Για να δούμε λίγο ορισμένα από τα «βασικά» μεγέθη της Οικονομίας μας:
– δημόσιο χρέος: 340 δις περίπου
– ιδιωτικό χρέος προς εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες: 252 δις
Σύνολο: 592 δις, κάποιοι λένε πως ήδη έχει ξεπεράσει τα 600 δις.
Είμαστε δηλαδή στη φάση που πλέον, αφού τελειώσουν τα … χαδάκια (λόγω πανδημίας) που γίνονται σε όλους, να μας έρθει και πάλι μια ξεγυρισμένη Επιτροπεία και να δούμε την Κυβέρνηση να μας λέει ότι φταίει το κακό το ριζικό μας (λόγω της πανδημίας και των συνεχών ενέσεων στην Οικονομία) και την αντιπολίτευση να χτυπάει αλύπητα και να μας λέει πόσο καλά τα πήγε (που έβγαλε, υποτίθεται, τη χώρα από τα Μνημόνια) και πόσο μας έμπλεξαν οι νυν.
Στην πραγματικότητα όμως ουδείς δεν πρόκειται να μας πει την αλήθεια: που πήγαν τόσα λεφτά και μια δεκαετία ξεζουμίσματος των πάντων. Και ξεπουλήματος των πάντων, των ασημικών του Κράτους. Και τι θα κάνει ο κόσμος απ’ τη στιγμή που έχουμε ξεπουλήσει στους ιδιώτες (ή έχουμε κλείσει, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο σε εγχώρια και διεθνή κοράκια) δημόσιες επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να «παίξουν μπάλα» και να κάνουν την κατάσταση κάπως πιο υποφερτή.
Επίσης κανείς δεν πρόκειται να μας πει τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Η παγκόσμια οικονομία είναι σε ύφεση, ένας πόλεμος μαίνεται στην Ευρώπη, οι τιμές σε όλο τον κόσμο έχουν φτάσει στο Θεό (και συνεχώς ανεβαίνουν), η μια κρίση διαδέχεται την άλλη, τα ελληνικά ομόλογα (ιδίως τα 10ετή) έχουν αρχίσει και πάλι να μην είναι «ελκυστικά». Και φως στο τούνελ δεν φαίνεται.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα κάθε είδους ανόητα πανηγύρια και τις αντιπολιτευτικές κορώνες κι ας δούμε τι θα κάνουμε, γιατί η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και η διεθνής σκηνή απολύτως ασταθής.
Το 2022 δεν είναι ούτε 2010, ούτε 2012, ούτε 2015. Είναι κατά πολύ χειρότερο.