Βρήκαν λέει συμφωνία για το θέμα της ονομασίας της χώρας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας. Με μια βιασύνη απίστευτη και με κάτι συμπτώσεις τραγικές, που θα τις δούμε στη συνέχεια.
Δυο κουβέντες απλές, έτσι όπως τις αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι:
Δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με τη Σουηδία, ούτε με την Ελβετία, ούτε με την Ισλανδία.
Έχουμε να κάνουμε με μια χώρα:
Είναι αξιοπερίεργο γιατί ακόμη οι δικοί μας κάθονται και ασχολούνται με τόση θέρμη με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, όταν το ζήτημα έχει λυθεί ιστορικά (και δεν αναφερόμαστε στις ψευτοιστορίες των γειτόνων, που τις καλλιεργούν εντατικά τα τελευταία 70 χρόνια). Τα παιδιά στα βόρεια δεν έχουν σχέση ούτε κατ’ ελάχιστον με τον Μεγαλέξανδρο και τους αρχαίους Μακεδόνες. Αυτά τα είπαμε.
Ας αφήσουν λοιπόν οι δικοί μας κατά μέρος τις γελοιότητες με τα erga omnes και τα υπόλοιπα τέτοια μεγαλόσχημα λατινικά της διπλωματίας, ας αγνοήσουν τα καραγκιοζιλίκια για σύνθετες ονομασίες (αλλά σε μια λέξη, όλο μαζί). Και ας σταματήσουμε επιτέλους να μιλάμε για συνταγματικές εγγυήσεις όσον αφορά το όνομα. Γιατί είναι γνωστό σε όλους τι συμβαίνει με τα Συντάγματα, σε κάθε χώρα του κόσμου: αν υπάρχει η “κατάλληλη” πλειοψηφία στα Κοινοβούλια, το Σύνταγμα της κάθε χώρας γίνεται λάστιχο!