Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν μετά την πρόθεση του Πρωθυπουργού της χώρας να πάει σε δημοψήφισμα και να ζητήσει την έγκριση ή όχι του λαού για την εφαρμογή της νέας συμφωνίας για τη “σωτηρία” της χώρας.
Το πρώτο αφορά τον χρόνο διεξαγωγής: ακούγεται πως θα γίνει Δεκέμβριο – Γενάρη του 2012. Αργά δεν είναι; Και πως θα πορευτεί η χώρα μέχρι τότε; Μήπως θα πάει επίσημα χρεοκοπημένη σε δημοψήφισμα; Γιατί τότε αλλάζει το πράγμα. Φυσικά παίζει και το ενδεχόμενο να είναι πολιτικά ασταθής μέχρι τότε, με τις εκλογές να γίνονται …γρηγορότερα από το δημοψήφισμα (λόγω προβλημάτων στην ΚΟ, αφού στο μεταξύ θα πρέπει να ψηφιστεί και ο προϋπολογισμός του 2012 !!!).
Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με τη σχέση που έχει πλέον…
ο Πρωθυπουργός με τους υπόλοιπους στην Ευρώπη (οι οποίοι φέρονται να είναι έκπληκτοι από την ανακοίνωση για δημοψήφισμα – και αν συμβαίνει αυτό, παίζονται πλέον και τα τελευταία δείγματα αξιοπιστίας που μας είχαν απομείνει ως χώρα, αν είχε μείνει τίποτε από αξιοπιστία!).
Το τρίτο με την ίδια τη χρησιμότητα του δημοψηφίσματος. Τι θα γίνει αν η Κυβέρνηση εισπράξει ένα τεράστιο “όχι” στην περίπτωση που το ερώτημα είναι “θέλετε ή όχι την εφαρμογή της νέας συμφωνίας;”. Γιατί αν βγει κανά όχι, τότε θα είναι “όχι” προς τις κυβερνητικές επιλογές – μεταξύ των οποίων είναι και η συμφωνίες αυτές – οπότε θα πρέπει να παραιτηθεί. Οπότε μήπως έχει δίκιο η αντιπολίτευση που ζητάει απευθείας για εκλογές; Φυσικά ο Παπανδρέου θέλει να κερδίσει πολιτικό χρόνο.
Τέταρτο ερώτημα και επίσης βασικό: γιατί δεν μας πρότειναν δημοψήφισμα για το Μνημόνιο, για τη δανειακή σύμβαση (αν ανατρέξετε σε παλαιότερες αναρτήσεις, θα δείτε τι λέγαμε από τότε: ότι δεν έχει ακόμη κυρωθεί από τη Βουλή, με πολλές συνέπειες στην αξιοπιστία μας αλλά έτσι μετατρέπεται και σε ένα όπλο αν ποτέ θελήσουμε να σιχτιρίσουμε τους ξένους δανειστές μας.).
Φυσικά υπάρχουν και άλλα, όμως για την ώρα αυτά είναι τα βασικότερα.