Σε ένα σημαντικό βήμα που σχετίζεται με τη χάραξη των ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο προχώρησε η Αίγυπτος.
Ο Πρόεδρος της χώρας, Αμπτέλ Φατάχ Αλ Σίσι, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο οριοθετείται μονομερώς η ΑΟΖ της χώρας του με τη Λιβύη (σε σημείο που μπαίνει στο παιχνίδι και το όριο της ελληνικής ΑΟΖ).
Ένα ενδιαφέρον παρασκήνιο που σχετίζεται με τα ελληνοτουρκικά και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είπαμε να σας παρουσιάσουμε σήμερα.
Ο Ερντογάν είναι γνωστός για τις ανορθόδοξες μεθόδους του στα εξωτερικά. Μιλάμε όμως για αποτελεσματικές μεθόδους και το κακό για τη χώρα μας είναι ότι του βγαίνουν…!
Με συλλυπητήρια και μια ιδιαίτερη αναφορά στη Σάμο ξεκίνησε τον χαιρετισμό του προς τον οικοδεσπότη του στο Μέγαρο Μαξίμου, πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ Ελ Σίσι.
Στις θετικές εξελίξεις της ημέρας θα πρέπει να μπει η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου σχετικά με τις συμφωνίες οριοθέτησης των Θαλασσίων Ζωνών μας με Ιταλία και Αίγυπτο.
Όπως ανέφερε στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών και των ανταποκριτών ξένου τύπου που έγινε την Πέμπτη 20 Αυγούστου, οι συμφωνίες σήμερα κατατίθενται στη Βουλή και θα εισαχθούν προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τη Δευτέρα 24 Αυγούστου με την προοπτική της κύρωσής τους από την Ολομέλεια την Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020.
Όπως λέγαμε ΕΔΩ, η κύρωσή των συμφωνιών, αν συνδυαστεί και με άμεση συμφωνία με την Κύπρο, αλλάζει το σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο. Βασικά, το θέτει σε νέα βάση – στην πραγματική του βάση.
Το Αιγυπτιακό Κοινοβούλιο ενέκρινε την Τρίτη 18 Αυγούστου τη διμερή συμφωνία της χώρας με την Ελλάδα, με την οποία έγινε οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων.
Είχε προηγηθεί τη Δευτέρα 17 Αυγούστου η έγκριση της συμφωνίας με την Ελλάδα (που υπογράφηκε στις 6 Αυγούστου 2020 από τους υπουργούς Εξωτερικών των δυο χωρών) απ’ τη νομοθετική και συνταγματική Επιτροπή.
Ας δούμε λίγο τι έχουμε μέχρι τώρα και ποια είναι στην πραγματικότητα τα σπουδαιότερα γεγονότα που έχουν συμβεί στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα (λαμβάνοντας υπόψη ότι “κάποια πράγματα γίνονται και δε λέγονται και κάποια πράγματα λέγονται και δεν γίνονται”).
“Κοντά σε συμφωνία με την Αίγυπτο” βρίσκεται η Ελλάδα για την ΑΟΖ, γράφουν το τελευταίο διήμερο αρκετά αθηναϊκά ΜΜΕ.
Πραγματικά, είμαστε όντως κοντά σε κάποια συμφωνία με την Αίγυπτο ή μιλάμε για δημοσιεύματα εντυπώσεων;; Και πόσο αυτή η συμφωνία θα είναι επωφελής για την Ελλάδα και ΚΥΡΙΩΣ ολοκληρωμένη;;;
Με τίτλο στο πρωτοσέλιδο “Αγία Σοφία, Συρία, Λιβύη, Μεσόγειος … Ο Πόλεμος στις πόρτες μας” και με βασική θεματολογία “το νεο-οθωμανικό σχέδιο του Ερντογάν” το γαλλικό περιοδικό Le Point δείχνει το δρόμο και είναι για την ώρα το μοναδικό δυτικό ΜΜΕ που δίνει στην πραγματική τους διάσταση μια σειρά από γεγονότα που οι πολιτικές ελιτ που κυβερνούν τη Δύση αδυνατούν ή δεν θέλουν (κυρίως το δεύτερο) να αντιληφθούν.
Επίσης γίνεται αναφορά στη γαλλο-τουρκική σύγκρουση και στους λόγους που την προκαλούν (France-Turquie, les raisons d’un clash) ενώ όπως αναφέρει “η μάχη για το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο συνεχίζεται”.
Πολλά ερωτηματικά έχει προκαλέσει όχι μόνο για τη χρησιμότητά της αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο στήθηκε η συνάντηση μεταξύ Ελληνικής και Τουρκικής αντιπροσωπείας στο Βερολίνο τις προηγούμενες ημέρες, λίγο μετά από τις ανακοινώσεις Ερντογάν για την Αγία Σοφία.
Θα το πάρουμε λίγο απ’ την αρχή, επειδή κάποια πράγματα είναι παρεξηγημένα: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε πως “στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται”.
Σε μια ακόμη επίδειξη των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας προχώρησε τη Δευτέρα 8 Ιουνίου ο πρόεδρός της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε τηλεοπτική εμφάνιση που έκανε.
Όποτε μιλάει κανείς για διεθνείς σχέσεις πρέπει να έχει στο νου του τρία πράγματα:
1. ότι δεν υπάρχουν “φίλοι” και “σύμμαχοι” παρά μόνο συμφέροντα (τα οποία, κατά περίπτωση, είναι είτε κοινά συμφέροντα είτε αντίθετα),
2. ότι ο καλύτερος σύμμαχος μιας χώρας είναι ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός ενός βασικού κορμού κατευθύνσεων – που η χώρα τις ακολουθεί πιστά όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση της,
3. ότι το σωστό timing και η προσαρμογή στις συνθήκες κάθε εποχής είναι βασικός πυλώνας στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής.