Δεν του βγήκε τελικά του Ερντογάν η επανάληψη των δημοτικών εκλογών στην Πόλη (όπως ήταν αναμενόμενο απ’ τους περισσότερους σοβαρούς αναλυτές), και έτσι για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια η δημαρχία περνάει στα χέρια πολιτικών του αντιπάλων.
Το ποσοστό με το οποίο κέρδισε ο Ιμάμογλου (το νέο… αστέρι της πολιτικής σκηνής της γείτονος χώρας) είναι 54%, ένα ποσοστό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον Ερντογάν για να το ξαναμφισβητήσει και που δείχνει το διχασμό που υπάρχει στην τουρκική κοινωνία (ειδικά στα δυτικά της χώρας που ο κόσμος δεν είναι και τόσο φίλα προσκείμενος στον πρόεδρο της Τουρκίας, όπως συμβαίνει στο κέντρο και στην Ανατολία).
Εν τω μεταξύ, κάτι φωτογραφίες όπως αυτή βλέπουν οι φασιστο-ισλαμιστές της Τουρκίας και τρελαίνονται, αφού αυτές οι Τουρκάλες που πανηγυρίζουν τη νίκη του Ιμάμογλου είναι κόκκινο πανί. Αυτές και ο τρόπος ζωής τους, ο δυτικός α λα τούρκα…
Η ήττα του “σουλτάνου” είναι ακόμη νωρίς να αποτιμηθεί σε άλλο επίπεδο, αφού ο ίδιος έχει ανοίξει ένα σωρό μέτωπα (Συρία, S-400/F35, ελληνοτουρκικά και γεωτρήσεις, οικονομία) και συν τοις άλλοις είναι και απρόβλεπτος.
Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και κάτι σημαντικό: η Τουρκία δεκαετίες τώρα κάνει πάντα μικρές ή μεγάλες κινήσεις σε διεθνές επίπεδο ώστε να “τσιμπάει” κάτι από τους γείτονές της. Κινήσεις που πάντα είναι αντίθετες με την κοινή λογική, τη λεγόμενη “καλή γειτονία” και φυσικά το Διεθνές Δίκαιο (που το έχει γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνη).
Οπότε σίγουρα η νίκη της αντιπολίτευσης στην Κωνσταντινούπολη δεν αναμένεται να αλλάξει κάτι στο επίπεδο των σχέσεών της π.χ. με την Ελλάδα ή την Κύπρο.
Οι Τούρκοι αυτά που θέλουν να κάνουν, θα τα κάνουν. Και εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε θα το κάνουμε συνεχώς επίσης (είμαστε και μόνοι, μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ), άσχετα με το ποιος είναι σήμερα ή θα είναι αύριο στο τιμόνι της γείτονος χώρας.
Κι άσχετα αν οι “φίλοι” μας τις περισσότερες φορές ξεχνούν ποιος είναι ο πραγματικός τους σύμμαχος και η μόνη σταθερή χώρα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου (τελευταίο παράδειγμα τα προχτεσινά τερτίπια της Βρετανίας, που απροκάλυπτα θέλει να πέσει στα μαλακά η Τουρκία όσον αφορά τις οποίες κυρώσεις αποφασίσει η ΕΕ).