Όταν έχουμε τον κάδο άδειο μπροστά μας και “αφήνουμε” τα σκουπίδια δίπλα, μετά δεν φταίει κανένας δήμαρχος, κανένας πρόεδρος και καμιά υπηρεσία καθαριότητας.
Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας
Εκλογές είχαν την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου στη Γερμανία και πλέον αλλάζει ένοικος στην καγκελαρία, αφού η Μέρκελ δεν κατέβηκε για να διεκδικήσει μια ακόμη θητεία.
Και μπορεί να μην τη γουστάρουμε γενικότερα, όμως 2 πράγματα οφείλουμε να τα παραδεχθούμε:
Η χρεωκοπία της χώρας και τα Μνημόνια (που θα υφίστανται μέχρι το 2060, τουλάχιστον) είχαν οδηγήσει στο πρόσφατο παρελθόν στο ξεπούλημα της πλειοψηφίας δεκάδων δημόσιων επιχειρήσεων, κάποιες από τις οποίες ήταν μονοπώλια και μπορούσαν να λειτουργήσουν με κέρδη (γεμίζοντας το Δημόσιο Ταμείο) και – κυρίως – προς όφελος της πλειοψηφίας των καταναλωτών.
Όσοι δεν έζησαν τα μπασκετικά χρόνια της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, δύσκολα να καταλάβουν αυτό που λέμε. Γιατί η Γιουγκοσλαβία τα χρόνια εκείνα ήταν η ομάδα η οποία διεκδικούσε στα ίσα τα πάντα αφού ήταν πραγματική υπερδύναμη.
Τους πήγε στα αστέρια κάποτε, τότε με την εθνική της Γιουγκοσλαβίας ο Dusan Ivkovic – τους ξαναένωσε στην κηδεία του.
Για τη μεσαία τάξη και τον “πόλεμο” που γίνεται για το ποιος θα τη… γοητεύσει τα ξέρετε. Αν δεν τα ξέρετε, ας πούμε με 5 λέξεις αυτό που συμβαίνει: Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνονται για το ποιος θα πάρει τις ψήφους της.
Τελικά όμως, σήμερα υπάρχει μεσαία τάξη στην Ελλάδα;
Υπήρχε μεσαία τάξη. Κάποτε…
Μπορεί ο Δήμος Αλεξάνδρειας το προηγούμενο διάστημα να τοποθέτησε πινακίδες όπως αυτή της φωτογραφίας έξω από πολλά σχολεία, το ζητούμενο όμως δεν είναι μόνο αυτό!
… οι άλλοι ψάχνουν να βρουν τη γωνία στο δεκάρικο.
Έτσι είναι και σε όποιον αρέσει. Ο Μητσοτάκης τους παίζει όπως θέλει αυτή τη στιγμή – οι άλλοι το έχουν καταλάβει, όμως δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Έχοντας και το μαχαίρι και το καρπούζι ο Κούλης ετοιμάζεται για εκλογές.
Την ίδια ώρα:
… αυτό δεν θα είναι άλλο απ’ τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες (και το δημόσιο) εργαζόμενους, πελάτες και συναλλασσόμενους.
Και εκεί που κάποιοι έλεγαν χαριτολογώντας ότι θα δούμε τον Γκυρίνη σε ρόλο… Μητσοτάκη, ήρθε η ανακοίνωση για τους αντιδημάρχους. Όμως οι ορισμοί του ’21 ήταν σχετικά εύκολοι. Το ’22 θα φανεί πόσο καλό σκάκι ξέρει.
Ακούστε το ηχητικό με ένα πρώτο σχόλιο για τον “ανασχηματισμό” που ανακοινώθηκε στο διοικητικό σχήμα του Δήμου Αλεξάνδρειας:
Τελικά στη ζωή αυτό που μετράει είναι οι καλές συμφωνίες. Γιατί μια καλή συμφωνία μπορεί να σε κάνει να κολυμπάς στο χρήμα όταν οι υπόλοιποι παραμιλάνε απ’ τη χασούρα και βάζουν λουκέτα.
Επειδή όπως έχουμε πει δεκάδες φορές, εδώ στην Περισκόπηση διαβάζετε για τα γεγονότα νωρίτερα από οπουδήποτε αλλού, κρατήστε κάτι σημαντικό:
σε λίγο καιρό στην Κεντρική Μακεδονία θα γίνει “της πινακίδας”! Η πινακίδα – που δεν θα είναι μια οποιαδήποτε πινακίδα – θα αποτελέσει αντικείμενο σφοδρών αντιπαραθέσεων, σε πολλά επίπεδα…
Και αυτές οι αντιπαραθέσεις δεν θα είναι διαχειρίσιμες με επικοινωνιακά τερτίπια.
Παρουσία λίγων συγγενών και φίλων έγινε στην Αθήνα η κηδεία του Τσοχατζόπουλου, γράφουν τα αθηναϊκά ΜΜΕ.
Και μην πει κάποιος ότι για αυτό φταίνε τα μέτρα για τον κορωνοϊό. Σίγουρα όχι!
(αν θέλετε μπορείτε να ακούσετε το περιεχόμενο της ανάρτησης, παρακάτω)
Την ώρα που δυο σχολές (σε Δράμα και Ξάνθη) δεν έχουν ούτε έναν εισακτέο, την ώρα που δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ακόμη κι αν έγραψαν καλά στα μαθήματα (ας είναι καλά γι’ αυτό το παράλογο σύστημα και η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής), την ώρα που πολλές σχολές έχουν κενές θέσεις, αυτή την ίδια ώρα τα κόμματα – και πρωτίστως η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ – παίζουν το γνωστό πολιτικό παιχνιδάκι των ανούσιων ανακοινώσεων.
Η προέλαση και είσοδος των Ταλιμπάν στην αφγανική πρωτεύουσα έχει σημάνει συναγερμό σε όλο τον κόσμο, ειδικά στη Δύση που υπέστη μια ήττα μετά από 20 χρόνια πολέμων που κόστισαν δισεκατομμύρια.
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο των Ταλιμπάν με τα (αμερικανικά) όπλα του αφγανικού στρατού έκαναν όσους βλέπουν πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις να ανησυχήσουν έντονα για την επόμενη ημέρα.
Τις τελευταίες μέρες και ώρες διαβάζω πράγματα – ορισμένα πραγματικά τερατώδη – σχετικά με τα σχολεία που έκλεισαν ή “υποβιβάστηκαν” (έχασαν δηλαδή τάξεις και εκπαιδευτικούς).
Και από αυτά που διαβάζω καταλαβαίνω ένα πράγμα: ότι ερμηνεύουμε λάθος την κατάσταση.