Κατηγορία: Τσίπρας

Μέσα σε όλα (eurogroup, σύνοδο κορυφής, Γερμανικές αντιστάσεις και αμφισβητήσεις, Βαρουφάκη-σταρ, ονομασία της Επιτροπείας κλπ κλπ) υπάρχει και κάτι εξίσου σημαντικό: η εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας!
Θα πρέπει να εκλεγεί άμεσα ενώ η Κυβέρνηση αναμένεται να κάνει γνωστό τον υποψήφιο που θα προτείνει το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα.

Ονόματα πολλά, με φαβορί το πρώτο-πρώτο: του Επιτρόπου Δημ. Αβραμόπουλου.
Με δεδομένη και την κατάσταση στην Ευρώπη (ανακοίνωση ΕΛΚ και τη θέση του προέδρου της Κομισιόν – που θέλει να μείνει ο Αβραμόπουλος στην Επιτροπή), τα ποσοστά αποδοχής στην Ελλάδα (45,4% δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ τελευταία δημοσκόπηση) αλλά και τα προβλήματα στη ΝΔ, η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου είναι ό,τι πρέπει για να αναδειχθεί – εκτός σοβαρού απροόπτου που θα στείλει τη χώρα εκτός ευρωζώνης – ο Αλέξης σε πραγματικό κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού στην Ελλάδα για αρκετό καιρό…

“Από το χεράκι και στη Δωροθέα” ή πάνε χέρι-χέρι για να της πουν τίποτε;;
Άγνωστο, αν και η σημερινή υποδοχή (τουλάχιστον αυτή μπροστά στα ΜΜΕ) χαρακτηρίστηκε ως “θερμή” – παρά τα όσα είπε ο Γιούνκερ και άλλοι αξιωματούχοι της ΕΕ τις τελευταίες ημέρες.

Φυσικά θα έχουν να συζητήσουν και το θέμα Αβραμόπουλου, αφού αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας η πιθανή αποχώρησή του από την Επιτροπή θα χαλάσει την υφιστάμενη ισορροπία (π.χ. τις αριθμητικές σχέσεις στην Επιτροπή μεταξύ δεξιών-αριστερών, ανδρών-γυναικών, ή θα φέρει καραμπόλες αφού αν γυρίσει ο Αβραμόπουλος τότε δύσκολα το ευρωπαϊκό κατεστημένο να δεχθεί Επίτροπο Μετανάστευσης που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ).
Ίδωμεν!

“Θέλω να το πω ανοιχτά, είδα με φρίκη ότι η Ελλάδα εγκατέλειψε σήμερα την κοινή θέση της ΕΕ για την Ρωσία. Πραγματικά εξεπλάγην” δήλωσε για το “σπάσιμο” της κοινής γραμμής στο θέμα του Ουκρανικού ζητήματος και των κυρώσεων στη Ρωσία ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.
Έφαγε φρίκη δηλαδή, που λένε και οι νεώτεροι!

Τη φρίκη όμως που τρώει αυτή η χώρα λόγω των κάθε είδους “κοινών γραμμών” προφανώς δεν τη λογαριάζει ο Σούλτς και η παρέα του.
Τόσα χρόνια – ειδικά από το 1996-1997 και μετά (με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, συγκυβερνήσεις, υπηρεσιακές κλπ) η χώρα, σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντά της, υποκύπτει και είναι ένας κανονικότατος “yes men”.