Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό η 22α Μαρτίου και είναι ίσως από τις ημέρες που θα πρέπει να έχουμε στο νου μας συνεχώς.

.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια – είτε “πειράματα”, είτε κανονική προσπάθεια, να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, η πηγή της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Σε κάποιες χώρες τα κατάφεραν, σε κάποιες άλλες όχι, ενώ σε ορισμένες άλλες – ΟΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ – η συζήτηση έχει αρχίσει και υπάρχουν πολλές ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η διαχείριση θα περάσει σε έλεγχο ιδιωτών. Μέγα λάθος και επικίνδυνη εξέλιξη (αν πραγματοποιηθεί η όποια ιδιωτικοποίηση), γιατί το νερό είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να υπόκειται αποκλειστικά και μόνο στο έλεγχο του κράτους ή της Τ.Α.. Κανενός άλλου!

Η ημέρα του νερού καθιερώθηκε το 1992, στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που είχε γίνει τη χρονιά εκείνη στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας. Τη σχετική απόφαση για τον ορισμό της σημερινής μέρας ως “Παγκόσμιας Ημέρας για το Νερό” πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Δεκέμβριο του 1992.

Πολλά ακούγονται εδώ και 2 ημέρες για την απόφαση της Μαρίας Βουλγαροπούλου, συμβούλου εκλεγμένης με το ψηφοδέλτιο του Μπάμπη Γκιόνογλου το 2010, να κατέλθει τελικά στις εκλογές του Μαΐου με το ψηφοδέλτιο του νυν δημάρχου Φώτη Δημητριάδη. Το “πολλά” σημαίνει και επικριτικά σχόλια αλλά και σχόλια που επικροτούν την απόφασή της αυτή. Η απόφαση όμως αυτή έχει δυο σκέλη που θα πρέπει, έστω και επιδερμικά, να τα δούμε λιγάκι.
Το πρώτο σκέλος είναι το προσωπικό, για το οποίο οφείλουμε να επισημάνουμε κάτι: η απόφαση ενός εκάστου για το που θα πάει, με ποιο ψηφοδέλτιο θα κατέβει στις εκλογές ή τι θα ψηφίσει είναι αποκλειστικά προσωπική του υπόθεση και δεν έχει ουδείς το δικαίωμα να πει οτιδήποτε. Ουδείς! Όποιος λέει τέτοια μπορεί άνετα να πάει μέχρι τη Βόρεια Κορέα, να ζήσει εκεί αγκαλίτσα με τον Κιμ Γιογκ Ουν και την υπόλοιπη παρέα του (ή αν δεν μπορεί τα μακρινά ταξίδια, ας πεταχτεί μέχρι τους ναζί της Ουκρανίας, που πέφτει πιο κοντά). Οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμες.
Το πολιτικό όμως μέρος είναι τελείως διαφορετικό.

Παλαβά πράγματα με αυτή την ιστορία που θέλει όσους είναι σήμερα στον ΟΓΑ να ενταχθούν υποχρεωτικά στον ΟΑΕΕ.

Ορθώς 30 βουλευτές ζητούν να ξαναρίξει το υπουργείο μια ματιά στο θέμα, γιατί έχει πολλές ασάφειες αλλά και πάρα πολλές αδικίες. Και στο κάτω-κάτω, αν δούμε λίγο καθαρά το θέμα του πληθυσμιακού κριτηρίου, τι διαφορά μπορεί να κάνει π.χ. στον τζίρο και στην κίνηση ενός καφενείου αν στο χωριό ζουν 2050 ή 2500 και όχι 2000 κάτοικοι; Θα πάει ο τζίρος του καφετζή στα …ουράνια;;;

Αν και το πραγματικό ερώτημα, είναι αλλού (μετά από τόσα που έχουν γίνει και έχουμε δει εντός Κοινοβουλίου): είναι ικανοί και αποφασισμένοι να στηρίξουν την άποψή τους ή πάλι θα γίνει κυβίσθηση;;

Αρχίζει και επιβεβαιώνεται – όσο περνάει ο καιρός (αλλά θα επιβεβαιώνεται ακόμη περισσότερο όσο πλησιάζουμε στις εκλογές) – αυτό που σας είχαμε πει από τον προηγούμενο Νοέμβριο: ότι στο φετινό ΤΟΠΙΚΟ πολιτικό σκηνικό θα δούμε ανατροπές που δεν θα τις φανταζόμασταν λίγους μήνες νωρίτερα.
Ορισμένες είναι ήδη γνωστές – άλλωστε δελτία τύπου πάνε και έρχονται (και αυτό θα γίνεται πλέον ανά τακτά χρονικά διαστήματα).
Οι ανατροπές που θα πρέπει να περιμένουμε (πέραν των ήδη γνωστών, χθες ή σήμερα) ΙΣΩΣ και να ξεκινήσουν το βράδυ στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Και θα είναι σε πολύ… “υψηλά” κλιμάκια.

Και να θυμάστε: η πληροφόρηση που έχει η “Περισκόπηση” είναι πάντα καλή και τριπλοτσεκαρισμένη!

σημείωση: οι διάφοροι “καλοθελητές” ας μην αρχίσουν τα τηλεφωνήματα και τις ερωτήσεις. Ας μάθουν λίγο τα περί καρτερίας. Κάθε πράγμα στην ώρα του.

Καλή η ενέργεια να μπει μια αλυσίδα στην είσοδο που οδηγεί στο χώρο μπροστά στο ΠΠΚ της Αλεξάνδρειας. Ο χώρος είχε καταντήσει parking καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, αφού διάφοροι που δεν έχουν κάποια δουλειά στο ΠΠΚ – χωρίς να σκέφτονται τίποτε και με χαρακτηριστική αυθάδεια και αλαζονεία – άφηναν το αυτοκίνητό τους εκεί.
Δεν είναι μόνο το θέμα του παρακαρίσματος. Για να διαμορφωθεί ο συγκεκριμένος χώρος δόθηκαν κάποια χρήματα (π.χ. για πλακάκια, τα οποία μπορεί να μην αντέχουν το βάρος ενός οχήματος λόγω των προδιαγραφών που έχουν).
Είπαμε και θα το ξαναπούμε: τα “μικρά” είναι που κάνουν τις μεγάλες διαφορές…

Την ώρα που τα …σοβαρά δελτία των 8 ή των 9 ασχολούνται επί ένα 40λεπτο σε καθημερινή βάση με το αεροπλάνο (που ακόμη αγνοείται) αλλά και την Κριμαία (η οποία αύριο ετοιμάζεται να διαβεί τον Ρουβίκωνα), στην Ελλάδα το υποτιθέμενο ατέλειωτο “αραβικό” παζάρι ακόμη συνεχίζεται.

Παζάρι με την Επιτροπεία. Παζάρι του οποίου την κατάληξη τη γνωρίζουμε. Και τη γνωρίζουμε επειδή το παιχνίδι είναι προβλέψιμο αλλά και επειδή είναι καταφανές ότι το παζάρεμα δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο παρά με τον χρόνο. Ίσως το μόνο το οποίο πραγματικά παζαρεύουν τις μέρες αυτές είναι το θέμα της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου της Eurobank. Όλα τα υπόλοιπα θα τα επιβάλλουν οι “δανειστές”.

Ο χρόνος όμως είναι σημαντικός. Γιατί μπροστά υπάρχουν εκλογές…

Δεν υπάρχει (ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει στο μέλλον) περίπτωση οι Γερμανοί να πληρώσουν οτιδήποτε στην Ελλάδα για πολεμικές αποζημιώσεις, όσο η Ελλάδα δεν διεκδικεί επίσημα.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μετά από όλα όσα έχουν ακουστεί το τελευταίο πενθήμερο – μετά και από την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου στη χώρα μας. Από αναρμοδιότητες μέχρι …ηθικές υπευθυνότητες ακούσαμε, από διάφορες πλευρές.
Οι Γερμανοί επιμένουν πως το θέμα έχει εξεταστεί διεξοδικά και πως δεν υπάρχει λόγος να ομιλεί οποιοσδήποτε για πολεμικές αποζημιώσεις.
Αν κάτι δεχθούν – κάτι!! –  αυτό θα είναι μια συζήτηση για το αναγκαστικό δάνειο (αυτό που πήραν οι αρχές κατοχής έχοντας το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδας), γιατί εκεί δεν μπορούν να κάνουν τίποτε απολύτως: μέχρι και ο Χίτλερ είχε αρχίσει να δίνει δόσεις και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ουδείς. Θα δώσουν και 5-6 δις, έτσι για τα μάτια του κόσμου και τέλος! Τόσο απλά, τόσο όμορφα. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει η βούληση για κάτι άλλο, είναι εμφανέστατο αυτό.
Να σημειωθεί πως η χώρα μας είναι η μόνη που δεν έχει λάβει οτιδήποτε, παρά τις τεράστιες ζημίες που υπέστη κατά τον Β’ Π.Π. και σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και σε υποδομές.

Ως “ένα χειροπιαστό μοναδικό επίτευγμα” χαρακτήρισε ο αντιπρόεδρος το πρωτογενές πλεόνασμα, μιλώντας στην 6η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Περιφερειών και Δήμων, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (ο Οργανισμός διαχείρισης του οποίου εσχάτως αποφασίστηκε να απαλλαγεί των χρεών του).

Τι να το κάνεις όμως ένα τέτοιο “χειροπιαστό μοναδικό επίτευγμα” όταν η κοινωνία έχει τιναχθεί στον αέρα και η οικονομία και το κράτος είναι δέσμιοι μιας κατάσταση που κανέναν δεν κάνει περήφανο και που θα διαρκέσει το λιγότερο μια πεντηκονταετία;;;;

Στην Ελλάδα βρίσκεται από χθες το Γερμανός Πρόεδρος Γ. Γκάουκ, ο οποίος σύμφωνα με το πρόγραμμα αναχωρεί σήμερα στις 18:00.

Τα της επίσκεψης τα αφήνουμε για μετά, όταν με το καλό φύγει. Πρώτα να τελειώσει το ταξίδι και ύστερα.

Όμως αυτά που δεν είναι να αφήσει κανείς είναι κάποια πράγματα που έπρεπε να λήξουν εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον από την επανένωση της Γερμανίας και έπειτα – όπως για παράδειγμα η αποπληρωμή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και η καταβολή πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα από τη Γερμανία.

Δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα χρέους της χώρας μας αν οι Γερμανοί πληρώσουν. Το χρέος (υποτίθεται πως) είναι κατά πολύ μεγαλύτερο.

Το πρόβλημα αλλού είναι: στο ότι οι Γερμανοί μας χρωστάνε! Και μάλιστα πολλά!! Απ΄την άλλη ζητούν και τα ρέστα (μέσα από πιέσεις για τα Μνημόνια, για την οικονομία, για απαλλαγές εταιριών που αποδεδειγμένα λάδωσαν, για .. για …για…).