αμβλύνοια (η)
(επίσ.) η νωθρότητα στη σκέψη και την αντίληψη, διανοητική βραδύτητα
ΣΥΝ. βραδύτητα, ηλιθιότητα – ΑΝΤ: οξύνοια, οξυδέρκεια
Σχόλιο: λ. ανόητος
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 133
Έργο (ἔργῳ) επίρρ. (αρχαιοπρ.)
[ΕΤΥΜΟΛ.: <αρχ. ἔργῳ, δοτ. εν. του ουσιαστ. έργον. Χρήση συχνή στην Αττική πεζογραφία κατ’ αντιδιαστολή προς το λόγω]
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β’ Έκδοση – Γ’ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη, σελίδα 669
επείσακτος, -η, -ο
(λογ.) αυτός που προέρχεται από έξω, από άλλη χώρα: ~ λέξεις. ΣΥΝ. αλλότριος, ξένος
{ΕΤΥΜ: αρχ. ἐπεισάγω < ἐπ(ι) + εἰσάγω}
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 641
Αλληλεγγύη (η)
[μτγν., χωρίς πληθ.] η σχέση αμοιβαίας ηθικής ή υλικής στήριξης μεταξύ ατόμων, συνήθ. στο πλαίσιο ενός συνόλου π.χ. οικογένειας, ομάδας, τάξης κλπ
ΣΥΝ: συμπαράσταση
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 123
Αμνήμων, -ων, άμνημον (αρχ.)
{αμνήμ-ονος, -ονα | -ονες (ουδ. –ονα) 1.αυτός που δεν έχει ισχυρή μνήμη 2. αυτός που λησμονεί τις ευεργεσίες που δέχθηκε: φάνηκε ~ απέναντι στον ευεργέτη του.
ΣΥΝ.: επιλήσμων, αγνώμων, αχάριστος
ΑΝΤ.: ευγνώμων
– αμνημοσύνη (η)
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 138