Κατηγορία: Ελλάδα

Σε δυνατό παιχνίδι πόκερ (που όμως, μόνο παιχνίδι δεν είναι…) εξελίσσεται το θέμα με την απέλαση Ρώσων διπλωματών από τη χώρα μας.

Όλη η ιστορία ξεκίνησε, σύμφωνα με όσα αναφέρει η αθηναϊκή εφημερίδα “Καθημερινή”, όταν η χώρα μας αποφάσισε να προχωρήσει στην απέλαση δύο Ρώσων διπλωματών αλλά και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα άλλων δύο. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα και άλλων εφημερίδων και ειδησεογραφικών ιστότοπων, η Ελλάδα καταγγέλλει στην ουσία με τον τρόπο αυτό προσπάθεια παρέμβασης της Μόσχας σε εθνικά θέματα ενώ υπονοείται ότι οι δυο που θα απελαθούν δεν ασχολούνταν και τόσο με διπλωματικά θέματα.

Ξεκινά για τη χώρα μας η εποχή των μεταμνημονιακών… μνημονίων, αφού μετά από το eurogroup της 21ης Ιουνίου του 2018 και τις δηλώσεις του επικεφαλής του Eurogroup Μάριο Σεντένο βγαίνουν 5-6 συμπεράσματα που δείχνουν ποια ακριβώς αποφασίστηκε να είναι η πορεία της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες:

1) οι “θεσμοί” (τρόικα, δανειστές – πείτε τους όπως θέλετε) θεωρούν ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, άρα δεν χρειάζεται να κάνουν καμιά παρέμβαση.
2) συμφωνήθηκε 10ετής επέκταση στα δάνεια του EFSF
3) συμφωνήθηκε 10ετής επιμήκυνση των επιτοκίων
4) το ΔΝΤ μένει στο “παιχνίδι”

Στην υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των Σκοπίων (πρώην ΠΓΔΜ και μελλοντική Βόρεια… “Μακεδονία”) προχώρησαν το μεσημέρι της Κυριακής 17 Ιουνίου οι υπουργοί των Εξωτερικών Κοτζιάς και Ντιμιτρώφ.

Η υπογραφή της συμφωνίας – που συνυπογράφηκε και από τον Νίμιτς κι έχει άλλο χαρακτήρα και παράγει αποτελέσματα από την πρώτη στιγμή – έγινε στο χωριό Ψαράδες, στις Πρέσπες.

Όμως από την πρώτη ώρα τα όργανα ξεκίνησαν, πριν καν υπογραφεί η συμφωνία: ο ίδιος ο πρωθυπουργός της γείτονος, αναφερόμενος στους κατοίκους της χώρας του, τους χαρακτήρισε “Μακεδόνες” (σκέτο), ενώ σε ανάρτησή του που ανέβασε την ώρα που πήγαινε – μέσα από το σκάφος – έκανε αναφορά σε “μακεδονικές” επιτυχίες.

Βρήκαν λέει συμφωνία για το θέμα της ονομασίας της χώρας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας. Με μια βιασύνη απίστευτη και με κάτι συμπτώσεις τραγικές, που θα τις δούμε στη συνέχεια.

Δυο κουβέντες απλές, έτσι όπως τις αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι:

Δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με τη Σουηδία, ούτε με την Ελβετία, ούτε με την Ισλανδία.

Έχουμε να κάνουμε με μια χώρα:

Ονόματα πάνε και έρχονται, ζητήματα πάνε να λυθούν και στην πορεία περιπλέκονται, ασφυκτικές πιέσεις ασκούνται σε όλες τις πλευρές για να λυθεί ένα θέμα που βασανίζει (πραγματικά) το νότιο τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου. Που όμως δεν θα πρέπει να λυθεί “ελαφρά τη καρδία”, απλά επειδή κάποιοι πιέζουν να λυθεί!

Δυστυχώς όμως όλα όσα σχετίζονται με τον όνομα της γειτονικής χώρας κινούνται έχοντας στο βασικό τους κορμό έναν όρο: “Μακεδονία”. Μέγα λάθος, γιατί το “Μακεδονία” – με οποιονδήποτε προσδιορισμό κι αν συνοδευτεί ή με οποιεσδήποτε εγγυήσεις κι να δοθούν (πέραν του ότι δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα)- σε κάθε “εκδοχή” του ενέχει μελλοντικούς κινδύνους για τη χώρα μας.

Στην τοπική κοινότητα Επισκοπής Νάουσας θα πραγματοποιηθούν, την Κυριακή 20 Μαΐου 2018, οι κεντρικής εκδηλώσεις μνήμης της Π.Ε Ημαθίας για την Ποντιακή Γενοκτονία.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων

Κυριακή 20 Μαΐου

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν Αγίου Ελευθερίου Επισκοπής Νάουσας, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ.

10 το πρωί: Τέλεση μνημοσύνου και ομιλία εντός του Ναού από τον Βασίλειο Δημητριάδη, υποψήφιο διδάκτορα Ιστορίας του Α.Π.Θ.

Είναι αξιοπερίεργο γιατί ακόμη οι δικοί μας κάθονται και ασχολούνται με τόση θέρμη με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, όταν το ζήτημα έχει λυθεί ιστορικά (και δεν αναφερόμαστε στις ψευτοιστορίες των γειτόνων, που τις καλλιεργούν εντατικά τα τελευταία 70 χρόνια). Τα παιδιά στα βόρεια δεν έχουν σχέση ούτε κατ’ ελάχιστον με τον Μεγαλέξανδρο και τους αρχαίους Μακεδόνες. Αυτά τα είπαμε.

Ας αφήσουν λοιπόν οι δικοί μας κατά μέρος τις γελοιότητες με τα erga omnes και τα υπόλοιπα τέτοια μεγαλόσχημα λατινικά της διπλωματίας, ας αγνοήσουν τα καραγκιοζιλίκια για σύνθετες ονομασίες (αλλά σε μια λέξη, όλο μαζί). Και ας σταματήσουμε επιτέλους να μιλάμε για συνταγματικές εγγυήσεις όσον αφορά το όνομα. Γιατί είναι γνωστό σε όλους τι συμβαίνει με τα Συντάγματα, σε κάθε χώρα του κόσμου: αν υπάρχει η “κατάλληλη” πλειοψηφία στα Κοινοβούλια, το Σύνταγμα της κάθε χώρας γίνεται λάστιχο!

Όποτε μιλάμε για το μέλλον της χώρας, θα ήταν φρόνιμο και σίγουρα πιο έντιμο να μιλάνε όλοι με ανοιχτά χαρτιά και με τη δέουσα σοβαρότητα.

Η χώρα, με βάση όσα έχουμε δει και ακούσει όλα αυτά τα χρόνια (από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου), δεν πρόκειται να ξεφύγει από τον σφιχτό εναγκαλισμό των “δανειστών” της. Αγκαλίτσα θα πηγαίνουμε. Αν θέλετε να το κάνουμε και λίγο πιο… hard, καροτσάκι θα μας πηγαίνουν για τα επόμενα 50 χρόνια, τουλάχιστον.

Δεν θα ξεφύγουμε από την κατάσταση αυτή παρά μόνο αν αποφασίσουν οι ίδιοι οι… “σωτήρες” μας να εγκαταλείψουν την επιχείρηση της “σωτηρίας” (ή αν εμείς διαπραγματευτούμε καλύτερους όρους – πράγμα που δεν θα το δεχθούν ποτέ!) ή αν εμείς το πάρουμε απόφαση κάποια μέρα και προχωρήσουμε συνειδητά και συντεταγμένα σε ευθεία και βαθιά ρήξη – μια και καλή, γιατί πισωγυρίσματα δεν θα έχει.

Η ανακοίνωση του ΓΕΑ για την πτώση του μαχητικού στη Σκύρο αναφέρει τα ακόλουθα:

“Την Πέμπτη 12 Απριλίου 2018 και ώρα 12:15, μονοθέσιο αεροσκάφος M2000-5 της 114ΠΜ/331Μ, στη φάση προσέγγισης για προσγείωση μετά ολοκλήρωση επιχειρησιακής αποστολής και σε απόσταση εννέα (9) ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Νήσου Σκύρου, προσέκρουσε στη θάλασσα με συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτη του αεροσκάφους Σμηναγού (Ι) Γεώργιου Μπαλταδώρου.

Συγκροτήθηκε αρμόδια επιτροπή για την διερεύνηση του δυστυχήματος.”

Κάποια στιγμή θα πρέπει σε αυτή τη χώρα να αρχίσουμε να κοιτάμε τον διεθνή περίγυρο, το πως διαμορφώνεται και κινείται, να ελέγχουμε τις συγκυρίες και το λεγόμενο momentum.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε με ευχολόγια, με εικασίες. Και να προωθήσουμε τα δικά μας “θέλω”, γιατί στην ουσία αποτελούν τις μόνες προτάσεις που οδηγούν στην σταθερότητα της περιοχής που βρισκόμαστε.
Χωρίς υποχωρητικότητα, αλλά με ξεκάθαρη φωνή και στο πλαίσιο των διπλωματικών ελιγμών που δεν θα αλλάζουν τη γενικότερη κατεύθυνση κάθε εξάμηνο ή κάθε τέσσερα χρόνια.
Ακούγοντας με προσοχή τους διπλωμάτες μας – όπως κάνουν σε όλες τις σοβαρές χώρες, αφήνοντάς τους να κάνουν τη δουλειά τους (που τη γνωρίζουν άριστα), χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις…