Κατηγορία: διεθνή

Σύμφωνα με όσα αναφέρουν αθηναϊκά καθώς και διεθνή ΜΜΕ, ο Μάθιου Νίμιτς έχει βάλει στο τραπέζι τα ακόλουθα ονόματα για τη γείτονα χώρα:

1. Republika Nova Makedonija (Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας)
2. Republika Severna Makedonija (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας)
3. Republika Gorna Makedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας)
4. Republika Vardarska Makedonija (Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη)
5. Republika Makedonija (Skopje) [Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)]

Ας τα δούμε λίγο, γιατί τα λέγαμε και θα τα λέμε συνεχώς:

Ακριβώς όπως τα γράφαμε μόλις ξαναβγήκε στην επικαιρότητα το θέμα με τα Σκόπια και την ονομασία τους: αν ανοίξει το θέμα, τότε θα έχουμε ζητήματα (που ΔΕΝ υπάρχουν) και με άλλους, που ορέγονται διάφορα.
Εντάξει, δεν χρειάζονταν να έχει κάποιος το κληρονομικό χάρισμα για να καταλάβει ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο. Μια ματιά στην Ιστορία αρκεί.

Σύμφωνα λοιπόν με ελληνικά και ξένα ΜΜΕ βγήκε ο Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα σε κομματική εκδήλωση και άρχισε να λέει ότι βούληση της Κυβέρνησής του είναι να λύσει όλα τα θέματα που έχει με την Ελλάδα. Τι θέματα μπορεί να έχει η Ελλάδα με την Αλβανία, πέραν αυτών που οι ίδιοι οι Αλβανοί δημιουργούν στα σημεία της επικράτειάς τους στα οποία κατοικούν Έλληνες;;; Γιατί ο Ράμα είναι σίγουρο πως το πάει σε ένα θέμα που έχει παρατραβήξει, αυτό με τις Τσαμουριές και τα ρέστα…

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για ένα θέμα το οποίο ανά τακτά χρονικά διαστήματα “επανέρχεται” στη δημοσιότητα ενώ δεν θα έπρεπε καν να συμβαίνει αυτό.
Στο θέμα της ονομασίας της γείτονος χώρας αναφέρομαι, το οποίο “ταλαιπωρεί” εμάς και αυτούς από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, από όταν οι Γερμανοί και οι άλλοι εταίροι μας στην ΕΕ αποφάσισαν πως είχε έρθει η ώρα να διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία και να δημιουργηθούν να κράτη που σήμερα υπάρχουν (το Κόσοβο βγήκε μετά….).

Το θέμα της ονομασίας δεν θα έπρεπε να απασχολεί τη χώρα μας. Η θέση μας θα έπρεπε να είναι δεδομένη και να ακολουθεί τη φυσιολογική διάσταση των πραγμάτων: δεν θα πρέπει να υπάρχει χώρα που θα ονομάζεται “Μακεδονία” ή με κάποιο άλλο όνομα που θα έχει ως συνθετικό, ως προσδιορισμό ή ως κάτι άλλο το “Μακεδονία”, το “Μακεδονικό” κλπ κλπ κλπ.

Μια ιστορία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 (μετά από εκείνο το περίεργο πραξικόπημα στην Τουρκία) και η οποία ουδείς ξέρει πως θα τελειώσει συνεχίζεται αυτές τις ημέρες και έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί, οι οποίοι πήραν ένα ελικόπτερο τον Ιούλιο του ‘16 (μετά το πραξικόπημα) και διέφυγαν στη χώρα μας εξακολουθούν να αποτελούν κεντρική παράμετρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού η Τουρκία ζητεί από πέρσι την έκδοσή τους (ο Ερντογάν το θυμήθηκε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα) ενώ στην Ελλάδα η 3η Ανεξάρτητη Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου εξέδωσε απόφαση με την οποία παρέχεται άσυλο στον Τούρκο συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου.

Και στον απόηχο της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα (μένει η επίσκεψη στη Θράκη, όπου ας ελπίσουμε ότι δεν θα δώσει το σόου που δεν μπόρεσε να δώσει στην Αθήνα) και μια ειδησούλα που σχετίζεται άμεσα με τα ελληνοτουρκικά: η Τουρκία ήταν η μοναδική χώρα που καταψήφισε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το ψήφισμα για τους Ωκεανούς ενώ απείχε στην ψηφοφορία για την αλιεία.

Όπως είπαν οι Τούρκοι, τα 2 κείμενα περιείχαν αναφορές στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και είναι γνωστές οι τουρκικές θέσεις σχετικά με τη συγκεκριμένη Σύμβαση, της οποίας ούτε το… εξώφυλλο θέλουν να βλέπουν οι γείτονες γιατί τους χαλάει πολύ!!

Όταν η βλακεία (για να μην πούμε τίποτε άλλο) έχει αναχθεί σε… εργόχειρο, τότε τα προβλήματα δεν είναι μακριά. Ειδικά αν έχεις να κάνεις με τον απίθανο Τράμπ, τότε τα προβλήματα γίνονται ακόμη περισσότερα.
Αναφερόμαστε στην απόφαση του Αμερικανού προέδρου να αναγνωρίσει τα Ιεροσόλυμα ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Μια απόφαση που αγνοεί (με τρόπο που προκαλεί τρόμο) όχι μόνο τα διεθνή ψηφίσματα σχετικά με το ζήτημα αυτό αλλά που ρίχνει λάδι στη φωτιά επειδή ο Τράμπ δεν λαμβάνει υπόψη την πάγια θέση των διπλωματών της ίδιας του της χώρας από το 1967 και μετά.

Θα πρέπει δε να μείνουν στην άκρη και να εξεταστούν ξεχωριστά τα προβλήματα που δημιουργούνται με την απόφαση αυτή του Αμερικανού προέδρου – εν καιρώ αύξησης της επιρροής των ακραίων ισλαμιστών στο εσωτερικό των χωρών της Μέσης Ανατολής – σε “παραδοσιακούς” συμμάχους της Δύσης, που τηρούν μια σχετικά μετριοπαθή στάση (τις περισσότερες φορές για τους δικούς τους λόγους).
Τι να πει κανείς…

Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι ο Ερντογάν θα αλλάξει τη ρητορική του (έστω αυτή!) επειδή επισκέπτεται την Ελλάδα.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί μια… διέξοδο για τον ίδιο (όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η Ελλάδα αποτελεί διέξοδο αφού σε διεθνές επίπεδο δεν τα πάει καλά σχεδόν με κανέναν ενώ υπάρχουν και κάτι βερεσέδια δικαστικής υφής – όπως θα έλεγε και ο Αθηνόδωρος Προύσαλης – στην Αμερική), ο Τούρκος πρόεδρος επιμένει να προκαλεί.

Απ’ τη μια οι δηλώσεις του για… αναγκαιότητα επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης, απ’ την άλλη η αναφορά του στον ρόλο που (κατ’ αυτόν) θα πρέπει να έχει η δικαστική εξουσία στις σύγχρονες κοινωνίες, όλα δείχνουν ότι ο σουλτάνος της Άγκυρας παίζει το γνωστό παιχνίδι του, χωρίς να τηρεί ούτε καν τα προσχήματα.

Πάνω από 343.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από το 2011 μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου του 2017 στον πόλεμο της Συρίας (ο οποίος κάθε άλλο παρά εμφύλιος μπορεί πλέον να ονομάζεται – αφού μια σειρά από χώρες έχουν παρουσία στη Συρία αλλά ταυτόχρονα εξοπλίζουν και ενισχύουν με όποιο τρόπο μπορούν τις εκατοντάδες στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες που δρουν στην πολύπαθη χώρα).

Σύμφωνα με νεώτερα στοιχεία που γνωστοποίησε η ΜΚΟ Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οι νεκροί από τον πόλεμο στη Συρία ανέρχονται σε 343.511, για το διάστημα από τα μέσα Μαρτίου του 2011 έως τις αρχές του Νοεμβρίου 2017. Μεταξύ αυτών, βρίσκονται 102.618 άμαχοι, εκ των οποίων σχεδόν 19.000 παιδιά και 12.000 γυναίκες.

Δηλαδή περίπου 23 ο πληθυσμός της Αλεξάνδρειας ή 8 φορές ο πληθυσμός όλου του Δήμου Αλεξάνδρειας!!

Το ότι οι Τούρκοι έχουν ξεφύγει (γενικώς) και επιδιώκουν να χώσουν τη μούρη τους οπουδήποτε τους “παίρνει” (ειδικώς) είναι γεγονός.
Το θέμα είναι πόσο εμείς τους δίνουμε (ή τους δίναμε) χώρο, ώστε να κινηθούν, να δημιουργούν τετελεσμένα και στο τέλος να κερδίζουν πόντους. Είμαστε και ολίγον στριμωγμένοι λόγω της “κρίσης”…, οπότε οι γείτονες αραιά και που παίρνουν αέρα και λένε ότι θέλουν – άλλωστε το “πες – πες, κάτι θα μείνει και θα το εκμεταλλευτούμε” είναι μέσα στο πλαίσιο της λογικής και της πολιτικής τους.

Ορθώς το ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, με αφορμή τις αιτιάσεις των Τούρκων για την κοινή ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική άσκηση στην περιοχή των Δωδεκανήσων, άρχισε να υπενθυμίζει στους Τούρκους και ολίγη Ιστορία.