Ναι, δομικές, οργανωτικές και άλλες αδυναμίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Που θέλουν διόρθωση, που διορθώνονται ή θα διορθωθούν στο μέλλον.
Όμως, αν τελικά η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως το Μνημόνιο είναι το “μοναδικό κείμενο πολιτικής, που παρόλες τις αδυναμίες του, έθεσε δεσμευτικούς στόχους για το σύνολο του ελληνικού κράτους”, τότε είναι περισσότερο από σίγουρο πως η πορεία που έχει επιλεγεί είναι κατηφορική, το μέλλον δυσοίωνο και οι πολίτες και το Κράτος καταδικασμένοι σε έναν αέναο αγώνα για να ξεχρεώσουν.
Πότε; Πιθανόν το 2063, αφού θα έχουν (ξε)πουληθεί τα πάντα, αφού θα έχουν χαθεί τουλάχιστον τρεις γενιές Ελληνων. Και βλέπουμε…