Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

…πως μπορείς να κάνεις παζάρια ακόμη και με “δράκους” ή “ατσαλάκωτους” και “σκληρούς”.

Τελικά, το θέμα δεν είναι τι παρουσιάζεις. Είναι πως ακριβώς το παρουσιάζεις στο ευρύ κοινό.

Παράδειγμα επίκαιρο: η διαδήλωση που έγινε στην Αθήνα. Με τη χρήση, φυσικά, προσεκτικής φρασεολογίας μέσα από τα ΜΜΕ.

Όλα είναι θέαμα μάρκετιγνκ λοιπόν…

Ένα όμορφο ανοιξιάτικο απόγευμα το σημερινό στο Πλατύ. Ο καιρός ζέστανε λίγο, η φύση “αναγεννιέται” σιγά-σιγά, μπουμπούκια εμφανίζονται, τα δένδρα πρασινίζουν και τα πουλάκια κελαϊδάνε.

Και ξαφνικά, από το πουθενά, σου ΄ρχεται να προσκαλέσεις για καφέ στην αυλή σου ανθρώπους άγνωστους σε εσένα, από άλλα σημεία της Ημαθίας και της Κεντρικής Μακεδονίας, για να χαρούν μαζί σου την ηρεμία και όλα όσα μπορεί να προσφέρει ένα ανοιξιάτικο απόγευμα σε ένα χωριό στη μέση του μακεδονικού κάμπου.

Μόνο όμως αυτή την ηρεμία; Και μόνο αυτό το ανοιξιάτικο σκηνικό; Όχι, όχι μόνο αυτά! Γιατί θα ήθελες να τους τα προσφέρεις όλα αυτά, μαζί όμως με κάτι ακόμη: μαζί με το… προνόμιο να “απολαύσουν” ευωδιές που είχες καιρό να “απολαύσεις” και εσύ! Αγνώστους ανθρώπους που αποφάσισαν να επιτρέψουν να συνεχίσουμε για λίγο καιρό (αρχικά;;;) να “απολαμβάνουμε” αυτές τις ευωδιές – σε αντίθεση με αυτό που τους εισηγήθηκε ο Δήμος να κάνουν.

Αναμένει να δούμε αν υπάρξει και συνέχεια αύριο. Πάντως η κατάσταση είναι πραγματικά αφόρητη…

Η οικογενειοκρατία (ή αλλιώς νεποτισμός) δεν είναι τελικά Ελληνικό “προνόμιο”.

Όλοι – αν όχι όλοι, άντε οι περισσότεροι – μιλάμε για την οικογενειοκρατία στην Ελλάδα και για τις γνωστές καταστάσεις όπου ο μπαμπάς, η μάμα ή θείοι αφήνουν (μαζί με τα υπάρχοντα τους) μια θεσούλα στους υιούς, στις θυγατέρες τους ή στα ανήψια τους.

Στη συζήτηση μετά μπαίνουν και άλλες παράμετροι, όπως π.χ. το αν πραγματικά αξίζει ο γόνος ή ο συγγενής να ασκήσει εξουσία, γιατί μπορεί και να αξίζει. Σε κάποιες περιπτώσεις αξίζει. Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις – όπως και στο Χόλυγουντ – αν γίνει μια σύγκριση μεταξύ της πρώτης “έκδοσης” και του σήκουελ, πάντα κερδίζει είναι η πρώτη “έκδοση”.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις τελευταίες εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, δυο ονόματα είναι αυτά που παίζουν στις ειδήσεις αυτό τον καιρό:

Με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Η Ελλάδα ίσως να πέταξε την καλύτερη ευκαιρία της για συμφωνία επί του χρέους” βγήκε σήμερα με άρθρο του το Reuters.

Στο άρθρο υπάρχει και μια λέξη-έκφραση που “φοριέται” πολύ εσχάτως: “εμπιστοσύνη” (και η… απώλειά της).

Ας γίνουμε ολίγον κυνικοί:

το αν όντως υπήρξε τέτοια περίπτωση, ελέγχεται. Είναι γνωστό πλέον το τι γίνεται στη διεθνή σκηνή, οπότε καλό θα είναι από τα 500 που διαβάζουμε να κρατάμε πραγματικά τα 5 – και πολλά είναι.

Στο δια ταύτα; Την ευκαιρία για μια καλή (για εμάς) συμφωνία για το χρέος την έχουμε χάσει πολλές φορές, με κυριότερες τις 2-3 ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν την περίοδο 2009 – 2011.

Υπό τη σκιά όσων ανέφερε ο Βαρουφάκης για εκπλήρωση των υποχρεώσεών της χώρας “εις το διηνεκές” αλλά και όσων φέρεται να ζήτησε η Κριστίν για διενέργεια εμπεριστατωμένων ελέγχων (due diligence) από το ΔΝΤ, έχουμε και τα περίεργα που μας λένε οι εταίροι μας.

Η Φινλανδική κυβέρνηση (γνωστοί, γνωστοί – που λένε πράγματα όταν κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να το πουν) κυκλοφόρησε υπόμνημα που διέρρευσε στην εφημερίδα Helsingin Sanomat του Ελσίνκι και προειδοποιεί για “πολύ δύσκολες πολιτικές αποφάσεις” μέσα στην άνοιξη, ενώ αναμένει  η Αθήνα να στείλει χαμπέρια στο ΔΝΤ ότι θα δε θα μπορέσει να αποπληρώσει τη δόση της 12ης Μαΐου.

Εκπρόσωπος της Κομισιόν αρνείται, σε ερώτηση του πρακτορείου Tass, την ύπαρξη σχεδίων περί Grexit λέγοντας ότι “Ο νομικός μηχανισμός που να επιτρέπει την έξωση μιας χώρας από τη ζώνη του ευρώ δεν υπάρχει” και μένει σε αυτό!

Τα είπαμε: “μικρό καλάθι” και με μόνο γνώμονα τη χώρα. Γιατί κανείς Ρώσος, Αμερικάνος, Ευρωπαίος κλπ κλπ δεν πρόκειται να μας σώσει, αν δεν το κάνουμε από μόνοι μας και χωρίς ξεπουλήμα των πάντων!

Με συμφωνίες για την περίοδο 2015-2016, με δηλώσεις που είχαν πολλούς αποδέκτες (που ανησυχούν σφόδρα) αλλά χωρίς την “πολυπόθητη” -έστω και μερική – άρση του ρώσικου εμπάργκο στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα έκλεισε η συνάντηση Τσίπρα-Πούτιν.

Ο Ρώσος Πρόεδρος δεν… ενέδωσε και έτσι η Ελλάδα θα αντιμετωπιστεί όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (οι οποίες δεν δέχονται πλήγμα μόνο αυτές από το ρώσικο εμπάργκο αλλά έχουν επιβάλει και οι ίδιες μια σειρά από περιορισμούς στους Ρώσους).

Στο δια ταύτα και σε αυτά που βγήκαν από τη συνάντηση:

Στη Μόσχα πάει ο Τσίπρας και αυτό που αναμένει – ίσως να το μελετούν και οι Ρώσοι – είναι μια καλύτερη αντιμετώπιση της χώρας μας όσον αφορά το εμπάργκο.

Για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που έχει οδηγηθεί στα τάρταρα και δεν έχει βιομηχανική παραγωγή (ή αυτή που της απέμεινε ξηλώνεται σταδιακά για διάφορους λόγους), η άρση του εμπάργκο θα σημάνει αρκετά πράγματα για την Οικονομία της.

Ακούγεται δε πως και οι Ρώσοι, στο πλαίσιο του γενικότερου γεωπολιτικού τους πλάνου, σκέφτονται να προχωρήσουν σε μια «χαλάρωση» (για την Ελλάδα, την Κύπρο και στην Ουγγαρία).

Ας κρατήσουμε όμως μικρό καλάθι, ας αφήσουμε κατά μέρος τα πομπώδη και ας αναμένουμε τα αποτελέσματα της επίσκεψης στη χώρα του Πούτιν. Ο απολογισμός πάντοτε γίνεται μετά!

Τάξιμο τύπου …“All time classic”

Αλλά ούτε αυτή η ξένη έκφραση θα κάλυπτε πλήρως αυτό το απροσδιόριστο νήμα και τις εκατονταετείς διαβουλεύσεις που ξεκίνησαν πριν ακόμη οι αδελφοί Ράιτ κατακτήσουν τους αιθέρες και που συνδέει εκλογές, τοπικούς πολιτικούς (που έχουν στόχευση στην τοπική ή στην εθνική πολιτική σκηνή), αγροτοπατέρες, ιδιοκτήτες γης και κάτι περίεργους και απίθανους τύπους (στους οποίους θα αναφερθούμε άλλη στιγμή).

“All time classic” λοιπόν αυτή η ιστορία με το αεροδρόμιο που ολημερίς το τάζανε, το βράδυ επεκτεινόταν (για να γίνει κέντρο εκπαίδευσης).

Να δούμε, πόσα ακόμη χρόνια, πόσες ακόμη γενιές Ημαθιωτών ψηφοφόρων θα ακούνε για αυτό…;;;

Το ότι πολλοί στο εξωτερικό μιλούσαν για το ποιος είχε (και έχει ακόμη) κέρδος από τη… “σωτηρία” της Ελλάδας είναι γνωστό. Όσο γνωστό είναι επίσης το ότι πέραν των κορακιών-σπεκουλαδόρων της διεθνούς χρηματιστηριακής σκηνής καθαρό κέρδος είχαν οι οικονομίες και τα τραπεζικά ιδρύματα της Γερμανίας (πρωτίστως) και της Γαλλίας (δευτερευόντως).

Αυτό που δεν είναι και πολύ γνωστό αλλά αρχίζει να γίνεται γνωστό λόγω αλλαγής στάσης πολλών ευρωπαϊκών ΜΜΕ – που θέλουν να προλάβουν αντιδράσεις στις χώρες τους σε μια ενδεχόμενη «στραβή» – είναι το ότι οι απόψεις αυτές έχουν πλέον αρχίσει να δημοσιοποιούνται στην Ευρώπη.