Με πυχαίους τίτλους (όπως θα έγραφε κάποιος την προ-internet εποχή) τα ΜΜΕ κάνουν τις τελευταίες ώρες αναφορά στο Κυπριακό, αφού η έκδοση ενός κοινού ανακοινωθέντος από την Κυπριακή κυβέρνηση και την τουρκοκυπριακή πλευρά είναι κοντά, οι Αμερικάνοι έχουν πάρει “φωτιά” και παρουσιάζουν “λύσεις”, ο ΟΗΕ επίσης, γίνονται αναφορές αβέρτα σε “δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία”, ο Αναστασιάδης πάει ταξίδια στην Αθήνα, κάποιοι αναμένουν συνάντηση Αναστασιάδη – Έρογλου κλπ κλπ κλπ.
Τα μάτια μας ανοιχτά πρέπει να τα έχουμε – τα χειρότερα γίνονταν όταν ο Ελληνισμός ήταν στριμωγμένος στη γωνία (ειδικά δε τώρα, που Ελλάδα και Κύπρος είναι στη γωνία λόγω της … “κρίσης”)!
Και να έχουν στο νου τους 2 πράγματα αυτοί που παρίστανται στις κάθε είδους συνομιλίες:
1) το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής,
2) αυτό που είχε πει κάποτε ο Τ. Παπαδόπουλος, σε εκείνο το μήνυμά του της Μεγάλης Τετάρτης του 2004 (7 Απριλίου): “Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της”.