Πολλές φορές όποτε εμείς οι πολίτες συζητούμε για τη στάση πολιτικών και πολιτικής θεωρούμε ότι η “σταθερότητα” σε μια σειρά από ενέργειες είναι το σωστό και το ζητούμενο, αφού αυτή είναι που δίνει μια αίσθηση σιγουριάς, συνέχειας, αξιοπιστίας.
Απ’ την άλλη, υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που η εμμονή πολιτικών και πολιτικής σε συγκεκριμένα πράγματα αποδεικνύεται (δυστυχώς εκ του αποτελέσματος) ότι είναι κάτι το αρρωστημένο και άκρως ζημιογόνο για το γενικότερο καλό.
Δηλαδή η κατάσταση είναι – το λιγότερο – δίκοπο μαχαίρι.