Οι 58, οι 68, οι Ελιές και ο δάκος, οι Νέες Μέρες, οι κάθε είδους Ενώσεις (για την Πατρίδα, για το Λαό ή για τον εαυτό τους), οι Καρυπίδηδες, οι Τατσόπουλοι, τα “Σχέδια Β” ή “Ω”, τα γιαλαντζί πλεονάσματα ή οι μαύρης απόχρωσης σωτήρες, οι “ανανήψαντες” που είδαν δυνάμει κυβερνητικό φως και μπήκαν, όλοι αυτοί τέλος πάντων – και συγνώμη αν ξεχνάμε κανέναν, ζητούμε συγνώμη! – ακόμη δεν έχουν καταλάβει πως πλέον το περιτύλγμα ΔΕΝ παίζει ΚΑΝΕΝΑΝ ρόλο.
Όπως κι αν τα βαφτίζουν τα νέα τους εγχειρήματα (που καλό δρόμο να ‘χουν) δουλειά δεν γίνεται. Το πρόβλημα δεν είναι τα ονόματα ή οι βαρύγδουπες διακηρύξεις. Το πρόβλημα είναι το ανθρώπινο δυναμικό με το οποίο γίνεται η προσπάθεια να χτιστούν όλες αυτές οι προσπάθειες (δυναμικό που στο μεγαλύτερο μέρος του είναι δοκιμασμένο, επικίνδυνο και αποδεδειγμένα αναποτελεσματικό για τον τόπο), …