Ξανά στην επικαιρότητα, μετά από πολύ καιρό , το δίδυμο Καραμανλή – Σημίτη. Ένα δίδυμο που ήταν στη καθημερινή ειδησεογραφία πριν από περίπου 20 χρόνια, μια εποχή που καθόρισε την πορεία της χώρας τα επόμενα 50-60 χρόνια (γιατί στη συνέχεια ήρθαν χρεοκοπίες, μνημόνια, υπογραφές που παραχώρησαν πράγματα κλπ κλπ).
Αντικείμενο της τωρινής κόντρας η εξωτερική πολιτική που κάθε ένας ακολούθησε σε σχέση με την Τουρκία.
Την ώρα που το ένα μετά το άλλο “μεγάλα ονόματα” των κυβερνήσεων Σημίτη κατηγορούνται για μίζες – κάποια όπως ο Τσοχατζόπουλος έχουν καταδικαστεί, ο τότε πρωθυπουργός ακόμη δεν έχει βγει να πει έστω μια κουβέντα.
Το μόνο που κάνει τα τελευταία χρόνια είναι να… νουθετεί: για την Οικονομία, για την πολιτική κλπ κλπ κλπ.
Για αυτό το σάπιο σκηνικό της περιόδου 1996 – 2004 ακόμη δεν έχει πει κουβέντα. Όπως και να ‘χει όμως, έχει ευθύνες και μάλιστα αρκετές. Γιατί αν δε γνώριζε τότε ήταν ένας εντελώς ανίκανος πρωθυπουργός που αδυνατούσε να “ευθυγραμμίσει” τους υπουργούς του ενώ αν γνώριζε τότε ήταν ένας ακόμη από τους πολλούς που θα περάσουν στην Ιστορία επειδή δεν τους έβγαλε στο κλαρί.
Τόσο απλά…