Τελικά, δίκιο είχε ο μακαρίτης ο καλλιτέχνης: σε αυτή τη χώρα είσαι ότι δηλώσεις!
Κάτι παραπλήσιο ισχύει εδώ και χρόνια στη χώρα: όλοι ντε και καλά κάπου πρέπει να ανήκουμε! Στην ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ, στο σύλλογο για την προστασία της αρκούδας της Πίνδου, στον Ποντιακό σύλλογο της Άνω Γλυφάδας, κάπου πρέπει υποχρεωτικά – για τους άλλους – να ανήκουμε!
Το ζήτημα όμως δεν είναι να ανήκουμε ή να δηλώνουμε πως ανήκουμε κάπου. Αλλού γίνεται το παιχνίδι: να ανήκεις αλλά να μην είσαι προβατάκι. Να ανήκεις (να συμμετάσχεις δηλαδή) αλλά να παρεμβαίνεις, να έχεις λόγο, άποψη, θέσεις. Μόνο έτσι αυτό το ρημάδι στο οποίο ανήκεις θα πάει μπροστά, θα προοδεύσει. Και μαζί του, θα πας και εσύ μπροστά!
Και επειδή όλοι ανεξαιρέτως ανήκουμε στην ΙΔΕΑ που τη λένε Ελλάδα καλό θα είναι στις 4 Οκτωβρίου να παρέμβουμε, να αποκτήσουμε λόγο, να διαμορφώσουμε άποψη, να πάρουμε θέση. Με 2 λόγια, να πάμε να ψηφίσουμε, ότι διάολο ψηφίζει ο καθένας μας.! Γιατί η αποχή σημαίνει συνενοχή και συμμετοχή σε ένα τεράστιο σκάνδαλο (που μπροστά του αυτό της Siemens ωχριά): στο σκάνδαλο της εκχώρησης του “ελευθέρου” – σε όλους τους έχοντες ή σε αυτούς που θα αποκτήσουν μελλοντικά – στον έλεγχο του τιμονιού της χώρας.