*του Νίκου Μπρουσκέλη
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους που αποφασίστηκε την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, οδηγεί ουσιαστικά ένα σκαλοπάτι ακόμα πιο κάτω την χώρα. Το αποτέλεσμα του «κουρέματος» έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Είναι απολύτως ξεκάθαρο πάντως, πως οδηγούμαστε ένα βήμα ακόμα χαμηλότερα, ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στην λεγόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και εν τέλει στη έξοδο από την Ευρωζώνη.
Η απόφαση της αναδιάρθρωσης είναι ένα θέμα, το οποίο μέχρι πριν από λίγους μήνες, ουδείς στην Ευρώπη και στην Ελληνική Κυβέρνηση ήθελε να ανακινήσει. Όλοι το ξόρκιζαν, ενώ τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης στην χώρα το ζητούσαν μετ’ επιτάσεως. Σήμερα φαίνεται να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο…
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ίσως με μια μόνη εξαίρεση, δεν…
θέλει να αντιληφτεί την κρισιμότητα των περιστάσεων. Η κυβέρνηση θέλει να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της – ωσάν να μην ήταν οι δικές της παλινωδίες και τα δικά της εγκληματικά λάθη που οδήγησαν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο. Η αξιωματική αντιπολίτευση ζητεί – όχι έντονα, βέβαια – εκλογές, για να επιστρέψει να συνεχίσει τις μεγάλες και αλησμόνητες στιγμές που χάρισε στο Έθνος, ειδικά την διετία 2007- 2009, ενώ στην αριστερά φαγώνονται σαν τα κοκόρια, ακόμα και σε στιγμές απώλειας ανθρώπων, για το ποιος θα έχει τον έλεγχο των συγκεντρώσεων…
Δυστυχώς για τον λαό, όλους τους ενδιαφέρει το προσωπικό και το κομματικό τους συμφέρον, και σπανίως τοποθετούν υπεράνω όλων τούτων, την προάσπιση των συμφερόντων των εντολοδόχων τους ,δηλαδή των Ελλήνων πολιτών.
Η οργή του λαού, που εκφράστηκε με εμφατικό τρόπο στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, δεν φαίνεται να τους απασχολεί και ιδιαίτερα. Θα το προσπεράσουν και αυτό, ειδικά τα δυο κόμματα εξουσίας, κατηγορώντας αλλήλους για άλλη μια φορά, τον ΣΥΡΙΖΑ και όποιον άλλον τύχει. Μπορεί ο κ. Τσίπρας όντως να εξιτάρει μια μερίδα κόσμου, δεν γίνεται όμως η διακοπή των παρελάσεων να οφείλεται μόνον στις δικές του στρατηγικές ενέργειες και να αποσιωπούν τις δικές τους πελώριες ευθύνες. Αφού έσπειραν ανέμους, ας θερίσουν θύελλες, λοιπόν…
Έστω και την υστάτη ώρα, καλούνται άπαντες να αναλογιστούν τις ευθύνες τους , απέναντι στην χώρα και στον ελληνικό λαό. Με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, οφείλουν όλοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Οι εικόνες της Ελλάδας στις παρελάσεις της προηγούμενης εβδομάδας, το κλίμα κοινωνικής έντασης και αναταραχής που διαπερνά οριζόντια την χώρα, προκαλούν έκδηλη ανησυχία και εντονότατο προβληματισμό. Στο πολιτικό κενό που φαίνεται να διαμορφώνεται στις συνειδήσεις των πολιτών, γνωρίζουμε πως ελοχεύουν πελώριοι κίνδυνοι περαιτέρω κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης. Ως γνωστόν όμως, η Φύση απεχθάνεται το κενό…
Η μόνη σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία που απομένει στα χέρια του Πρωθυπουργού, που την ζητούν και αρκετοί βουλευτές του στη Κ.Ο. του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να μηδενιστεί το κοντέρ. Κανένα δημοψήφισμα, πολύ δε περισσότερο ούτε η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από την Βουλή στην σημερινή Κυβέρνηση δεν θα εκτονώσει την λαϊκή οργή. Ίσα- ίσα, που λύσεις δημοψηφισμάτων για την νέα δανειακή σύμβαση δεν αποτελούν διέξοδο για τον τόπο, αλλά δίνουν μονάχα πολιτικό χρόνο στον κ. Παπανδρέου και πιθανώς περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.