Ετικέτα: άρθρα

Προοδευτικό είναι πρωτίστως το πατριωτικό και όχι η μυωπική ή ακόμη χειρότερα η ιδιοτελής προσέγγιση των πραγμάτων

Γράφει ο Κ. Ασλάνογλου, γραμματέας της Ν.Ε. Ημαθίας του Κινήματος Αλλαγής

Με ανησυχία αλλά και αγωνία η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω από το λεγόμενο «Μακεδονικό».
Προσέρχομαι στον δημόσιο διάλογο όχι προφανώς ως ειδικός αλλά ως ενεργός πολίτης με καθαρή πολιτική ταυτότητα και ασφαλώς χωρίς ενοχές ή προκαταλήψεις.

Σπεύδω επίσης να δώσω εξαρχής κάποιες πληροφορίες και συνιστώ στους κακόπιστους όταν αργότερα διαφωνήσουν με την άποψη μου να ξαναδιαβάσουν αυτή την παράγραφο.

Γράφει ο Στέργιος Μουρτζίλας

Στην αφετηρία κάθε χρονιάς κυριαρχεί η ελπίδα και η προσδοκία. Ο καθένας ευελπιστεί για βελτίωση της καθημερινότητάς του, αλλαγή προς το καλύτερο του τρόπου ζωής του, αναζήτηση νέων ευκαιριών και νέων προοπτικών. Μπαίνει εκ των πραγμάτων στη λογική να πάρει αποφάσεις, να θέσει στόχους, να κάνει όνειρα. Προσπαθεί να σχεδιάσει, να χαράξει στρατηγικές, να οριοθετήσει τα επόμενα βήματα. Είτε πρόκειται για ρεαλιστικές είτε για ονειροπόλες προσεγγίσεις το σίγουρο είναι πως ο καθένας δικαιούται να παλέψει και να ονειρευτεί.

Όμως, δεν αρκούν μόνο οι υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας, ούτε η γενική και αόριστη αναζήτηση της ευημερίας. Το κρίσιμο ζητούμενο είναι το σχέδιο, η μέθοδος που θα ακολουθήσουμε και η στοχευμένη προσήλωση που θα επιδείξουμε. Τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνα, χωρίς κόπο, χωρίς κούραση.

γράφει ο Τ. Μπαρτζώκας, πολιτευτής ΝΔ

Το 12ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ολοκληρώθηκε με επιτυχία και χάραξε τον δρόμο για τα στελέχη, στη μεγάλη μάχη που έχουμε να δώσουμε μέχρι τις κάλπες. Παράλληλα έστειλε προς κάθε κατεύθυνση, το μήνυμα ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα ανοιχτό, κόμμα της πολιτικής διεύρυνσης, κόμμα σύγχρονο, συγκροτημένο, ευρωπαϊκό.

Η Νέα Δημοκρατία απέδειξε ότι είναι το κόμμα της συμπόρευσης, η παράταξη που ενώνει, που δεν κάνει διακρίσεις και βρίσκεται δίπλα στους πολίτες και στα προβλήματα της καθημερινότητάς τους.

Γράφει ο Στέργιος Μουρτζίλας*

Όλοι όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα κοινά και να θέσουν το εαυτό τους στη κρίση του εκλογικού σώματος διεκδικώντας την ψήφο του, προτάσσουν την δεδομένη διάθεσή τους να συνδράμουν στη βελτίωση της καθημερινότητάς των συμπολιτών τους και στην προσπάθεια επίλυσης ζητημάτων και εκκρεμοτήτων που ταλανίζουν την κοινωνία μας είτε σε τοπικό είτε σε πανελλαδικό επίπεδο.

Ασφαλώς και η οικονομική δυσπραγία σε συνδυασμό με την ανεργία που κυρίως πλήττει τις πλέον παραγωγικές και νεώτερες ηλικίες με μοιραίο και αναπόφευκτο αποτέλεσμα την φυγή του πιο μορφωμένου και καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό, ταλανίζει την ελληνική κοινωνία σε τέτοιο βαθμό που εδώ και μια 8ετία περίπου αποτελεί το βασικό θέμα συζήτησης κυριαρχώντας στην ειδησεογραφία που επισταμένα αναλύει τις επιμέρους παραμέτρους της.

γράφει ο Στ. Ζυγουλιάνος, πρόεδρος των φοροτεχνικών Ημαθίας

“Νοιώθω την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μετά από μια δύσκολη μέρα με πολύ δουλειά και πολλά ευχαριστώ.
Αυτές τις μέρες (κυρίως) τα γραφεία μας είναι γεμάτα από κόσμο ζητώντας είτε να τους κάνουμε τις αιτήσεις για τα αναδρομικά, είτε να τους υποβάλλουμε τις αιτήσεις για το μέρισμα, είτε αύριο για το επίδομα θέρμανσης ή για το επίδομα ενοικίου ή για κάθε είδους εκτυπώσεις.

Υποχρεώσεις που για το λόγο ότι χρησιμοποιούνται οι κωδικοί taxis θεωρούν ότι είναι δική μας δουλειά ή καλύτερα δική μας υποχρέωση.

Από την καθημερινή επαφή με τους πολίτες, κάθε ηλικίας και κάθε επαγγελματικής ενασχόλησης, μπορείς εύκολα να αντιληφθείς ότι ο κόσμος κουράστηκε! Κουράστηκε από τις εύκολες υποσχέσεις, τα πολλά λόγια και τους διχασμούς χωρίς αιτία και αποτέλεσμα. Η κοινωνία έχει εμπεδώσει ότι τα προβλήματα είναι κοινά, ότι δεν έχουν χρώματα.

Η υγεία, η ασφάλεια, η εκπαίδευση και η εργασία είναι βασικά ζητήματα που πρέπει να απασχολήσουν την πολιτεία για να πάρει η μηχανή μπροστά, να βγούμε απ’ το τέλμα. Οι άλλοι τα έχουν λύσει. Εμείς δεν μπορούμε εδώ και δεκαετίες να το πετύχουμε. Ίσως γιατί δεν μπορέσαμε ακόμη να συνεννοηθούμε. Ίσως γιατί τα χρώματα, οι ιδεολογίες και το πολιτικό κόστος κυριάρχησαν έναντι του κοινωνικού συμφέροντος. Η κοινωνία, λοιπόν, είναι έτοιμη, φτάνει να το καταλάβει το πολιτικό σύστημα.

Η πρόθεση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Ντόναλντ Τραμπ¹, για την απόσυρση της χώρας του από την συνθήκη για την ”απόσυρση και μη περαιτέρω ανάπτυξη πυραύλων μέσου βεληνεκούς ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές (ΙΝF- Intermediate – Range Nuclear Forces Treaty), συνθήκη μίας ουσιώδους “απο-πυρηνικοποίησης” που σχετίζεται με την καταστροφή πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς και κλίμακας, που υπογράφηκε το 1987² από τον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ρόναλντ Ρίγκαν και τον Γενικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), Μιχαήλ Γκορμπατσόφ σε μία περίοδο μίας περισσότερο “λελογισμένης” ύφεσης στο μεταπολεμικό ανταγωνισμό των δύο χωρών-δυνάμεων, έχει προκαλέσει την αντίδραση της Ρωσικής Ομοσπονδίας (και όχι μόνο),

«Οδεύω τη μακρινή έρημο βαδίζω τη σωστή γη πέτρα, που φανερή δεν έχει ιδέες, γνώμες δεν έχει·» (Θανάσης Γεωργιάδης, ‘Ωδές’).

Με άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “Jacobin” και μεταφράστηκε στην ελληνική γλώσσα από την Βάσια Χιώτη για λογαριασμό του “Iskra.gr”, οι Στάθης Κουβελάκης και Κώστας Λαπαβίτσας¹ εστιάζουν την ανάλυση τους κύρια στην περίπτωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μη, ανα-πλαισιώνουν κριτικά και βαθυ-δομικά τους όρους ανα-συγκρότησης του τραπεζικού-χρηματοπιστωτικού² συστήματος εν καιρώ οικονομικής-κεφαλαιοκρατικής κρίσης και μνημονιακής διαχείρισης της, αναφέροντας, υπό τους όρους μίας εκτατικής κριτικής, την παράλληλα με την πραγματοποίηση των πλειστηριασμών, εντεινόμενη “αυταρχικοποίηση” του κυβερνώντος κόμματος του “Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς”.