Εντάξει, οι λέξεις που έχουν εισαχθεί ασχάτως στο λεξιλόγιό μας είναι πολλές, αλλά αυτό το “μεταμνημονιακή” τι ακριβώς σημαίνει;;;
Γιατί κάποιοι, παρά το στραπάτσο που επήλθε με τις βιαστικές δηλώσεις και τελικά την επιστροφή στην προτέρα κατάσταση (με την ουρά στα σκέλια), μιλάνε για… μεταμνημονιακή περίοδο!
Τελικά, αυτή η φοβία με τις εκλογές που έχουν ορισμένοι πολιτικοί δεν είναι ανεξήγητη.
Οι συγκεκριμένοι – που δυστυχώς εθήτευσαν σε ανώτερες θέσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας – ουδεμία σχέση έχουν με τη Δημοκρατία, με το φιλολαϊκό προφίλ που καλλιεργούσαν και με την εικόνα των “νοικοκύρηδων” που θα έσωζαν τον τόπο από τους “κακούς” βαλκανικής αντίληψης πολιτικούς τους αντιπάλους.
Επίσης, κατά τη θητεία τους κάθε άλλο παρά οραματιστές αποδείχθηκαν. Μάλλον κακοί διαχειριστές της εξουσίας που έριξαν τη χώρα στο γκρεμό, που έτρεμαν μπροστά στην προοπτική του μαυρίσματος στην κάλπη και εγκατέλειψαν το καράβι πριν να έρθουν αντιμέτωποι με τη λαϊκή ετυμηγορία αλλά ΚΥΡΙΩΣ ανίκανοι να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της χώρας. Εσχάτως δε έχουν και το θράσος να διαρρέουν πως θέλουν να επανέλθουν….
Όλη η ιστορία θα μπορούσε να έχει τον τίτλο “πάρε και εσύ ένα αεροδρόμιο, μπορείς!”
.
Γιατί; Γιατί στην ουσία το αεροδρόμιο που θα πάρεις θα στο πληρώσουν οι ίδιοι οι χρήστες και αυτό θα μείνει στην κατοχή σου – η χρηματοδότηση των έργων αναβάθμισης των αεροδρομίων φαίνεται πως θα βγει από ένα τέλος που θα πληρώνουν οι επιβάτες. Οπότε εσύ πληρώνεις για το “τώρα” και διαχειρίζεσαι μια σύγχρονη αεροδρομιάρα που θα γίνει με ξένα λεφτά.
Τι από τα παραπάνω δεν θα μπορούσε να κάνει το κράτος και τα δίνει λοιπόν (ελέω Μνημόνιων και “αναπτυξιακών” σχεδιασμών) στους ιδιώτες;;;;
Για μια πενταετία οι επιβάτες θα πληρώσουν 14,5 ευρώ το… κεφάλι και στη συνέχεια για μια 20ετία θα πληρώνουν περίπου ένα εικοσάρικο (ανά επιβάτη, εννοείται).
.
Θυμίζει και λίγο “σπατόσημο” η όλη ιστορία, αφού και εκεί από το 1996 μέχρι την 31 Οκτωβρίου φέτος όσοι διακινούνται από τα Σπάτα πληρώνουν επιβάρυνση 12 ευρώ για πτήσεις εσωτερικού και 22 για πτήσεις εξωτερικού. Από Νοέμβριο η συγκεκριμένη χρέωση θα γίνει 3 ευρώ.
Η δικαίωση για τον Ιδρυτή της ΝΔ έρχεται τον καιρό αυτό (και πολλά χρόνια μετά από την ημέρα που το είπε), αφού εκείνο το “Η χώρα μετεβλήθη σε ένα ατέλειωτο φρενοκομείο” βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ τώρα, στις μέρες μας.
.
Μια μικρή ανασκόπηση της κατάστασης:
1. δεν έφτανε η ατυχία η χώρα να έχει Κυβέρνηση που δεν τραβάει, έχει και αντιπολιτεύσεις που θα μπορούσαν να κάνουν πολλά αλλά αναμένουν την κυβέρνηση να πέσει σαν ώριμο σύκο, μιλώντας για πολιτικές που δε συμβαδίζουν με τη διεθνή πραγματικότητα και ασκώντας ανέξοδη κριτική που είναι πιο light και από το γάλα με 0% λιπαρά (με συνέπεια να χάνεται πολύτιμος χρόνος και ο τόπος να βουλιάζει).
.
2. έχει ένα κόμμα στο οποίο βουλευτής προκαλεί τον πρόεδρό του να τη διαγράψει, αυτός δεν το κάνει, και πλέον μιλάνε με εξώδικα. Τόσο καλά για κόμμα που εδώ και 1,5 χρόνο βλέπει την Κ.Ο, του να αποσυντίθεται!
Τον ένα μήνα στην Διοίκηση του Δήμου Αλεξάνδρειας έκλεισαν την Τετάρτη που μας πέρασε η δημοτική παράταξη “Ώρα Ευθύνης” και ο Δήμαρχος Παναγιώτης Γκυρίνης.
.
Η παράταξη – κατά γενική ομολογία – επελέγη από τους δημότες λόγω και του κυρίαρχου συνθήματός της κατά την προεκλογική περίοδο του Μαΐου του 2014, που έκανε λόγο για ριζική και συνολική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του ΟΤΑ που ονομάζεται “Δήμος Αλεξάνδρειας”, με ταυτόχρονη δημοσιοποίηση όλων των καταστάσεων που πιθανόν να ζημίωσαν το Δήμο (αλλά και το σύνολο των Δήμων που συνέστησαν το 2010 τον ενιαίο πλέον Δήμο Αλεξάνδρειας).
.
Την εποχή που τα πάντα είναι θέμα χρόνου – του χρόνου που τρέχει αμείλικτος για άπαντες, δεν υπάρχει χρόνος προσαρμογής ή η λεγόμενη “περίοδος χάριτος”.
Τα παρακάτω είπαμε να τα αναφέρουμε με αφορμή όσα δημοσίευσε η ΔΟΕ αλλά και τη σημερινή ημέρα, την “Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία”.
.
Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) το 48% των ανθρώπων σε συντάξιμη ηλικία (παγκοσμίως) δεν λαμβάνουν καμιά σύνταξη ενώ για το 52% που λαμβάνει τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά.
Ειδικά δε στην Ευρώπη, οι πολιτικές λιτότητας που ακολουθούνται έχουν επιφέρει τη μείωση των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων, οδηγώντας τους συνταξιούχους σε καταστάσεις φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού.
.
Στη χώρα μας, μετά από το μπαράζ των Μνημονίων τα πράγματα δεν είναι καλύτερα:
Η κατάσταση στην Τ.Α. δεν είναι και η καλύτερη. Αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αφού πέραν όλων έχουν κοπεί πόροι και έχουν δοθεί επιπλέον αρμοδιότητες στους Δήμους (χωρίς αυτές να… συνοδεύονται από τα αντίστοιχα κονδύλια).
.
Αυτό όμως που έγινε με τις παιδικές χαρές των Δήμων, από το 2009 και έπειτα, είναι ανεπανάληπτο. Από το 2009 και μετά ήταν όλοι τους ενήμεροι για τις παιδικές χαρές. Από τότε υπήρχε απόφαση που καθόριζε τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές για την κατασκευή και τη λειτουργία των παιδικών χαρών των ΟΤΑ.
.
Όσοι ασχολήθηκαν με την Τ.Α. την περίοδο 2009-2014 είναι είτε στο σπίτι τους (μετά τις εκλογές του Μαΐου) είτε επανεκλέχτηκαν και παραμένουν στα Δημαρχεία διαμαρτυρόμενοι για “τα στενά χρονικά περιθώρια” που είχαν το καλοκαίρι. Στο μεταξύ όμως, από το 2009 και μετά δεν ήταν λίγες οι παιδικές χαρές που κατασκευάστηκαν (ή ανακατασκευάστηκαν) και σήμερα κρίνονται ως ακατάλληλες για χρήση από τα παιδάκια. Σε κάθε περίπτωση,
Τα …σαράντα τους γιορτάζουν την εποχή αυτή τα δυο κόμματα που διαμοιράστηκαν την εξουσία από το 1974 και έπειτα. Πως τα βρίσκουμε τα κόμματα αυτά, με 2 κουβέντες;
* Το ΠΑΣΟΚ είναι στη γωνία, με ποσοστά που πλέον θυμίζουν 1974 – σε ρόλο μικρού εταίρου και με τον αρχηγό του να προσπαθεί να πείσει πως όλα γίνονται για το καλό του τόπου και πως αν δεν ήταν αυτός θα κατέρρεε το σύμπαν. Το κόμμα-κίνημα έχει πιάσει τα δεξιά όρια του κέντρου, έχει πολλούς αστέρες της πολιτικής που πάνε αδιάβαστοι και ψηφίζουν ό,τι νά ΄ναι, ακόμη περισσότερους που έχουν επιδοθεί χρόνια τώρα σε αποτιμήσεις και όχι σε εξεύρεση λύσεων και με μια ιδιάζουσα αίσθηση του “σοσιαλισμού”, τον “σοσιαλισμό αλά γκρέκα” (στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν επίσης τη δική τους άποψη για τον “σοσιαλισμό” – και με πολλούς σώγαμπρους να τη διαμορφώνουν εσχάτως – την οποία αναμένεται να δούμε οσονούπω!).
* Η ΝΔ είναι μεν στο προσκήνιο, σωμένη από την “εκλογική οργή” των Ελλήνων στις εκλογές, όμως αυτό γίνεται απλά και μόνο επειδή στον “χώρο της” δεν υπάρχει κάποιος άλλος που να αρθρώνει σοβαρό πολιτικό λόγο. Φυσικά το 2012 βγήκε λιγότερο λαβωμένη από το ΠΑΣΟΚ.
Αυτά μόνο στην Ελλάδα.
Λες και το Κράτος ή οι Δήμοι καταστρέφονται ή καταλύονται όταν αλλάξει Κυβέρνηση (ή Δήμαρχος) και θα πρέπει να μηδενίζονται τα πάντα και να ξεκινούν από την αρχή.
.
Κρίθηκε λοιπόν σκόπιμο να εκδοθεί στις 15 Σεπτεμβρίου εγκύκλιος από το ΥΠΕΣ που θα λέει τι;;; Ότι οι αριθμοί πρωτοκόλλου των αποφάσεων των συλλογικών και μονομελών οργάνων των Δήμων συνεχίζουν και μετά την 1η Σεπτεμβρίου του 2014, ημερομηνία κατά την οποία εγκαταστάθηκαν οι νέες δημοτικές αρχές…
.
Δεν μπορεί να το έκαναν μόνοι τους στο ΥΠΕΣ, όλο και κανά τσακάλι θα τους έστειλε ερώτημα (ίσως και κατόπιν εντολής νεοεκλεγέντα που θα θέλει να αλλάξει ακόμη και τη χρονιά και να γράφουν στις αποφάσεις “απόφαση 001 της α΄χρονιάς του πολυχρονεμένου).
Τα πενηντάχρονα ενός γάμου είναι πάντοτε μια καλή ευκαιρία για γλέντι. Άλλωστε, το “χρυσό” έχει και αυτό την αίγλη του και η ευχή όλων είναι τα 50 να γίνουν 60, 80 ή 100.
.
Τι γίνεται όμως σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (με τα κουτσά και τα στραβά της!) όταν στα 50χρονα του γάμου ενός έκπτωτου μονάρχη εμφανίζονται από το πουθενά θρόνοι που έχουν πάνω τους εθνόσημα, παπάδες που ευλογούν τους “βασιλείς” και ανοίγουν κατ’ εξαίρεση εκκλησίες και φυσικά ένας ολάκερος συρφετός που τρέχει από πίσω για να προβληθεί από τα γνωστά διαπλεκόμενα (και καταχρεωμένα στους πάντες) ΜΜΕ και να διατυμπανίσει παλιές φιλίες και σχέσεις που δεν ξεχνιούνται;
.
Όσο για τις προσπάθειες “αναβάπτισης” πρωταγωνιστών θλιβερών στιγμών της Ελληνικής Ιστορίας; Αυτές μακάρι να μείνουν προσπάθειες, αφού η Ιστορία έχει μεν καταγράψει τη δράση της αλλά στην εποχή που ζούμε, το μαύρο μπορεί να γίνει γκρι ή άσπρο σε χρόνο dt.
Ένα από τα κακά των πολιτικών στην Ελλάδα είναι ότι θεωρούν το πόστο τους – όποιο κι αν είναι αυτό – βιλαέτι τους.
Ειδικά δε με τα υπουργικά “βιλαέτια”, το κακό έχει παραγίνει. Ο καθείς θέλει να αφήσει τη… σφραγίδα του, λες και είναι υποχρεωμένος από το νόμο να το κάνει ή λες και θα πρέπει ντε και καλά το Πανελλήνιο να τον θυμάται και να τον μνημονεύει επί δεκαετίες για το τεράστιο έργο που (υποτίθεται) πως προσέφερε κατά τη διάρκεια της σύντομης ή μακροχρόνιας θητείας του.
.
Έτσι, ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος ανατρέπει τα πάντα (στο βωμό της σφραγίδας που επιδιώκει να αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές), ακόμη και όταν αυτά τα πάντα που βρήκε είναι υποτυπωδώς στραμμένα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και φέρνει το χάος, εκεί που όλα υποτίθεται πως έχουν μπει σε μια πορεία. Φυσικά στο τέλος το μάρμαρο λόγω των συνεχών αλλαγών το πληρώνει ο κόσμος.
.
Προφανώς η πλειοψηφία τους κάνει πως δεν έχει ακουστά αυτό που ονομάζεται “μακροχρόνιος προγραμματισμός”…
Δεν αποφύγαμε την τηλεοπτική εικόνα που για πολλούς έχει κάτι το εφιαλτικό: την κοσμοκράτειρα και… ευρωκράτειρα Μέρκελ να χειροκροτεί γκολ της Γερμανίας. Φυσικά δικαιολογημένα. (…)
Ήταν ένα θαυμάσιο Μουντιάλ, με έντονες συγκινήσεις, μεγάλα παιχνίδια, αλλά όχι και μεγάλες ομάδες. Η Γερμανία πολύ καλή, ξεχώρισε μέσα σε ένα σύνολο μετρίων. Ήταν το ψηλό παιδί της τάξης που ρίχνει δυο κεφάλια στους συμμαθητές του και ξεχωρίζει. Ομάδα μεθοδική, πλήρης, με «βαθύ» ρόστερ. Μια ομάδα… ομάδα, αλλά όχι μεγάλη. (…)
Το «Μουντιάλ της φαβέλας» είχε πολύ δάκρυ στους αγωνιστικούς χώρους, στις κερκίδες, αλλά και στις παραγκογειτονιές. Δάκρυα συγκινήσεων και δάκρυα από δακρυγόνα και το ξύλο. (…)
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
Στη Γερμανία ένα εκ των δυο σωμάτων που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε (για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας) τη θέσπιση κατώτατου ωρομισθίου 8,50 ευρώ. Η πρόταση για την υιοθέτηση ενός τέτοιου νόμου ήταν των εταίρων της Δωροθέας και ψηφίστηκε από 535 εκ των 601 ψηφισάντων.
.
Εν ολίγοις: από το 2015, αν εγκριθεί ο νόμος και από το δεύτερο Σώμα του Κοινοβουλίου, ένας εργαζόμενος στη Γερμανία θα παίρνει 8,5 ευρώ την ώρα, δηλαδή, με 40ωρη εργασία θα λαμβάνει 1360 ευρώ το μήνα το λιγότερο.
.
Μήπως τελικά το πρόβλημα στην οικονομία δεν είναι και τόσο οι μισθοί και τα ημερομίσθια (όπως μας λένε αυτοί που θέλουν να την κάνουν “ανταγωνιστική” και έχουν ξεσκιστεί στις περικοπές μισθών) αλλά ο τρόπος που είναι δομημένη;;
Νούμερα. Εντός ή εκτός εισαγωγικών, αυτό που πλέον τους ενδιαφέρει (και δεν διστάζουν να το ομολογήσουν δημοσίως) είναι …νούμερα.
Δυο, συγκεκριμένα: το 180 οι μεν, το 121 οι δε.
Οι πρώτοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν πρόκειται να ξαναέχουν την αποδοχή που είχαν, είτε στο πρόσφατο είτε στο απώτερο παρελθόν. Και τρέχουν να σωθούν
Οι δε γνωρίζουν πως έχουν πιάσει ταβάνι και αγωνίζονται να αποσείσουν το “μικρό” τους παρελθόν και να μετεξελιχθούν σε “μεγάλους”, ανοίγοντας πόρτες διεύρυνσης μήπως και ξεκολλήσουν.
Όπως και να ‘χει, ούτε οι μεν ούτε οι δε ασχολούνται με τους πραγματικούς αριθμούς που λένε την πικρή αλήθεια, που δείχνουν την πραγματική εικόνα μιας χώρας που είναι στη γωνία και στο έλεος των εντός και εκτός των τειχών της “σωτήρων”…
Και τι δεν γίνεται σήμερα – που για μια ακόμη Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά (όχι όλα, αυτά που πραγματικά αντέχουν να μένουν ανοιχτά 7 μέρες την εβδομάδα – δηλαδή τα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές αλυσίδες που μπορούν, γιατί οι μικρές και οι οικογενειακές επιχειρήσεις είτε δεν μπορούν είτε θα πρέπει να παίξουν πολλά για να μείνουν ανοιχτά).
.
Ένας πραγματικός πόλεμος γίνεται, αφού όπως είχαμε αναφέρει πριν από τουλάχιστον 2 χρόνια η Κερκόπορτα για την κατάργηση των κανόνων ήταν εκείνο το “πιλοτικό άνοιγμα καταστημάτων 3-4 Κυριακές το χρόνο, πέραν των …καθιερωμένων Κυριακών γύρω από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά”.
Πόσο πιλοτικό ήταν εκείνο το άνοιγμα φαίνεται τώρα!
.
Ο πόλεμος, στον οποίο αναφερόμαστε, έχει να κάνει με τις προσφορές που γίνονται προς τους καταναλωτές για να πάνε να ψωνίσουν τις Κυριακές. Όχι bonus για ψώνια την Κυριακή, όχι εκπτώσεις (που φυσικά δεν ονομάζονται έτσι) για ψώνια την Κυριακή, όχι πόντοι στις πιστωτικές, και τι δεν τάζουν στον απένταρο καταναλωτή!!!