Για όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση, θα είναι πολύ αργά όταν αντιληφθούν πως με αυτά που πράττουν συνολικά (π.χ. γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις τοπικές κοινωνίες, ασκώντας πολιτικές που κάθε άλλο παρά φιλολαϊκές είναι, κάνοντας σκόντο στο αλεύρι και υπερτιμώντας τα… πίτουρα, προχωρώντας όχι σε διαδικασίες αλλά με διεργασίες). Θα έρθει λοιπόν η εποχή που το σημερινό 26 θα κατρακυλήσει στο 2,6% και το 18 θα καταποντιστεί στο 1,8%.Οι πολίτες – στους οποίους συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για ιθαγενείς που θα τους ξεγελούν εσαεί με λεκτικά καθρεφτάκια και χάντρες – θα τους έχουν γυρίσει την πλάτη οριστικά και αμετάκλητα.
Εξακολουθούν αμετανόητοι τις μεγαλοστομίες, που είναι για να ακούγονται μόνο μέσα στις αίθουσες του Παντείου Πανεπιστημίου, και εκφωνούν ακόμη “δεκάρικους”.* Στην πράξη όμως; Τίποτε! Πάντως ακόμη και οι πιο δύσπιστοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα πως σκοπός τους είναι το …τρούπωμα. Και πως όλα τα άλλα τα λένε πραγματικά βερεσέ!
Για αυτό και οι άξιοι της κοινωνίας επιλέγουν να μένουν “στην απ΄εξω” ή αποσύρονται από την πολιτική σιγά-σιγά…
* η ιστορία του “δεκάρικου” λόγου είναι μεγάλη, κάποια μέρα θα την πούμε. Πάντως ο “δεκάρικος” είχε τεράστια επιτυχία στις δεκαετίες του 1950 – 1960 και στα πρώτα χρόνια μετά το 1974.