Κατηγορίες
ιστορία

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και η γενοκτονία της Μνήμης

gonoktpontionΠρώτο μέρος

Σεβεντικίδης Βαγγέλης, Κοινωνιολόγος

Εισαγωγή

Γράφει ο Κ. Φωτιάδης

«Τον 5ο αι., ολόκληρη η Μικρασιατική χερσόνησος, με πληθυσμό 22.000.000, ήταν εντελώς χριστιανική με επίσημη γλώσσα των διαφόρων εθνοτήτων την ελληνική». Οι Οθωμανοί όταν ήρθαν σε επαφή με το Βυζαντινό κράτος «ήταν τόσοι λίγοι, που τα μέλη τους …. δεν θα φτάνανε ούτε για δήμαρχοι..των βυζαντινών πόλεων… Εφαρμόζοντας όλα τα μέσα…βίαια και διπλωματικά …. πέτυχαν μέσα σε 10 αιώνες τη γλωσσική και θρησκευτική αφομοίωση του Μικρασιατικού πληθυσμού…..

Επίλογος όλων των σατανικών μεθόδων που μηχανεύτηκαν.… ήταν οι διωγμοί των Νεότουρκων 1908-1923….ο αφανισμός των Αρμενίων, η εξόντωση του μικρασιατικού Ελληνισμού και η συρρίκνωση τω 22.000.000 χριστιανών σε 1.280.000 με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών» Αποτέλεσμα αυτών ήταν και η γενοκτονία 353.000. Ελλήνων του Πόντου.

Το 1994 το ελληνικό κοινοβούλιο με καθυστέρηση 70 και πλέον χρόνων, καθιέρωσε τη 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της πράξης δηλαδή γένεσης της σύγχρονης Ιστορίας μας. Η τρις χιλιόχρονη και πλέον παρουσία των Ελλήνων στην καθ΄ημάς Ανατολή έλαβε τέλος και επίσημα με την Συνθήκη της Λωζάννης, αυτό το Μεγάλο παζάρι του 20ου αιώνα. Γεωστρατηγικοί, γεωπολιτικοί και γεωοικονομικοί λόγοι καθόρισαν την τύχη του Ποντιακού Ελληνισμού. Σχηματικά μπορούμε να πούμε ότι κύριοι παράγοντες ήταν:

  • Η αδυναμία του Εθνικού κέντρου, του ελλαδικού κράτους να διαχειριστεί την εθνική ολοκλήρωση
  • Ο Τουρκικός εθνικισμός
  • Τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Πάντοτε υπήρχαν στο εξωτερικό κοινότητες Ποντίων εκτός της ιστορικής τους πατρίδας για λόγους οικονομικούς ,μορφωτικούς και πολιτικούς-στρατιωτικούς-ειδικά μετά από κάθε Ρωσσοτουρκικό πόλεμο ακολουθούσε ένα ρεύμα φυγής των ελληνικών πληθυσμών προς τον Καύκασο και την ομόδοξη Ρωσία. Μετά την Οθωμανική κατάκτηση ακολούθησε μαζική έξοδος των Ποντίων από τον Πόντο .Στη συνέχεια ακολούθησαν εξισλαμισμοί μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Ζωντανή μαρτυρία οι εξισλαμισμένες κοινότητες της Τόνιας, του Όφ, της Τραπεζούντας που κατοικούν σήμερα στον ιστορικό Πόντο και οι τουρκόφωνες χριστιανικές –ελληνικές- κοινότητες της Τσάλκας στη Γεωργία. «Για μας τους Πόντιους τα γεγονότα των διωγμών, των σφαγών, της εθνοκτονίας και της αναγκαστικής εκδίωξης από το 1916 έως το 1923 αποτέλεσαν την πράξη γέννησης της σύγχρονης Ιστορίας μας … Από εδώ και πέρα χαρακτηρίζονται (οι Πόντιοι) λαός της διασποράς … Αποτέλεσμα της γενοκτονίας ήταν η δημιουργία των ποντιακών κοινοτήτων στην Ελλάδα, στη Σοβιετική Ένωση, την Ευρώπη ,την Αμερική…» (πρώην) Σοβιετική Ένωση, την Ευρώπη, την Αμερική…, την Αυστραλία» Αποτέλεσμα της γενοκτονίας ήταν η εξόντωση 353.000 Ελλήνων του Πόντου σε σύνολο 750.000 περίπου. Και τη γενοκτονία αυτή την επιτέλεσαν πρώτα οι Νεότουρκοι και έπειτα σε δεύτερη φάση οι Κεμαλικοί.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Τι σημαίνει όμως Γενοκτονία;

Ο Πολωνοεβραίος καθηγητής της Νομικής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Ραφαήλ Λέμκιν, εισήγαγε τον όρο «γενοκτονία» το 1944. Ο όρος του Λέμκιν αποτέλεσε τη βάση της ορολογίας που χρησιμοποίησαν ο ΟΗΕ για να συνταχθεί η «Συνθήκη περί Γενοκτονίας» της 9ης Δεκεμβρίου του 1948. Τότε κωδικοποιήθηκε το συγκεκριμένο έγκλημα και ορίστηκαν ακόμα και τιμωρίες για τους εγκληματίες, αλλά αυτό δεν σταμάτησε την άσκηση βίας εναντίον ομάδων ανθρώπων με διαφορετικότητα από τους θύτες τους.

Η Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της ‘’γενοκτονίας’’ στο άρθρον 2 αναφέρει:

“Εις την παρούσαν Σύμβασιν, ως γενοκτονία νοείται οιαδήποτε εκ των κατωτέρων πράξεων, ενεργουμένη με την πρόθεσιν ολικής η μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής:

–Φόνος μελών της ομάδος.

–Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητας των μελών της ομάδος.

–Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος εις συνθήκας δυναμένας να επιφέρωσιν την πλήρην ή την μερικήν σωματικήν καταστροφής αυτής.

–Μέτρα αποβλέποντα εις την παρεμπόδισιν των γεννήσεων εις τους κόλπους ορισμένης ομάδος.

–Αναγκαστική μεταφορά παίδων εις ετέραν ομάδαν.

Το ερώτημα είναι γιατί καθυστέρησε η Ελληνική πολιτεία να αναγνωρίσει την Γενοκτονία, γιατί δεν προωθεί η ίδια το θέμα στους Διεθνείς οργανισμούς, τη στιγμή δε μάλιστα που αυτό γίνεται από άλλους για εμάς και δεν τίθεται το ζήτημα στις συνομιλίες με την Τουρκία.”

η συνέχεια θα δημοσιευτεί την επόμενη Κυριακή