Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Όπως ακριβώς το διαβάσατε στον τίτλο. Εμβολιαστική κάλυψη 0,1%. Δηλαδή, στους 1000 κατοίκους μιας περιοχής πλήρως εμβολιασμένος είναι μόλις ο… ένας!

Την ώρα που στις “ανεπτυγμένες” χώρες εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν άνθρωποι που εμπιστεύονται τον κάθε τσαρλατάνο ή συνωμοσιολόγο κι όχι την επιστήμη (και αρνούνται να κάνουν το εμβόλιο), υπάρχουν περιοχές στις οποίες η εμβολιαστική κάλυψη είναι τόσο μικρή που θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο να ξεφύγουν από τη δημιουργία ενός ατέρμονου κύκλου της COVID-19.

Είναι από τα δημοσιεύματα που σου φαίνονται πιο πολύ ως “μετρητές αντιδράσεων”, αλλά παρουσιάζει ενδιαφέρον:

έρχονται λέει αλλαγές στον επιδημιολογικό χάρτη και θα αποκτήσουμε κι άλλα χρώματα. Με πρώτο απ’ όλα το “μώβ”, το οποίο αν υιοθετηθεί θα υποδεικνύει περιοχές στις οποίες τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και τα κρούσματα πάρα πολλά.

Και μετά το μωβ ποιο;; Προφανώς το μαύρο!

Ο τίτλος δεν είναι καθόλου τυχαίος. Είναι τα λόγια παιδιού που πηγαίνει σε σχολείο του Δήμου Αλεξάνδρειας προς τον μπαμπά του, τις προηγούμενες μέρες, που έβρεχε.

Καλά τα είπε ο Υπουργός των Εξωτερικών στη συζήτηση στην Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής κατά τη συζήτηση της για την ψήφιση της συμφωνίας με τη Γαλλία, ότι πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί, γιατί είτε στον πάτο – είτε στον αφρό, όλοι μαζί θα πάμε!

Αν ρωτήσεις ψυχιάτρους ή ψυχολόγους σχετικά με την πρώτη αντίδραση των ανίκανων (να σκεφτούν λογικά, να δράσουν και στο τέλος να συμπράξουν με άλλους), σχεδόν όλοι θα σου δώσουν την ίδια ακριβώς απάντηση:

“για τους ανίκανους πάντοτε φταίνε οι άλλοι και ποτέ ο εαυτός τους!”

Όταν έχουμε τον κάδο άδειο μπροστά μας και “αφήνουμε” τα σκουπίδια δίπλα, μετά δεν φταίει κανένας δήμαρχος, κανένας πρόεδρος και καμιά υπηρεσία καθαριότητας.

Εκλογές είχαν την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου στη Γερμανία και πλέον αλλάζει ένοικος στην καγκελαρία, αφού η Μέρκελ δεν κατέβηκε για να διεκδικήσει μια ακόμη θητεία.

Και μπορεί να μην τη γουστάρουμε γενικότερα, όμως 2 πράγματα οφείλουμε να τα παραδεχθούμε:

Η χρεωκοπία της χώρας και τα Μνημόνια (που θα υφίστανται μέχρι το 2060, τουλάχιστον) είχαν οδηγήσει στο πρόσφατο παρελθόν στο ξεπούλημα της πλειοψηφίας δεκάδων δημόσιων επιχειρήσεων, κάποιες από τις οποίες ήταν μονοπώλια και μπορούσαν να λειτουργήσουν με κέρδη (γεμίζοντας το Δημόσιο Ταμείο) και – κυρίως – προς όφελος της πλειοψηφίας των καταναλωτών.

Όσοι δεν έζησαν τα μπασκετικά χρόνια της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, δύσκολα να καταλάβουν αυτό που λέμε. Γιατί η Γιουγκοσλαβία τα χρόνια εκείνα ήταν η ομάδα η οποία διεκδικούσε στα ίσα τα πάντα αφού ήταν πραγματική υπερδύναμη.

Τους πήγε στα αστέρια κάποτε, τότε με την εθνική της Γιουγκοσλαβίας ο Dusan Ivkovic – τους ξαναένωσε στην κηδεία του.

Για τη μεσαία τάξη και τον “πόλεμο” που γίνεται για το ποιος θα τη… γοητεύσει τα ξέρετε. Αν δεν τα ξέρετε, ας πούμε με 5 λέξεις αυτό που συμβαίνει: Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνονται για το ποιος θα πάρει τις ψήφους της.

Τελικά όμως, σήμερα υπάρχει μεσαία τάξη στην Ελλάδα;

Υπήρχε μεσαία τάξη. Κάποτε…

Μπορεί ο Δήμος Αλεξάνδρειας το προηγούμενο διάστημα να τοποθέτησε πινακίδες όπως αυτή της φωτογραφίας έξω από πολλά σχολεία, το ζητούμενο όμως δεν είναι μόνο αυτό!

… οι άλλοι ψάχνουν να βρουν τη γωνία στο δεκάρικο.

Έτσι είναι και σε όποιον αρέσει. Ο Μητσοτάκης τους παίζει όπως θέλει αυτή τη στιγμή – οι άλλοι το έχουν καταλάβει, όμως δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Έχοντας και το μαχαίρι και το καρπούζι ο Κούλης ετοιμάζεται για εκλογές.

Την ίδια ώρα:

… αυτό δεν θα είναι άλλο απ’ τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες (και το δημόσιο) εργαζόμενους, πελάτες και συναλλασσόμενους.

Και εκεί που κάποιοι έλεγαν χαριτολογώντας ότι θα δούμε τον Γκυρίνη σε ρόλο… Μητσοτάκη, ήρθε η ανακοίνωση για τους αντιδημάρχους. Όμως οι ορισμοί του ’21 ήταν σχετικά εύκολοι. Το ’22 θα φανεί πόσο καλό σκάκι ξέρει.

Ακούστε το ηχητικό με ένα πρώτο σχόλιο για τον “ανασχηματισμό” που ανακοινώθηκε στο διοικητικό σχήμα του Δήμου Αλεξάνδρειας:

Τελικά στη ζωή αυτό που μετράει είναι οι καλές συμφωνίες. Γιατί μια καλή συμφωνία μπορεί να σε κάνει να κολυμπάς στο χρήμα όταν οι υπόλοιποι παραμιλάνε απ’ τη χασούρα και βάζουν λουκέτα.