Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας
Πολύς κόσμος στη παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου στην Αλεξάνδρεια. Και δεν αναφέρομαι στον κόσμο που συνέρρευσε στην οδό Βετσοπούλου για να παρακολουθήσει συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα που συμμετείχαν στην παρέλαση είτε με σχολεία είτε με συλλόγους είτε με τον στρατό. Αυτοί χειροκρότησαν όλους όσους συμμετείχαν, με τα ειδικά σχολεία και τον Στρατό να κερδίζουν επάξια τις πιο πολλές επευφημίες.
Πάντως όταν λέω πολύς κόσμος στα… “γνωστά” πρόσωπα αναφέρομαι, που απασχολούν ή θα απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον την τοπική επικαιρότητα. Αρκετοί ήταν επίσης οι λεγόμενοι προεκλογικοί καφέδες ή/και τα προεκλογικά τσίπουρα και γεύματα που ακολούθησαν.
Τι θα βγει από τα τελευταία;; Πρακτικά τίποτε! Τζέρτζελο να γίνεται, να βγαίνει καμιά φωτογραφία και να σηκώνεται λίγος κουρνιαχτός. Γιατί τα… “καλά” δεν γίνονται ημέρα παρέλασης και στη μέση του πεζόδρομου της Αλεξάνδρειας. Μείνετε συντονισμένοι πάντως…
Την ώρα που το ένα μετά το άλλο “μεγάλα ονόματα” των κυβερνήσεων Σημίτη κατηγορούνται για μίζες – κάποια όπως ο Τσοχατζόπουλος έχουν καταδικαστεί, ο τότε πρωθυπουργός ακόμη δεν έχει βγει να πει έστω μια κουβέντα.
Το μόνο που κάνει τα τελευταία χρόνια είναι να… νουθετεί: για την Οικονομία, για την πολιτική κλπ κλπ κλπ.
Για αυτό το σάπιο σκηνικό της περιόδου 1996 – 2004 ακόμη δεν έχει πει κουβέντα. Όπως και να ‘χει όμως, έχει ευθύνες και μάλιστα αρκετές. Γιατί αν δε γνώριζε τότε ήταν ένας εντελώς ανίκανος πρωθυπουργός που αδυνατούσε να “ευθυγραμμίσει” τους υπουργούς του ενώ αν γνώριζε τότε ήταν ένας ακόμη από τους πολλούς που θα περάσουν στην Ιστορία επειδή δεν τους έβγαλε στο κλαρί.
Τόσο απλά…
Στη φάση αυτή δυο είναι τα βασικά προβλήματα που οι “υποψήφιοι” θα πρέπει να αντιμετωπίσουν – το “υποψήφιοι” το βάζω απαραίτητα σε εισαγωγικά, επειδή από την προαναγγελία μιας υποψηφιότητας μέχρι την ανακήρυξη των υποψηφιοτήτων από το Πρωτοδικείο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο. Ειδικά δε στο Δήμο Αλεξάνδρειας, θα πρέπει μέχρι τον Μάρτιο να αναμένουμε πολλές αλλαγές.
Πάμε τώρα στα “βασικά” προβλήματα που υπάρχουν παντού, όχι μόνο στο Δήμο Αλεξάνδρειας: το πρώτο πρόβλημα έχει να κάνει με τις (προεκλογικές και μετεκλογικές) συνεργασίες και το δεύτερο με τις υποψηφιότητες για θέσεις συμβούλων.
Όλα εδώ πληρώνονται λοιπόν και ήρθε η ώρα να πληρωθεί (από την τσέπη του κόσμου φυσικά) μια ακόμη Μνημονιακή συμφωνία, αυτή της παραχώρησης των αεροδρομίων.
Έρχονται αυξήσεις στα τέλη διαχείρισης αεροδρομίων από 1/4/2019 – αρχικά σε δυο αεροδρόμια και στη συνέχεια και σε άλλα. Και οι αυξήσεις αυτές θα είναι μόνο η αρχή, αφού βάση της συμφωνίας παραχώρησης η εταιρία που τα έχει θα μπορεί να κάνει και άλλη αύξηση.
Από την πρώτη στιγμή (από το 2014 δηλαδή) ήταν σαφείς, αναμενόμενες και προδιαγεγραμμένες οι αυξήσεις αυτές. Και το έλεγα: “πάρε και εσύ ένα αεροδρόμιο, μπορείς!” αλλά δεεεεν ακούγατε…
Για χάρη της συζήτησης ας θεωρήσουμε “λογικό” το ξεπούλημα επιχειρήσεων όπως ας πούμε ο ΟΤΕ, ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ, η ΕΒΖ, η Αγροτική Τράπεζα ή άλλες παρόμοιες (που είτε άλλαξαν χέρια είτε θα αλλάξουν άμεσα). Λες “επιχειρήσεις είναι…”.
Αν και επί της ουσίας ούτε αυτό είναι λογικό, επειδή κάθε μια θα μπορούσε να παίξει το δικό της ρόλο (μέσα από τον έλεγχο που θα ασκούσε το κράτος) στην ανάπτυξη, στην συγκράτηση των τιμών, στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Ας είναι καλά οι πρυτάνεις που κατάφεραν να βουλιάξουν ακόμη και επιχειρήσεις που ήταν μονοπώλια!!!
Και τώρα αυτές πάνε στα χέρια ξένων (είπαμε, στην Ελλάδα το Δημόσιο έχει δαιμονοποιηθεί, παρότι πουλάμε σε ξένες δημόσιες επιχειρήσεις και ο ανίδεος για τη μετοχική τους σύνθεση κόσμος επικροτεί τα ξεπουλήματα και καταριέται τον δημόσιο τομέα – τέτοιος παραλογισμός δηλαδή!).
Είναι ωραίες αυτές οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που γίνονται κάθε Σεπτέμβρη στη Σαλονίκη, όταν ανοίγει η ΔΕΘ.
Μικρές – μικρές συγκεντρώσεις. Πέντε, δέκα, χίλιοι νοματαίοι σε κάθε συγκέντρωση. Ο καθένας με το μαγαζάκι του, για να εξυπηρετήσει τους μικροκομματικούς ή ευκαιριακούς σκοπούς του…
Βλέπετε η κρίση (που μας φόρτωσαν για να καλυφθούν τα ανοίγματα των ξένων τραπεζών και για να σωθούν οι ελληνικές τράπεζες – που μοίραζαν διακοποδάνεια και μας έλεγαν ότι κάπου μας περιμένει μια πιστωτική ήδη εγκεκριμένη) χτυπάει με διαφορετικό τρόπο τον δεξιό, με διαφορετικό τρόπο τον κεντρώο, με διαφορετικό τρόπο τον κομμουνιστή, τον 25αρη άνεργο, τον μεσήλικα που θέλει να κολλήσει 500 ένσημα ακόμη, τον συνταξιούχο που πρέπει να βγάλει το μήνα με 300 ευρώ σύνταξη κ.ο.κ.
Βούτυρο στο ψωμί του κάθε Τσίπρα, του κάθε Μητσοτάκη, της κάθε Γεννηματά ή του κάθε όπως τον λένε τέτοιες συγκεντρώσεις. Όσο πιο πολλά τα μαγαζάκια, τόσο το καλύτερο!
Ανακοινώθηκαν λοιπόν τα ονόματα (ή μάλλον καλύτερα, οι κωδικοί που αντιστοιχούν στα ονόματα) όσων υποψηφίων εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους αυτούς και αυτές που εισήχθησαν σε κάποιο ίδρυμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και καλή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Επίσης θερμά συγχαρητήρια και στις οικογένειες τους, γιατί η προσπάθεια ετών απέδωσε κόπους – ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις όχι τους αναμενόμενους (λόγω του ισχύοντος παράλογου συστήματος εισαγωγής).
Η όλη ιστορία όμως έχει και τις μαύρες τρύπες της… Και αυτό συμβαίνει εξαιτίας της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.