Το 1985 ο Ημαθιώτης Νίκος Ζιώγαλας κυκλοφορεί το άλμπουμ με τίτλο “Το τζάμπο”.
Στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου οι στίχοι και η μουσική είναι του ιδίου, πλην δυο τραγουδιών που έχουν γράψει ο Χ. Κατσιμίχας και ο Δ. Μέγας.
Κατηγορία: στήλες
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας έχει μια … εσάνς από Αμερική, από Ιταλία, από δεκαετία του 1970 και είναι ένα κατ’ εξοχήν “ραδιοφωνικό” τραγούδι.
Το ερμηνεύει ο Giovanni Edgar Charles Galletto-Savoretti, ένας Ιταλο-βρεττανός τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός, γνωστός με το όνομα Jack Savoretti.
Αφορμή για το τραγούδι αυτής της εβδομάδας είναι η συμπλήρωση τριών ετών από τη μέρα που χάθηκε ένας σημαντικός δημιουργός – κάποιος που όντως τάραξε τα νερά της δισκογραφίας.
Και σήμερα η αναφορά μας θα είναι στη δεκαετία του 1970. Θα πάμε στο 1976 και στον Lou Rawls.
Από το άλμπουμ του με τίτλο All Things in Time θα ακούσουμε ένα τραγούδι που έκανε τεράστια επιτυχία – και δεν αναφερόμαστε μόνο στην επιτυχία εκείνη την περίοδο (οι επιτυχίες κρίνονται και από τη διαχρονικότητα αλλά και από το πόσες φορές άλλοι “φτασμένοι” καλλιτέχνες ερμηνεύουν ένα τραγούδι.
Ήταν 1987 όταν η Ελένη Τσαλιγοπούλου ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα σε δυο από τα συνολικά δέκα τραγούδια αυτού του δίσκου.
Ακόμη και τα… “θλιμμένα” τραγούδια που έχει ερμηνεύσει σε κάνουν να θέλεις να τα ακούσεις.
Πόσο μάλλον τα αισιόδοξα…
Στα τέλη του 2017 μια ταινία με τίτλο “The Greatest Showman” βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η ταινία, με πρωταγωνιστή τον Hugh Jackman, αφηγείται τη ζωή του Phineas Taylor Barnum – ενός τύπου που έκανε πολλές δουλειές στη ζωή του και τελικά κατέληξε να παρουσιάζει σώου (με μεγάλη επιτυχία τότε αλλά αυτό μεταγενέστερα έγινε αντικείμενο έντονης διαφωνίας και κριτικής).
Αυτή τη εβδομάδα έχουμε Γιώργο Νταλάρα. Χρειάζονται περισσότερες συστάσεις; Φυσικά και όχι!
Να διαλέξεις ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα είναι δύσκολο. Εκατοντάδες αυτά που έγραψε (και ξέρουμε οι περισσότεροι). Ακόμη περισσότερες οι συνθέσεις που τις ξέρουν οι πιο ψαγμένοι. Είπαμε να μείνουμε λοιπόν σε ρυθμούς τζάζ και σ’ ένα από τα πιο γνωστά.
Αυτή την εβδομάδα έχουμε Χαρούλα Αλεξίου. Ό,τι κι αν γράψει για την Χαρούλα κανείς είναι λίγο, οπότε τα παρακάμπτουμε όλα και περνάμε κατευθείαν στο…. κυρίως πιάτο:
Οι στίχοι είναι του Γιάννη Πάριου – δεν είναι το πρώτο ή το τελευταίο τραγούδι που έχει γράψει ο Πάριος. Η μουσική του συντοπίτη μας, του Χρήστου Νικολόπουλου.
Οι στίχοι είναι της Ρεβέκκας Ρούσση ενώ τη μουσική έχει γράψει ο Στέφανος Κορκολής.
Το τραγούδι συμπεριλαμβάνονταν στο άλμπουμ της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με τον τίτλο “Να σε βλέπω να γελάς”, που κυκλοφόρησε το 2004.
Για πολλοστή φορά πάμε πίσω στον χρόνο.
Αυτή τη φορά θα πάμε στο 1976, όταν ο Χούλιο Ιγκλέσιας κυκλοφόρησε το άλμπουμ με ιταλικό στίχο και τίτλο “Se mi lasci, non vale”, στο οποίο υπήρχε και το τραγούδι με τον ίδιο ακριβώς τίτλο.
Αυτή την εβδομάδα έχουμε ένα τραγούδι ιδιαίτερο. Μας έρχεται από τη γειτονική Ιταλία.
Η μουσική έγραψαν οι Angelo Branduardi και Alesandro Parente ενώ τους στίχους στα ιταλικά η Luisa Zappa (και στα ελληνικά η Λίνα Νικολακοπούλου).
Ο χρόνος περνά, “σα νεράκι” όπως λέει ο λαός. Και είμαστε στην πρώτη ημέρα του Σεπτεμβρίου.
Θυμηθήκαμε ένα τραγούδι που (πέραν του γεγονότος ότι είναι εξαιρετικό) “δείχνει” κι αυτό το γρήγορο πέρασμα του χρόνου.
“September, October, November, December – remember the days that we had, the way that we were”.
Η διαμάχη είναι μακροχρόνια, ομηρική σχεδόν. Ποιος ήταν τελικά ο καλύτερος James Bond; Και πέραν τούτου, ποιο ήταν το καλύτερο έως τώρα τραγούδι που “έντυσε” μια ταινία του ήρωα του Ίαν Φλέμινγκ;