Μετακένωση (η) [1805] {-ης κ. -ώσεως | -ώσεις, -ώσεων}
.
1. (κυριολ.) η μεταφορά υγρού από ένα δοχείο σε άλλο ΣΥΝ. μετάγγιση
2. (συνήθως μτφ) η μετάδοση σε άλλο τόπο ή πρόσωπο ιδεών γνώσεων κλπ: η ~ της ανθρωπιστικής παιδείας στους Δυτικοευρωπαίους από τους Έλληνες. – μετακενώνω ρ.
[ΕΤΥΜ.: <μτγν. μετακενῶ (-όω) < μετά + κενῶ < κενός. Το ουσιαστικό πρωτοαπαντά στον Αδ. Κοραή. ]
.
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1082
Στόμφος (ο) χωρίς πληθυντικό
1. ο επιτηδευμένος λόγος, η επιλογή εντυπωσιακών λέξεων, φράσεων κλπ, το πομπώδες ύφος στην ομιλία για λόγους επιδείξεως ή για καυχησιολογία: μιλούσε με ~ και έπαρση για τα επιτεύγματά του || απαγγέλλει με ~
ΣΥΝ.: μεγαλοστομία, μεγαληγορία, φανφαρονισμός ΑΝΤ.: λιτότητα, φυσικότητα (ύφους, λόγου).
2. (γενικότ.) η υπερβολή στην έκφραση, η χρήση πομπωδών και επιτηδευμένων μέσων έκφρασης: είναι κακός ηθοποιός, παίζει παλιομοδίτικα, με πολύ ~. ΑΝΤ. Φυσικότητα
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1659
Επιτηδευμένος, -η, -ο: αυτός που στερείται φυσικότητας, προσποιητός: ~ ύφος, τρόποι
ΣΥΝ. εξεζητημένος, φτιαχτός
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 660
Κεχηνώς, -υία, -ός
(κεχην-ότος, -ότα | -ότες (ούδ. -ότα), -ότων) (αρχαιπρ. Κυρ. Στο αρσ) αυτός που χάσκει, που έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη: κοίταζε κεχηνώς
ΣΥΝ. Κατάπληκτος – κεχηνότως επίρρ.
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 887