Κατηγορία: στήλες

αιφνιδιάζω ρ. μτβ [μεσν] (αιφνιδίασ-α, -τηκα, -μένος)

1. ενεργώ κατά τρόπο που προλαβαίνει ή ανατρέπει τις αντιδράσεις και τους υπολογισμούς των άλλων, δημιουργώντας απρόοπτο και ξαφνικό αποτέλεσμα: η άφιξή του αιφνιδίασε τους πάντες || τα νέα μέτρα του υπουργείου αιφνιδίασαν την αγορά. ΣΥΝ.: ξαφνιάζω, εκπλήσσω

2. (ειδικ.) εκτελώ στρατηγική κίνηση εναντίον αντιπάλου, προκειμένου να προλάβω τις κινήσεις και τις αντιδράσεις του: η αστυνομία αιφνιδίασε τους κακοποιούς στήνοντάς τους ενέδρα || με μια γρήγορη κίνηση κατάφερε να αιφνιδιάσει την αντίπαλη άμυνα.

– αιφνιδιαστικός, -ή, -ό / αιφνιδιαστικά, -ως (ως επίρρ.)

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 96

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Ανταπαίτηση (η)

[1871] {-ης κ. -ήσεως | -ήσεις, -ήσεων} η προβολή απαίτησης ανταποδοτικά προς απαίτηση που προβάλλει άλλος

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 199

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Αποχαύνωση (η)

{1880| -ης & -ώσεως | χωρίς πληθυντικό}. η εξασθένηση της αντιληπτικότητας και της ζωντάνιας κάποιου: η ~ από τα ναρκωτικά.

ΣΥΝ.: αποβλάκωση, απονάρκωση. – αποχαυνωτικός, -η, -ο. αποχαυνωτικά (επιρρ).

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 262

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Σταθμίζω

ρ. μτβ. {στάθμισ-α, -τηκα, -μένος} 1. προσδιορίζω το βάρος σε (κάτι), ζυγίζω 2. χρησιμοποιώ τη στάθμη, για να καθορίσω την κατακόρυφη ή οριζόντια διεύθυνση σε (κάτι) ΣΥΝ. αλφαδιάζω 3. (μφτ) μελετώ προσεκτικά και αξιολογώ (πριν καταλήξω σε οριστικές αποφάσεις): στάθμισε τα υπέρ και τα κατά της συνεργασίας και αποφάσισε να δεχθεί – στάθμιση (η)

ΕΤΥΜ.: μτγν. < αρχ. στάθμη]

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1643

Επωφελής, -ής, -ές {επωφελ-ούς | -είς (ουδ.: -ή) επωφελέστερος, -στατός}

(λογ.) αυτός που αποδίδει κέρδος, που γίνεται με συμφέρουσες συνθήκες και ευνοϊκούς όρους, που γίνεται προς όφελος (κάποιου): ~ σύμβαση, διακανονισμός/επένδυση/συμφωνία.

ΣΥΝ: ωφέλιμος χρήσιμος, επικερδής, πρόσφορος ΑΝΤ: ανωφελής, επιβλαβής, επιζήμιος, – επωφελώς επίρρ. [μτγ]

σχόλιο: λ. –ης, -ης, -ες, σύνθετος, χρήσιμος.

ΕΤΥΜ: μτγν. ἐπ(ι) + ωφελής (με έκταση του αρχικού φωνήεντος εν συνθέσει < όφελος

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 666

Καθαιμάσσω

ρ. μτβ. (κυρίως η μετοχή παρακ. καθημαγμένος, -η, -ο) (αρχαιοπρ. – κυριολ.)

καταματωμένος (συνήθ. μεταφορ.), αυτός που έχει υποστεί μεγάλες δοκιμασίες, που έχει καταταλαιπωρηθεί ή καταστραφεί: η τελευταία κρίση βρίσκει την οικονομία της γειτονικής χώρας καθημαγμένη από τα χρέη.

[ΕΤΥΜ.: αρχ. < καθ- (κατά-) + αἱμάσσω (<αἱμάτ-jω < αἷμα)

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 799