Το να είναι η Γερμανία ενδοτική στις διακρατικές της σχέσεις με την Τουρκία είναι κάτι που αφορά την ίδια. Δικές τους σχέσεις είναι, ότι θέλουν ας κάνουν! Άλλωστε είναι γνωστοί φιλότουρκοι εδώ και αιώνες, η Ιστορία αυτό μας δείχνει.

Το να είναι η Γερμανία ενδοτική στις διακρατικές της σχέσεις με την Τουρκία είναι κάτι που αφορά την ίδια. Δικές τους σχέσεις είναι, ότι θέλουν ας κάνουν! Άλλωστε είναι γνωστοί φιλότουρκοι εδώ και αιώνες, η Ιστορία αυτό μας δείχνει.
Η Τουρκία προχώρησε ένα βήμα παραπάνω στον Ο.Η.Ε. (και παρά τις αντιδράσεις που έχουν εκφράσει με διπλωματική νότα που κατέθεσαν από κοινού η Ελλάδα, η Κύπρος, το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος στις αρχές Ιουλίου του 2020) το θέμα του γνωστού Μνημονίου (M.O.U.) που είχε υπογράψει με τη Λιβύη στα τέλη Νοεμβρίου του 2019.
Εξελίξεις στη Λιβύη αλλά – και όχι μόνο στη Λιβύη – προκαλεί η πρόθεση του Αλ Σάραζ να παραιτηθεί. Ο Αλ Σάραζ είναι ο πρόεδρος της Κυβέρνησης που αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Κοινότητα, ελέγχει την δυτική Λιβύη και στηρίζεται από την Τουρκία.
Την ώρα που ο Γερμανός ΥΠΕΞ επισκέπτεται Ελλάδα και Τουρκία (με τους γνωστούς σκοπούς, δηλαδή να σύρει την Ελλάδα σε μια διαπραγμάτευση), δημοσιογράφοι από τη χώρα του βγάζουν στη φόρα μια από τις πολλές μπίζνες που γίνονται με την Τουρκία – και που όλοι τις ξέρουν αλλά κάνουν την παλαβή.
Με τίτλο στο πρωτοσέλιδο “Αγία Σοφία, Συρία, Λιβύη, Μεσόγειος … Ο Πόλεμος στις πόρτες μας” και με βασική θεματολογία “το νεο-οθωμανικό σχέδιο του Ερντογάν” το γαλλικό περιοδικό Le Point δείχνει το δρόμο και είναι για την ώρα το μοναδικό δυτικό ΜΜΕ που δίνει στην πραγματική τους διάσταση μια σειρά από γεγονότα που οι πολιτικές ελιτ που κυβερνούν τη Δύση αδυνατούν ή δεν θέλουν (κυρίως το δεύτερο) να αντιληφθούν.
Επίσης γίνεται αναφορά στη γαλλο-τουρκική σύγκρουση και στους λόγους που την προκαλούν (France-Turquie, les raisons d’un clash) ενώ όπως αναφέρει “η μάχη για το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο συνεχίζεται”.
“Ο λύκος την τρίχα του αλλάζει, το χούι δεν το αλλάζει” αναφέρει ο λαός και πρόκειται για μια έκφραση που ταιριάζει απόλυτα σε όλους αυτούς τους Τούρκους αξιωματούχους που με κάθε ευκαιρία και σχεδόν καθημερινά υπενθυμίζουν τις παράλογες (και παράνομες) αξιώσεις της χώρας τους στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο.
Σειρά είχε αυτές τις ημέρες ο Τσαβούσογλου, ο οποίος πάλι αμφισβητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πάλι αμφισβητούσε το αναγνωρισμένο από Διεθνείς Συνθήκες δικαίωμα νησιών κάθε μεγέθους να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (ας μην πανηγυρίζουν κάποιοι επειδή το δικαίωμα αυτό το στήριξαν ορισμένοι Αμερικάνοι – στο τέλος μόνοι μας θα είμαστε!), πάλι έβγαλε τους γνωστούς χάρτες της “γαλάζιας πατρίδας” του που ονειρεύεται να φτιάξει…