Κατηγορία: άρθρα

Μεγάλες …αναλύσεις με αφορμή τις ευρωεκλογές είχαμε χθες.
Αιτία το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής αλλά και των κομμάτων που θέλουν να λέγονται “ευρωσκεπτικιστικά”. Και φυσικά η μεγάλη αποχή: μόλις 60 στους 100 πήγαν να ψηφίσουν!

.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πήγε καλά, ότι και να λένε οι επικοινωνιολόγοι του. Άπαντες ανέμεναν η διαφορά να εκτιναχτεί σε διψήφιο αριθμό, τελικά έμεινε στο 4,5%. Προφανώς, με μια πρώτη ματιά, δεν είναι οι ψηφοφόροι που είναι κατευχαριστημένοι από την συγκυβέρνηση των δυο εταίρων. Είναι το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει ακόμη και λόγω αυτού δεν μπορεί να εισπράξει τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είκοσι περίπου ήμερες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πλέον η ώρα να ανοίξουμε την συζήτηση για την πολιτική. Είναι η ώρα να κουβεντιάσουμε σοβαρότερα από κάθε άλλη φορά το διακύβευμα και τη σημασία της ψήφου μας. Τώρα που ο καθένας από μας έχει βιώσει την λαίλαπα που βρήκε τη χώρα μας, βλέποντας τις τεράστιες ανατροπές που έχει φέρει σε προσωπικό, οικογενειακό άλλα και πολιτικό επίπεδο, είναι που πρέπει να ζυγίσουμε την ψήφο μας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Είναι φανερό ότι τα περιθώρια για λάθη έχουν στενέψει απελπιστικά.
Από τον τίτλο του άρθρου προκύπτει η σχέση του κυρίως με τις περιφερειακές εκλογές που στην καθημερινή συζήτηση φαίνεται να περνούν σε δεύτερη μοίρα. Είναι όμως πράγματι έτσι?

Βαθύτερη Ευρώπη, τώρα!

.

Είμαι εκπρόσωπος μιας μάλλον τυχερής γενιάς της ελληνικής μεταπολίτευσης που άρχισε να εξοικειώνεται την δεκαετία του ’80 με την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης.

.

Ως μαθητής του Λυκείου ενός μικρού χωριού στον εύφορο κάμπο της Ημαθίας άκουσα για πρώτη φορά με ενθουσιασμό για την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη και την εξαγγελία της Ενιαίας Αγοράς του 1992. Η συγκυρία τα έφερε να σπουδάσω σε Πανεπιστήμιο στην καρδιά της Ευρώπης, στη Βόννη της Γερμανίας, και να βιώσω την Ευρώπη χωρίς σύνορα, κάτι διόλου αυτονόητο για τα τότε χρόνια. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω από πολύ κοντά τις εξελίξεις με την κατάρρευση του αλήστου μνήμης «υπαρκτού σοσιαλισμού», την επανένωση της Γερμανίας και την εν συνεχεία υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τη μετάβαση από την τότε Ε.Ο.Κ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Οικονομική και Νομισματική Ένωση.

“[…] Ότι ο κόσμος είναι θυμωμένος είναι γνωστό. Αυτό που ίσως δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί εκεί στις παρυφές της εξουσίας είναι το πόσο θυμωμένος είναι. Και μέχρι που είναι αποφασισμένος να φτάσει για να εκφράσει αυτή του την οργή. [….] Το σημαντικό σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι ο κόσμος είναι απελευθερωμένος από διλήμματα του τύπου δεξιά – αριστερά. Επίσης, δεν αντιλαμβάνεται εύκολα την έννοια του εθνικού συμφέροντος, από την ώρα που η ίδια η πολιτεία συμπεριφέρεται στους πολίτες ως εχθρικός στρατός κατοχής.”

.

Μέρος από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο – σχετικό με τις εκλογές – που διαβάσαμε στο capital.gr.

Διαβάστε το και εσείς, ΕΔΩ

Άρθρο του κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου – Βουλευτή Ημαθίας

Η επιτυχής έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, για πρώτη φορά, μετά από τέσσερα χρόνια, σηματοδοτεί πολλά.
Η ομολογιακή έκδοση πενταετούς διάρκειας ολοκληρώθηκε με επιτυχία, οι επενδυτές και οι αγορές έδειξαν ότι εμπιστεύονται την ελληνική οικονομία, που έχει περάσει πλέον σε φάση ανάκαμψης.
Για τέσσερα χρόνια η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές, υπήρχε τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης τόσο για την επιτυχία του προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης όσο και για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Η πολιτική αστάθεια, η αβεβαιότητα και η κοινωνική αναταραχή επέτειναν το πρόβλημα.
Αυτή ήταν η εικόνα, μία εικόνα που σίγουρα προτιμούσαν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάποιοι άλλοι.
Έχω επισημάνει και άλλες φορές ότι πάνω στην κρίση, στην οργή και στην απογοήτευση των πολιτών, στήθηκαν πολιτικές καριέρες.

του Γιώργου Δελαστίκ (“Έθνος”)

Ανεπανόρθωτη είναι η βλάβη που υπέστη η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου από τη δημοσιοποίηση του διαλόγου Μπαλτάκου – Κασιδιάρη. Πρώτα πρώτα, καταρρακώθηκε η εικόνα του πρωθυπουργού στους Ευρωπαίους ως αδιάλλακτου δήθεν αντιπάλου της Ακροδεξιάς. Το βίντεο αποκάλυψε το υψηλότατο επίπεδο των επαφών της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή. Κανένας Ευρωπαίος πολιτικός δεν πιστεύει ότι ένας γενικός γραμματέας υπουργικού συμβουλίου δρα ποτέ εν αγνοία του πρωθυπουργού του. Αυτά είναι παραμύθια για αφελείς. Εν πάση περιπτώσει, η καταβαράθρωση του κύρους του πρωθυπουργού στην Ευρώπη είναι κάτι αδιάφορο για τους πάντες. Η σαφέστατη αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που επιτάθηκε λόγω Μπαλτάκου είναι το όντως μείζον θέμα.

Κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ, μια επιστολή, εκ μέρους των “ενεργειακών επιθεωρητών Αλεξάνδρειας” στην δήλωση του κ. Δημητριάδη σχετικά με τις απευθείας αναθέσεις. Με αφορμή λοιπόν την ανακοίνωση αυτή, θα ήθελα να διευκρινίσω μερικά πράγματα για να μπορεί ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Το όλο θέμα ξεκίνησε με αφορμή μια ανάρτηση σε προσωπικό λογαριασμό στο fb και έναν διάλογο που ακολούθησε, μεταξύ συναδέλφων μηχανικών, όπου και εκφράσαμε τη δυσαρέσκειά μας. Κάποιοι λοιπόν ανακάλυψαν τον συγκεκριμένο διάλογο και έκτοτε το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα συνεχώς και εντελώς αποσπασματικά, αποκρύπτοντας την υπόλοιπη αλήθεια, προφανώς για προεκλογικούς λόγους.

Οι απευθείας αναθέσεις σε ενεργειακούς επιθεωρητές γίνονται εδώ και τρία χρόνια περίπου. Οι δυο πρώτες μάλιστα τον Μάιο του 2011. Η πρώτη σε έναν μηχανικό από την Αθήνα και η δεύτερη σε ένα γραφείο με έδρα τη Χαλκίδα.

του Χρήστου Αλευρά

(υποψηφίου δημάρχου Αλεξάνδρειας με τη “Λαϊκή Συσπείρωση Αλεξάνδρειας”

.

“Πρώτα φεύγει η ψυχή του ανθρώπου και ύστερα το χούι του” (Ελληνική παροιμία).

Το να έχει κανείς σε αυτές τις τοπικές εκλογές, τη στήριξη κάποιου από τα δυο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) μάλλον με κατάρα μοιάζει, παρά με ευλογία…..

Εύλογα όλοι οι ανήκοντες πολιτικά στα δυο αυτά κόμματα αποφεύγουν να ζητήσουν τώρα επίσημα τη στήριξη αυτών των κομμάτων.

Επειδή όμως απευθύνονται στη δεξαμενή ψήφων των συγκεκριμένων κομμάτων εμφανίζουν στις εκδηλώσεις τους και κάποιους βουλευτές, έτσι για να υπάρξει και το ικανό και αναγκαίο στίγμα, χωρίς όμως …..στιγματισμούς.

Τα τελευταία χρόνια απ’ ότι φαίνεται βρίσκεται σε εξέλιξη μια συνεχής προσπάθεια από ιστορικούς (που είναι και πολιτικοί), «αναθεώρησης» της ελληνικής Ιστορίας και πιο πολύ της νεότερης, της σύγχρονης Ιστορίας, από τα προεπαναστατικά χρόνια, την επανάσταση του 1821, αλλά και τη Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα. Ακούσαμε πως οι Έλληνες ουσιαστικά καλοπερνούσαν με τους Οθωμανούς, πως “συνωστίζονταν” στην παραλία της Σμύρνης, πως η γενοκτονία των Ποντίων ήταν απλά μια βίαιη μετακίνηση πληθυσμών καθώς και άλλες αντίστοιχες θέσεις που δεν συνοδεύονται όμως από ατράνταχτα επιστημονικά επιχειρήματα. Έτσι έγινε λόγος τελευταία για τους “Εθνικούς μύθους”.

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το Δεκέμβρη του 1803 στο όρος Ζάλογγο, βόρεια της Πρέβεζας, χαρακτηρίστηκαν μερικώς ίσως, ως ένας ακόμη “εθνικός μύθος”.

Στη Λίνα Τόνια.*

Υπάρχει μια λέξη της ελληνικής αργκό που μου προξενούσε πάντοτε ιδιαίτερη αποστροφή. Πρόκειται για τη λέξη “κουλτουριάρης”, που στην νεοελληνική είναι κάτι σαν βρισιά, και αλλοίμονο σε οποίον του προσδώσουν αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Τι σημαίνει άραγε κουλτουριάρης;

Η λέξη προέρχεται από την εξίσου “κακόηχη” στην Ελλάδα λέξη κουλτούρα, που ενώ σε όλες τις γλώσσες του κόσμου σημαίνει πολιτισμός, στη δική μας έχει εντελώς διαφορετική έννοια. Στην κυριολεκτική μετάφραση του όρου λοιπόν κουλτουριάρης σημαίνει πολιτισμένος, στην πράξη όμως μεταφράζεται ως κάποιον περίεργο που ασχολείται με κάτι χαζομάρες, κλασική μουσική, ποίηση και αλλά “άχρηστα πράγματα”. Ο πολιτισμός μάλιστα στον τόπο μας ταυτίζεται με την “παράδοση” και την παρελθοντολαγνεία. Οι δε “πολιτιστικοί” μας σύλλογοι όταν δεν ασχολούνται με το πώς θα φέρουν ψήφους στην εκάστοτε εξουσία, λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο ως λαογραφικοί, παρά το γεγονός ότι η λαογραφία αντιπροσωπεύει ένα μικρό κομμάτι του πολιτισμού.