Εμφάνιση στο κέντρο της σκηνής κι όχι πίσω από ένα αναλόγιο, χειλόφωνο, ακουστικά, autocue, συγκεκριμένες κινήσεις χεριών και σώματος, παύσεις και τόνος φωνής, επιτηδευμένες βόλτες στη σκηνή για μια γουλιά νερό, προσπάθεια συνομιλίας με το ακροατήριο (αυτό είναι κάτι που στην πολιτική στην Ελλάδα το προσπαθούν πολλοί εδώ και 50 χρόνια αλλά μόνο ένας το πετύχαινε). Αυτή ήταν η σκηνική παρουσία του βασικού ομιλητή.
Κάνουμε αναφορά σε κάποιο ΤEDx; Όχι, αν και θα μπορούσε να είναι ακόμη κι ένα τέτοιο, εμένα προσωπικά κάτι τέτοιο με θύμισε στην αρχή. Κάνουμε αναφορά σε κάποια ομιλία Αμερικάνου πολιτικού; Ούτε.
Όμως αυτά είναι μερικά από όσα προσέξαμε εδώ στην Περισκόπηση (εκτός του περιεχομένου) στην εναρκτήρια ομιλία του 35χρονου Κασσελάκη στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
Το όλο σκηνικό θύμιζε συνέδριο κόμματος μόνο εξαιτίας κάποιων συνθημάτων που ακούγονταν και επειδή υπήρχε στη σκηνή ένα μεγάλο τραπέζι στο οποίο κάθονταν καμιά 30αριά νοματαίοι.
Κακά τα ψέμματα: το σκηνικό της ομιλίας Κασσελάκη ήταν το σκηνικό που θα κυριαρχήσει στην Ελληνική πολιτική τα επόμενα χρόνια. Αμερικανιά ή όχι, αυτό είναι – προς τα εκεί πάει η δουλειά. Είτε μας αρέσει, είτε όχι…
Όσον αφορά το περιεχόμενο της ομιλίας; Ήταν η πρώτη ομιλία Κασσελάκη κατά τη διάρκεια της οποίας παρέθεσε λίγο πιο συγκεκριμένα και ελαφρώς αναλυτικά, απευθυνόμενος στο κομματικό κοινό, τις θέσεις του. Μίλησε σχεδόν για όλα και κυρίως – αφού απευθύνονταν πρώτιστα στους συνέδρους – μίλησε για το σχέδιό του για επανίδρυση του κόμματός του.
Μίλησε για τα εσωκομματικά, υπό τη σκιά της παρέμβασης του Τσίπρα (που άργησε να μιλήσει και επέλεξε να το κάνει με καθυστέρηση 5 μηνών).
Ο Κασσελάκης προανήγγειλε εκλογές για το σύνολο του κομματικού μηχανισμού, από προεδρεία τοπικών οργανώσεων μέχρι και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Και εμφανώς σίγουρος για το αποτέλεσμα κατέληξε: “βρείτε μου αντίπαλο και πάμε”.
Τελικά εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ τα κάνουν όλα ανάποδα;; Ίσως – επειδή αυτό το συνέδριο (συνοδευόμενο με πολύ αυστηρή αυτοκριτική και απολογισμούς) και ομιλίες υποψηφίων προέδρων θα έπρεπε να γίνουν πριν από την εκλογή Προέδρου. Τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 2023.
Σημεία που αξίζουν προσοχή:
- το ότι ο Κασσελάκης χρειάστηκε λίγους μήνες για να καταλάβει το παιχνίδι – κι έχει κι άλλο δρόμο μέχρι να το μάθει. Μέσα σε αυτούς τους μήνες έκανε άπειρα λάθη (μεταξύ αυτών και η υπερέκθεση της προσωπικής του ζωής), με τα πολιτικά λάθη να οδηγούν στην αποχώρηση αρκετών στελεχών και μελών του κόμματός του.
- το “στήσιμο” της ομιλίας Κασσελάκη, να το θυμηθείτε, θα το βλέπουμε σύντομα να επαναλαμβάνεται παντού (ακόμη και σε τοπικό επίπεδο). Ο Μητσοτάκης πήγε να το ξεκινήσει κάπως, αλλά εδώ μιλάμε για εμφάνιση μπροστά σε μεγάλο αριθμό ακροατών/θεατών.
- η καθόλου τυχαία αναφορά του στις νέες γενιές, στους Millennials και στη Gen Z
- οι παύσεις και ο τόνος της φωνής του, ο τρόπος που τόνιζε τις λέξεις και το ηχόχρωμα όταν ήθελε να δείξει ότι καταλήγει κάπου θύμιζαν πολύ έντονα (αν τα προσέξει κάποιος) Κ. Μητσοτάκη. Ίσως να … ψωνίζουν από το ίδιο επικοινωνιακό μαγαζί, ένα μαγαζί έντονα επηρεασμένο από τα αμερικανικά πρότυπα.