, αυτό που πλέον τους ενδιαφέρει (και δεν διστάζουν να το ομολογήσουν δημοσίως) είναι …νούμερα.

Δυο, συγκεκριμένα: το 180 οι μεν, το 121 οι δε.

Οι πρώτοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν πρόκειται να ξαναέχουν την αποδοχή που είχαν, είτε στο πρόσφατο είτε στο απώτερο παρελθόν. Και τρέχουν να σωθούν

Οι δε γνωρίζουν πως έχουν πιάσει ταβάνι και αγωνίζονται να αποσείσουν το “μικρό” τους παρελθόν και να μετεξελιχθούν σε “μεγάλους”, ανοίγοντας πόρτες διεύρυνσης μήπως και ξεκολλήσουν.

Όπως και να ‘χει, ούτε οι μεν ούτε οι δε ασχολούνται με τους πραγματικούς αριθμούς που λένε την πικρή αλήθεια, που δείχνουν την πραγματική εικόνα μιας χώρας που είναι στη γωνία και στο έλεος των εντός και εκτός των τειχών της “σωτήρων”…

Και τι δεν γίνεται σήμερα – που για μια ακόμη Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά (όχι όλα, αυτά που πραγματικά αντέχουν να μένουν ανοιχτά 7 μέρες την εβδομάδα – δηλαδή τα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές αλυσίδες που μπορούν, γιατί οι μικρές και οι οικογενειακές επιχειρήσεις είτε δεν μπορούν είτε θα πρέπει να παίξουν πολλά για να μείνουν ανοιχτά).
.

Ένας πραγματικός πόλεμος γίνεται, αφού όπως είχαμε αναφέρει πριν από τουλάχιστον 2 χρόνια η Κερκόπορτα για την κατάργηση των κανόνων ήταν εκείνο το “πιλοτικό άνοιγμα καταστημάτων 3-4 Κυριακές το χρόνο, πέραν των …καθιερωμένων Κυριακών γύρω από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά”.
Πόσο πιλοτικό ήταν εκείνο το άνοιγμα φαίνεται τώρα!

.
Ο πόλεμος, στον οποίο αναφερόμαστε, έχει να κάνει με τις προσφορές που γίνονται προς τους καταναλωτές για να πάνε να ψωνίσουν τις Κυριακές. Όχι bonus για ψώνια την Κυριακή, όχι εκπτώσεις (που φυσικά δεν ονομάζονται έτσι) για ψώνια την Κυριακή, όχι πόντοι στις πιστωτικές, και τι δεν τάζουν στον απένταρο καταναλωτή!!!

Δηλαδή αν ο δάκος δεν “φάει” το φυτό στις ευρωεκλογές, τότε θα “επιζήσει” ο κυβερνητικός συνασπισμός;

Γιατί στην ουσία – και στο πολύ βάθος – αν την ψάξει κανείς τη δήλωση του μικρού εταίρου, ένα καταλαβαίνει: “ψηφίστε μας να μην πέσουμε”…

50 χρόνια! Δηλαδή, τα σπασμένα θα τα πληρώνουν ακόμη και τα παιδιά μας, όταν θα διανύουν ήδη στην 6η δεκαετία της ζωής τους. Αν και μέχρι τότε παίζει το σενάριο να αποφασιστεί να συνεχίσουν να πληρώνουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά…

.

Την αισιοδοξία του εκφράζουν οι “παράγοντες” της διεθνούς σκηνής (πέραν των δικών μας) για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Μακάρι να βγουν αληθινές οι προβλέψεις τους – αν και μέχρι τώρα το μόνο που βγαίνει αληθινό είναι η ανεργία, η φτώχεια, η διάλυση των τομέων με τους οποίους μέχρι σήμερα έχουν ασχοληθεί και οι “ιδωτικοποιήσεις” (που κάθε άλλο παρά τέτοιες είναι, αφού σε πολλές περιπτώσεις το κράτος πουλάει και οι ενδιαφερόμενοι είναι κρατικές επιχειρήσεις από άλλες χώρες).

Από χθες φοριέται πολύ το σενάριο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους όχι με κάποια διαγραφή ή κάτι παρόμοιο, αλλά μια “οικονομική ενίσχυση” με πρόσθετη χρηματοδότηση και με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, για μια περίοδο που θα φτάνει ακόμη και τα 50 έτη!

Ο Ζέφυρος βοήθαγε τον Οδυσσέα να φτάσει στην Ιθάκη. Επίτηδες τον είχε αφήσει ο Αίολος έξω. Οι υπόλοιποι άνεμοι ήταν καλά κλεισμένοι μέσα στον ασκό του Αιόλου. Όταν όμως ο ασκός άνοιξε…

.

Νατα, νάτα! Τα γράφαμε, τα λέγαμε (όχι μόνο εδώ, γιατί και εμείς αλλού – και μάλιστα σε πολλά μέρη – διαβάζουμε): αν αρχίσει η ιστορία με την Κριμαία, δεν πρόκεται να τελειώσει με μια ανακήρυξη ανεξαρτησίας της περιοχής της Κριμαίας αλλά το έργο θα επαναληφθεί και αλλού.
Λέγαμε λοιπόν ότι αν ξεκινήσει κάτι, αυτό θα επεκταθεί σε όλη την ανατολική Ουκρανία, στην οποία η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ρωσικής καταγωγής. Και οι Ρώσοι (ο Πούτιν δηλαδή) θα είναι αναγκασμένοι…

Σοκ (λέει) έχει δημιουργηθεί από μια κυρία που παρότι είναι 72 ετών έχει εμφάνιση 40άρας (χωρίς φυσικά να γίνεται κάποια αναγωγή αν η 72άρα = με μια 40άρα = με δυο 20άρες, όπως έλεγε και η αξέχαστη Ρίτα).
Μας έχουν κουράσει διαφημίσεις τέτοιου τύπου.

.
Επίσης είναι αξιοπρόσεκτο το γιατί δεν διαφημίζονται και οι εκατοντάδες χιλιάδες 40άρηδες / 40άρες που έχουν εμφάνιση 72άρηδων, λόγω των προβλημάτων που προκάλεσε η δίνη στην οποία έριξαν τη χώρα “σωτήρες”, “δανειστές” και τα ευαγή ιδρύματα με τα οποία οι τελευταίοι συνεργάζονται…

Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό η 22α Μαρτίου και είναι ίσως από τις ημέρες που θα πρέπει να έχουμε στο νου μας συνεχώς.

.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια – είτε “πειράματα”, είτε κανονική προσπάθεια, να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, η πηγή της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Σε κάποιες χώρες τα κατάφεραν, σε κάποιες άλλες όχι, ενώ σε ορισμένες άλλες – ΟΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ – η συζήτηση έχει αρχίσει και υπάρχουν πολλές ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η διαχείριση θα περάσει σε έλεγχο ιδιωτών. Μέγα λάθος και επικίνδυνη εξέλιξη (αν πραγματοποιηθεί η όποια ιδιωτικοποίηση), γιατί το νερό είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να υπόκειται αποκλειστικά και μόνο στο έλεγχο του κράτους ή της Τ.Α.. Κανενός άλλου!

Η ημέρα του νερού καθιερώθηκε το 1992, στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που είχε γίνει τη χρονιά εκείνη στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας. Τη σχετική απόφαση για τον ορισμό της σημερινής μέρας ως “Παγκόσμιας Ημέρας για το Νερό” πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Δεκέμβριο του 1992.

Πολλά ακούγονται εδώ και 2 ημέρες για την απόφαση της Μαρίας Βουλγαροπούλου, συμβούλου εκλεγμένης με το ψηφοδέλτιο του Μπάμπη Γκιόνογλου το 2010, να κατέλθει τελικά στις εκλογές του Μαΐου με το ψηφοδέλτιο του νυν δημάρχου Φώτη Δημητριάδη. Το “πολλά” σημαίνει και επικριτικά σχόλια αλλά και σχόλια που επικροτούν την απόφασή της αυτή. Η απόφαση όμως αυτή έχει δυο σκέλη που θα πρέπει, έστω και επιδερμικά, να τα δούμε λιγάκι.
Το πρώτο σκέλος είναι το προσωπικό, για το οποίο οφείλουμε να επισημάνουμε κάτι: η απόφαση ενός εκάστου για το που θα πάει, με ποιο ψηφοδέλτιο θα κατέβει στις εκλογές ή τι θα ψηφίσει είναι αποκλειστικά προσωπική του υπόθεση και δεν έχει ουδείς το δικαίωμα να πει οτιδήποτε. Ουδείς! Όποιος λέει τέτοια μπορεί άνετα να πάει μέχρι τη Βόρεια Κορέα, να ζήσει εκεί αγκαλίτσα με τον Κιμ Γιογκ Ουν και την υπόλοιπη παρέα του (ή αν δεν μπορεί τα μακρινά ταξίδια, ας πεταχτεί μέχρι τους ναζί της Ουκρανίας, που πέφτει πιο κοντά). Οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμες.
Το πολιτικό όμως μέρος είναι τελείως διαφορετικό.